tag:blogger.com,1999:blog-72031842758589192012024-03-29T13:04:00.476+02:00AETOS NEWS,αετοσ,αετος,ελευθεροσ αετοσ, ελεύθερος αετός,eleftheros aetos,aetos apokalypsis,Εξωγήινοι,ελοχιμ ,Νεφελίμ, Μυστήρια,Anunnaki,Illuminati,Ancient Gods,Space,Aliens, ELOHIM, Nephilim, Mysteries,άτια,ufo,Αρχαίοι θεοί,Διάστημα,Εξωγήινοι,ελοχιμ ,Νεφελίμ, ΜυστήριαAliens, ELOHIM, Nephilim, Mysteries,ατια,ufo,ιλλουμινατοι,μυστικο,μπιντελμπεργκ,νεα ταξη πραγματων,συνομωσιαgeorge-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.comBlogger190125tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-39025104683421553772020-05-17T11:51:00.000+03:002020-05-17T11:51:37.492+03:00Αφιερωμένο στην Emily Jones, 7 ετών, που η δολοφονία της ποτέ δεν έγινε είδηση<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4fTPE4ylb0rxXGoWe5Zj2Hp3IAlhnl4_a6iehrcjU32Bflw6997_4eqrGQVt7Ux5HF6X6lPv1T5vwSkPfbNzUyQgnKfKRU9afJOLAiMV7gBHndAEgiaf9EECeGQwAPJWEbAhXkytKP-wI/s650/emily.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong></strong></p><p>Η ηλικίας 7 ετών Έμιλι Τζόουνς απολάμβανε τον ανοιξιάτικο ήλιο με την οικογένειά της στο Queen's Park στο Heaton του Μπόλτον στις 22 Μαρτίου («Κυριακή της Μητέρας» για την Βρετανία), όταν μια 30χρονη άγνωστη γυναίκα από την Σομαλία, που καθόταν σε ένα παγκάκι, έβγαλε ένα μαχαίρι και της το έμπηξε στο λαιμό, με αποτέλεσμα να την σκοτώσει. Οι αρχές δεν έκαναν ποτέ γνωστό το όνομα της δολοφόνου και η φωτογραφία της δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. </p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Το μόνο που αναφέρθηκε είναι ότι μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό κατάστημα κράτησης. Ο ιατροδικαστής ήταν σοκαρισμένος. «Στα 20 χρόνια μου ως ιατροδικαστής, αυτός είναι ένας από τους πιο τραγικούς θανάτους που έχω αντιμετωπίσει και η απώλεια ενός όμορφου, αθώου, ζωντανού, έξυπνου και όμορφου επτάχρονου σε αυτές τις συνθήκες είναι μια αδιανόητη τραγωδία», δήλωσε. Η είδηση σχεδόν θάφτηκε από τα media. (Ήταν και ο κορωνοϊός βλέπετε στην μέση). Αλλά και όπου εμφανίστηκε, η εθνικότητα της γυναίκας απουσίαζε. </p><p>Η Βρετανίδα αρθρογράφος Katie Hopkins, (κατά την wiki τα media την λένε «ακροδεξιά») έγραψε αυτήν την επιστολή προς την μητέρα του παιδιού στο Frontpagemag </p><p>Αγαπητή κυρία Jones,<br />Κάθομαι στην κουζίνα μου με τη ρόμπα μου, περιμένοντας να ξυπνήσει ο μικρός μου κόσμος. Και σας σκέφτομαι, όπως το κάνω συχνά. Ανησυχώντας για σας.</p><p>Φυσικά δεν με γνωρίζετε. Είμαι απλώς μια μαμά όπως κάθε άλλη, που κάθεται εδώ και σκέφτεται ότι θα μπορούσα να κάνω κάποιο πλύσιμο, ακούγοντας μικρά βήματα να έρχονται από τις σκάλες. Περιμένοντας το νυσταλέο μικρό μου αγόρι που θα έρθει και θα με αγκαλιάσει για να νιώσει ασφαλές στην αρχή μιας άλλης μέρας.</p><p>Σας σκέφτομαι να ακούτε κι εσείς αυτά τα μικρά ποδαράκια, γνωρίζοντας όμως ότι δεν θα έρθουν ποτέ. Περιμένοντας να εμφανιστεί το γλυκό πρόσωπο πίσω από την πόρτα της κουζίνας, και να σας κοιτάζει σαν να είστε η απάντηση σε όλα. Μόνο που τώρα όλες αυτές οι ερωτήσεις δεν μπορούν ποτέ να τεθούν.</p><p></p><p></p><p>Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από τότε που σκοτώθηκε η κόρη σας. Ξέρετε, δεν είμαι ποτέ σίγουρη κάτω από αυτό το απίστευτο lockdown αν ο χρόνος παραμένει ακίνητος ή περνάει με ραγδαία ταχύτητα. Οι μέρες έχουν χάσει κάθε νόημα για όλους μας. Αλλά νιώθω χάλια όταν σκέφτομαι τι σημαίνουν τώρα για εσάς.</p><p>Οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποφύγουν να σας μιλήσουν για τον θάνατο της Έμιλι γιατί είναι κάτι πολύ τρομερό. Τα πράγματα που ξέρουμε είναι πολύ σοκαριστικά για να τα αναφέρουμε μπροστά σε μια μαμά.</p><p>Ότι το παιδί σας ήταν ένα χαρούμενο μικρούλι που έπαιζε με το ποδηλατάκι του στο πάρκο με την οικογένειά του την Κυριακή της Μητέρας όταν μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου, η ζωή του τελείωσε με ένα χτύπημα από μια γυναίκα από την Σομαλία, μια ξένη σε εσάς και σε αυτήν τη γη.</p><p>Εάν αυτές οι λέξεις είναι πολύ βάναυσες για αυτόν που χάνει ένα δικό του, πώς είναι δυνατόν αυτά τα πράγματα να συμβούν σε μια κατά τα άλλα φυσιολογική ημέρα;</p><p>Αλλά εμείς ανατρέπουμε την αλήθεια, μαλακώνουμε τη γλώσσα μας. Δεν μιλάμε για δολοφονία ή φόνο. Ψιθυρίζουμε απαλά ότι η Έμιλυ «έφυγε από κοντά σας», σαν ένα δώρο που σας πήραν πίσω ή ένα βραβείο, που σας αφαιρέθηκε από τα χέρια σας με ευγένεια.<br />Δεν πρέπει επίσης να μιλήσουμε για την δολοφόνο από την Σομαλία που κρύβεται πίσω από το χρώμα της και την ψυχική της υγεία.Έγινε αόρατη εκείνη την ημέρα, σαν κάποιο "μαγικό τρυκ" που εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας, τα μέσα ενημέρωσης ενεργούσαν σκόπιμα σαν να ήσαν μαθητές αυτής της "Σομαλής Μάγισσας". Η ταυτότητα του δράστη διαγράφηκε για να προστατεύσει το είδος της από τις συνέπειες, προστατευμένη από τη δικαιοσύνη εξαιτίας της ψυχικής της υγείας. Ενώ εσείς, εγκαταλελειμμένη από το κράτος, μια μητέρα χωρίς το παιδί της, δεν έχετε καμία προστασία.</p><p>Γι' αυτό σας λέω την αλήθεια για τον θάνατο της Έμιλι, που βγαίνει κατευθείαν μέσα από την αγωνιώδη καρδιά μου και φτάνει στη δική σας.<br />Αναρωτιέμαι που είναι όλοι οι άλλοι; Πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε το θάνατο της Έμιλι να περάσει απαρατήρητος σε έναν κόσμο όπου η κοινή λογική έχει χαθεί από τον κορονοϊό και οι μόνοι για τους οποίους ανησυχούν οι άλλοι είναι οι ίδιοι τους οι εαυτοί. Ζουν σαν νησιά αυτοί οι άνθρωποι, ενδιαφέρονται μόνο για τα πράγματα που αγγίζουν τις ακτές τους. Υπήρξαν τόσο καλοί πολίτες, πίνοντας το Corona-Kool-Aid που τους έδωσε η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης, ζώντας με φόβο. Βλέπουν αυτόν τον ιό ως απειλή για όλα τα πράγματα που μπορεί να τους ενοχλούν: την υγεία τους, την οικογένειά τους, την εργασία τους, το σπίτι τους.</p><p>Χωρίς ποτέ να αμφισβητούν τα πράγματα που είναι μακριά από την μύτη τους, αυτά που είναι πιο ψηλά, χωρίς ποτέ να αναρωτιόνται τι σόι χώρα έχουμε γίνει έξω από το σπιτάκι μας. <br /> Χωρίς ποτέ να μην κοιτάνε ψηλά για να δουν την αποσύνθεση αυτής της χώρας σε εκείνους που θέλουν να μας βλάψουν.<br />Βλέπω τους ανθρώπους να σκουπίζουν, να απολυμαίνουν, να φοράνε μάσκες, να κρατούν αποστάσεις, να απομακρύνονται από όμορφα ζευγάρια με σκύλους. Καμία ποσότητα απολυμαντικού χεριών δεν θα τους σώσει από την κατάσταση αυτής της χώρας και από τους ανθρώπους που έχουμε αφήσει μέσα.</p><p>Τόσο μεγάλη προσπάθεια να προστατευθούν από έναν αόρατο εχθρό. Τόσο μεγάλη προσπάθεια να αγνοήσουν τον ορατό εχθρό που είναι μπροστά στα μάτια τους. Εκείνοι που τρέμουν για τον ιό δεν δείχνουν κανένα φόβο για τα τέρατα που περπατούν ανάμεσά μας και τα προσπερνάνε όλα γρήγορα πειθαρχώντας σε εκείνους που λένε ότι η «ποικιλομορφία είναι η δύναμή μας».<br />Μιλώ ξεκάθαρα για τη δολοφονία της μικρής Emily σε εσάς, κυρία Jones, γιατί θέλω ακόμα να ακούγεται η ιστορία του κοριτσιού σας. Η ιστορία της Emily δεν αφορά τέρατα, ορατά ή αόρατα, ή κάποια διαταραγμένη Σομαλή με ένα μαχαίρι.</p><p>Είναι αυτή η εικόνα του κοριτσιού σας, έξυπνο, χαρούμενο και με ζωντάνια μέσα στο βλέμμα της. Τα μαλλιά της, λαμπερά και καθαρά, οι μικρές της κοτσίδες συνδυάζονται τέλεια για τη φωτογραφία του σχολείου της.</p><p>Βλέπουμε το καθαρό άσπρο πουκάμισό της και τη στολή της όλα τακτοποιημένα, γνωρίζοντας ότι πίσω από αυτό βρίσκεται ένα βουνό από άπλυτα ρούχα που πρέπει να καθαριστούν με επιμονή γιατί υπάρχουν σημάδια από μελάνι που δεν θα φύγουν. Είναι η καθημερινότητα της μητέρας: γκρίνια για το πλύσιμο των δοντιών ή το πλύσιμο του προσώπου, ψάχνοντας την χαμένη γραβάτα λίγο πριν φύγετε από το σπίτι.</p><p>Αυτή είναι μια εικόνα της αγάπης μιας μητέρας για το παιδί της. Και κανείς δεν μπορεί αυτό να το πάρει.<br />Δεν ξέρω πόσο μακρύ θα είναι για σας το ταξίδι για να βγείτε πάλι στην επιφάνεια ή πόσο καιρό θα πάρει για να μπορέσει αυτό το βάρος στο στήθος σας να σας αφήσει να αναπνεύσετε, αλλά καθώς θα αγωνίζεστε, να ξέρετε σας παρακαλώ ότι δεν είστε μόνη. Δεν θα σας ξεχάσουμε. Δεν είμαστε όλοι εμμονικοί με την αυτοσυντήρηση, ώστε να φροντίζουμε μόνο για τον εαυτό μας. Τι αξία έχει να είμαστε ασφαλείς στα σπίτια μας εάν η χώρα μας δεν είναι;</p><p>Φοβάμαι ότι χρειαζόμαστε λίγη Emily για να μας το θυμίζει. Η Βρετανία θα νικήσει αυτόν τον ιό, αλλά δεν τα κατάφερε στην οικογένειά σας. Η επιβεβλημένη μας μοναξιά θα τελειώσει, και ξέρω ότι η δική σας ποτέ.<br />Με εκτίμηση,<br />Katie Hopkins</p><p><a href="http://redskywarning.blogspot.com/2020/05/emily-jones-7.html" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή">redskywarning</a></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-86474761987200399002020-04-11T08:13:00.001+03:002020-04-11T08:13:35.599+03:00Μη με ρωτάτε ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων. Ο νοών νοείτω. <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2J9RnCERwZqTM91PbB2PHqvDjPgpGt6sSDl_HMvg56tjuBy9mik87OU1dmypP_RlmCFq2v_LxvSKTXNYMuk244wO7fVNumfrCzhdIxczF82r3dYHANINJ8CZczdlHPPIqBbmdej4hv0c/s1600/78595695_2465561567096792_1272286312279310336_o-649x363.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong></strong></p><p>Αυτή επέβαλε βιαίως την καταστροφή των βιβλιοθηκών, την καταστροφή της τέχνης, την καταστροφή του αθλητισμού και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά ό,τι ωφελούσε τον άνθρωπο. Αυτό για μένα είναι ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: η κατάργηση διά της βίας της γνώσης, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σημαντικότερο έχει παραγάγει ο άνθρωπος"</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>"Δεν μιλώ μόνο για την ελληνική γνώση, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη γνώση εκείνης της εποχής. <br />
Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι ατυχείς άνθρωποι δεν είχαν κανένα δικαίωμα και επαφή σε οποιοδήποτε σύγγραμμα επιστημονικής φύσης, κατά το μέγιστο ελληνικής προέλευσης –π.χ. μαθηματικών μελετών, φιλοσοφικών μελετών, αστρονομίας, μουσικής, ποίησης, θεάτρου– και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του ατόμου. </p><p>Αν κάποιος δεν ακολουθούσε αυτό το σύστημα, Η ΠΟΙΝΗ ΗΤΑΝ ΒΑΡΥΤΑΤΗ, ΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ.
Όλα αυτά έγιναν για να δοθεί η ευκαιρία εύκολης διοίκησης των λαών. <br />
Έπρεπε η ΓΝΩΣΗ να μετατραπεί σε ‘’πίστη’’. <br />
Όπως κι έγινε..."</p><p>" Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ, δημιούργησε αυτά που ακόμα διδάσκονται –τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον– στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. <br />
Παρεμπιπτόντως, για να θεωρηθεί μια χώρα ότι έχει πολιτισμό, πρέπει αυτά που παράγει να μη βλάπτουν τον άνθρωπο. <br />
Αυτό ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ το είχε πετύχει.</p><p>ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ."<br />
"Πώς λοιπόν, καταστρέφοντας όλα αυτά, σήμερα περιμένουμε από τον Έλληνα να εξαγάγει το οτιδήποτε; <br />
Και ερωτώ: ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ; <br />
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι γενικά είναι ελεύθεροι;"</p><p>"Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φαίνεται παράξενο και όχι αληθινό, αλλά σκεφτείτε και πείτε μου. <br />
ΠΟΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 2000 ΧΡΟΝΙΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για κάθε είδους ουσιαστικά θέματα, χωρίς να ρωτήσει και να πάρει την άδεια από κάποιον άλλον; <br />
Άρα λοιπόν, OI ΕΛΛΗΝΕΣ, ΩΣ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ, έπρεπε να πάρουν την άδεια από τον κατακτητή για να πράξουν το οτιδήποτε. "</p><p>
"Η μουσική κάποτε ήταν από τους πέντε κλάδους των μαθηματικών, δηλαδή: αριθμητική, γεωμετρία, στερεομετρία, μουσική και αστρονομία.
Και ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ, την εποχή που γκρεμίστηκαν οι βιβλιοθήκες, που κάηκαν βιβλία, που ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ, που σταμάτησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δηλαδή ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, ξεκόλλησαν, όπως τα Γλυπτά του Παρθενώνα, το κομμάτι της μουσικής από τα μαθηματικά."</p><p>
"Μόνο μία λύση υπάρχει αντικειμενικά. <br />
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ . <br />
Η οποία βάλλεται ηθελημένα αλλά και από άγνοια ΕΔΩ ΚΑΙ 1700 ΧΡΟΝΙΑ λυσσωδώς."<br />
" Τα πνευματικά αγαθά που κατέθεσε η Ελλάδα στην ανθρωπότητα δεν έχουν ξεπεραστεί. <br />
Γιατί Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΕΤΕ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΤΗ ΦΥΣΗ. <br />
ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ.<br />
Έτσι ανακάλυψε τις αναλλοίωτες αντικειμενικές αλήθειες."</p><p>
"Μία είναι η αλήθεια: ότι ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΣΗΜΑ. <br />
Αυτή η άποψη του σχίσματος του σύμπαντος και του ανθρώπου ήρθε αργότερα και αφορά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΔΟΓΜΑΤΑ, που δημιουργούν στον άνθρωπο αδιέξοδα."</p><p>"Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος: σώμα-ψυχή-νους. <br />
Το σώμα υπάρχει σε τρεις διαστάσεις ή και τέσσερις (εάν θεωρήσουμε ότι και ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση), όπως και όλος ο υπόλοιπος απτός κόσμος που τον περιβάλλει και γίνεται αντιληπτός από τις αισθήσεις του ανθρώπου. <br />
Η ψυχή, όμως, και ο νους λειτουργούν ως στοιχεία που τον συνδέουν με ΤΟ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟΝ, που είναι χαρακτηριστικά του κοσμικού <br />σύμπαντος. </p><p>Η σύνδεση αυτή γίνεται σε άλλες διαστάσεις, όπως στα όνειρα."<br />
"Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ, γιατί στηρίζεται στην αρμονία, στο μέτρο και στον ρυθμό. <br />
Και κατά συνέπεια η ουσία της μουσικής, που με τη σειρά της είναι ταυτόχρονα και ο γεννήτωρ και η αλήθεια."<br />
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ<br />
(Αποσπάσματα από δύο συνεντεύξεις που έκανε ο φημισμένος απανταχού συνθέτης, σε εγχώριες εφημερίδες ).<br />
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤ΄ΕΠΙΦΑΣΗΝ ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΟ΄΄ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΑΓΝΟΕΙ ΑΙΣΧΡΑ ΚΙ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ…</p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-60891274253810513262020-01-17T14:35:00.000+02:002020-01-17T14:35:14.802+02:00Παναγιώτης Φραντζής: Ο φονιάς που τεμάχισε την 18χρονη σύζυγό του στα Κάτω Πατήσια και συγκλόνισε το Πανελλήνιο <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx18NdX61OyTgpNVSzDSd4YUHM44G_b2NH8f2gIQmsn2hOelvhAz_6QY_fLYRkgJwN48rZ0o9hvFDyCCjpZ7TMJrxX64oOPujbPPiQchumpnwmHzIvREB04y4odqrzfE3gXFR4Foax7dI/s1600/o-fonias-pou-temaxise-hn-18axronh-suzio-tou.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p><strong>Ο Παναγιώτης Φραντζής, προερχόμενος από εύπορη οικογένεια, με μητέρα δασκάλα πιάνου και πατέρα εμπορικό αντιπρόσωπο, το 1986 είναι φοιτητής της ΑΣΟΕΕ...</strong></p><p>Παράλληλα εργάζεται σε ένα γραφείο και συνηθίζει σχολώντας να πηγαίνει σε μια καφετέρια κοντά στη δουλειά. Εκεί συναντά τη Ζωή Γαρμάνη, μαθήτρια λυκείου. Έρωτας με την πρώτη ματιά.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div>
<p><strong>Σύντομα γίνονται ζευγάρι και ξεκινά μια σχέση </strong><br />
πραγματικά θυελλώδης: χωρίζουν και ξανασμίγουν πολλές φορές, οι αντιπαραθέσεις τους είναι τέτοιας έντασης και συχνότητας που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «ερωτικά καυγαδάκια».
Οι χαρακτήρες τους μοιάζουν αταίριαστοι και το μίγμα που δημιουργούν είναι εκρηκτικό. Παρόλα αυτά, παντρεύονται το Νοέμβρη του 1986, μα ούτε κι ο έγγαμος βίος συμβάλλει στην εξομάλυνση των διαφορών τους. Το αντίθετο μάλιστα. </p>
<p>Εκείνη είναι όμορφη και της αρέσει να βγαίνει και να διασκεδάζει, ενίοτε και να φλερτάρει, ενώ εκείνος είναι πιο κλειστός τύπος, που θέλει, όμως, να την εξουσιάζει κι οι τσακωμοί τους αρχίζουν να γίνονται εντονότεροι και να ξεπερνούν τα όρια. Μάρτυρες τον είδαν να την κακομεταχειρίζεται στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και γνωστοί τους κατέθεσαν ότι ο Φραντζής νοσηλεύτηκε στο ΚΑΤ μετά από «συζυγική συμπλοκή», όπου χτύπησε το πόδι του και κυκλοφορούσε για ένα διάστημα με πατερίτσες. </p>
<p>Το βράδυ της 24ης Ιουνίου 1987 επιστρέφουν μετά από διασκέδαση προς στο σπίτι τους, στην οδό Νεμέσεως 21, στα Κάτω Πατήσια. Η Ζωή θέλει να συνεχίσουν την έξοδό τους, ο Παναγιώτης διαφωνεί και μόλις περνάνε την πόρτα, ξεσπάει ο τελευταίος – και μεγαλύτερος – καυγάς. </p>
<p>Η σύζυγός του με αφορμή τη διαφωνία τους, ξέσπασε σε βρισιές, του επιτέθηκε και προσπάθησε να τον χτυπήσει, εκείνος βγήκε εκτός εαυτού όταν άκουσε τη Ζωή να τον αποκαλεί «ανίκανο», της όρμησε, την απώθησε βίαια και σύμφωνα με τον ίδιο: «Κάποια στιγμή την έσπρωξα καθώς παλεύαμε και έπεσε με το πίσω μέρος του κεφαλιού της στην κάτω γωνιά του κρεβατιού. </p>
<p>Έμεινε ακίνητη. Όταν άρχισα να συνέρχομαι από την έξαλλη κατάσταση που βρισκόμουν, τα έχασα, δεν ήξερα τι να κάνω. Για μισή ώρα την έβλεπα και την ξανάβλεπα έχοντας τα λογικά μου τελείως χαμένα. Κανένας δεν θα πίστευε ότι πέθανε επάνω στον καβγά». Σύμφωνα με την άλλη –κι επικρατέστερη- εκδοχή που κατέθεσε ο αρμόδιος ιατροδικαστής η Ζωή είχε στραγγαλιστεί! </p><p>Στα αμέσως επόμενα λεπτά της εσωτερικής συναισθηματικής σύγκρουσης το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τελικά επικράτησε των τύψεων που τον κατέκλυζαν κι έτσι, αντί να παραδοθεί, αποφάσισε να συγκαλύψει το έγκλημα. Αν και βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, η ευφυΐα του συνέβαλε στην κατάστρωση ενός πλάνου εξαφάνισης των ιχνών της πράξης του, το οποίο εκ των προτέρων έμοιαζε να διαθέτει αρκετές πιθανότητες να αποβεί θετικό για το σκοπό του. Με τα όσα ακολούθησαν ο Φραντζής έμελλε να γράψει το όνομά του σε περίοπτη θέση στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά. </p>
<p>Μετέφερε το πτώμα της γυναίκας του στη μπανιέρα και με σύνεργα ένα κρητικό μαχαιράκι – σουβενίρ και ένα σφυρί το τεμάχιζε από τις 03.30 μέχρι τις 07.00 σε 16 κομμάτια... Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της αιματηρής διαδικασίας σταμάτησε κι έκανε εμετό, ενώ έκλαιγε συνέχεια. Το κεφάλι το έκοψε από το λαιμό, για να εξαφανιστούν τα ίχνη του στραγγαλισμού σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, το χαράκωσε σε πολλά σημεία και αφαίρεσε τα μάτια, ώστε η γυναίκα που λάτρεψε παθολογικά να καταστεί μη αναγνωρίσιμη και σχεδόν άμορφη μάζα κρέατος. Τοποθέτησε τα κομμάτια σε πλαστικές σακούλες, τα φόρτωσε στο αυτοκίνητό του και τα πέταξε σε διάφορους γειτονικούς κάδους απορριμμάτων. </p> <p>Το σχέδιο, όσο περνούσε η ώρα, του φαινόταν πραγματοποιήσιμο. Τα απορριματοφόρα του Δήμου θα πολτοποιούσαν άμεσα τα μέλη και θα τα μετέφεραν σύντομα στη χωματερή. Κατόπιν ο ίδιος θα δήλωνε στην αστυνομία την εξαφάνιση της συζύγου του και πιθανότατα άλλη μια μυστηριώδης ανεξιχνίαστη υπόθεση θα είχε προστεθεί στο αρχείο της Αστυνομίας, όπως συνέβη και σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Από την άλλη, ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο ανακαλύπτονταν τα ανθρώπινα μέλη πριν την περισυλλογή από τα απορριματοφόρα, η πιθανότητα αναγνώρισης του πτώματος ήταν εξαιρετικά μικρή. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο έτος 1987, όπου πολύ λίγοι άνθρωποι καταλάβαιναν τι σημαίνει D.N.A.! </p><p>Το πρωινό της 25ης Ιουνίου ο συλλέκτης Κώστας Βουζίκης ψάχνοντας στους κάδους της ίδιας περιοχής για γραμματόσημα σε φακέλους αλληλογραφίας ανακάλυψε τη μια από τις σακούλες, ειδοποίησε έντρομος την αστυνομία και σύντομα είχε, πλέον, συμπληρωθεί ολόκληρο το φρικιαστικό παζλ του κορμιού της Ζωής, το όνομα της οποίας παρέμενε ακόμα άγνωστο στις αρχές.</p> <p>Πράγματι το κεφάλι της, που βρέθηκε στον κάδο που βρισκόταν στη γωνία των οδών Πιπίνου και Αχαρνών, ήταν τόσο κακοποιημένο, που τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά δεν ξεχώριζαν ούτε κατ’ ελάχιστο. </p>
<p> Το ελάχιστο, όμως, εκείνο στοιχείο που θα οδηγούσε την αστυνομία στη διαλεύκανση του εγκλήματος και στον Παναγιώτη Φραντζή εν τέλει βρέθηκε κι δεν ήταν άλλο, παρά ένα κομματάκι χαρτί. Μια ματωμένη απόδειξη αγοράς από το κρεοπωλείο του Αναστασίου Δριμούση. Αν δεν είχε βρεθεί αυτό το στοιχείο σε μια από τις πλαστικές σακούλες, ίσως η στήλη να αναφερόταν σε κάποια άλλη υπόθεση και το όνομα "Φραντζής" να μην είχε καμιά εγκληματολογική προέκταση σήμερα.</p> <p> Η ημερομηνία και η ώρα της αγοράς αναγράφονταν καθαρά και ο κρεοπώλης θυμήθηκε έναν έναν τους πελάτες που πέρασαν από το κατάστημά του τη συγκεκριμένη ημέρα, αφού είχε παρέλθει διάστημα μόνο μιας εβδομάδας. Μεταξύ αυτών κι ο δράστης, ο οποίος πρόλαβε και παραδόθηκε στις αρχές το ίδιο απόγευμα. </p><p><strong>Οι εφημερίδες τα επόμενα πρωινά βρίθουν από αιμοσταγείς πρωτοσέλιδους τίτλους: </strong><br />
<strong>«Θάνατος στο φονιά» (Απογευματινή, 27/6/1987), </strong><br />
«Θάνατος στο κτήνος» (Ακρόπολις, 28/6/1987). </p> <p>Η κοινή γνώμη είναι συγκλονισμένη και όλη η χώρα συζητάει για το έγκλημα για πολλές ημέρες. Η φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Έθνος" και δείχνει τα μέλη της Ζωής (ας μου επιτραπεί η έκφραση)συναρμολογημένα από τον ιατροδικαστή, που προσπαθεί να αναπαραστήσει το σώμα της προκαλεί ανατριχίλα και ξεσηκώνει θύελλα διαφωνιών σχετικά με τα όρια του δικαιώματος πληροφόρησης. </p>
<p>Στο δικαστήριο ο κατηγορουμένος αρνείται πεισματικά την εκδοχή του ιατροδικαστή περί στραγγαλισμού κι επιμένει ότι η Ζωή χτύπησε στο κεφάλι πέφτοντας από το σπρώξιμό του και πέθανε ακαριαία από εγκεφαλική κάκωση. Δικαιολογείται για τα όσα ακολούθησαν λέγοντας ότι μόλις κατάλαβε τι είχε γίνει κυριεύθηκε από πανικό και δεν ήξερε τί έκανε: «Δεν την σκότωσα εγώ. Xτύπησε πάνω στον καβγά. Ότι έγινε μετά, το έκανα για να εξαφανίσω το πτώμα, γιατί πανικοβλήθηκα και φοβήθηκα»!</p><p>Ο ιατροδικαστής είναι κάθετος και η έκθεσή του αναφέρει ρητά και με σαφήνεια ότι στους πνεύμονες του θύματος διαπιστώθηκαν ασφυκτικά φαινόμενα. Ο Εισαγγελέας στην αγόρευσή του εξαντλεί κάθε σκληρότητα και υποστηρίζει ότι κανένα ζώο του ζωικού βασιλείου δεν θα έκανε τέτοιο έγκλημα! </p>
<p>Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Μανώλη Μυλωνάκη, τα εγκλήματα πάθους εκτελούνται από άτομα με συνείδηση "πυρπολημένη" και συμπεριφορά "χειραγωγημένη" από επιθετικό μονοϊδεασμό. Δεν συμπεριλαμβάνονται στους αυτουργούς εγκλημάτων πάθους οι επαγγελματίες φονιάδες και οι κάθε λογής ψυχανώμαλοι. Δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται ακόμη οι παρανοϊκοί που ενήργησαν σύμφωνα με τις ανάγκες του παραληρήματος της αρρώστιας τους. Επομένως τα εγκλήματα πάθους πραγματοποιούνται από άτομα που ως και το προηγούμενο δευτερόλεπτο ήταν ανώτερα πάσης υποψίας. </p> <p>Οι πιθανότητες εμπλοκής σε έγκλημα πάθους μικραίνουν όσο ανεβαίνουμε τη μορφωτική και την πολιτιστική κλίμακα, αλλά κανένα επίπεδο, ακόμη και το υψηλότερο, δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα διάπραξης ενός τέτοιου εγκλήματος. </p>
<p>Ο Φραντζής την 1η Οκτωβρίου 1988 καταδικάζεται για ανθρωποκτονία από πρόθεση ιδιαζόντως απεχθή από δράστη ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς και για περιύβριση νεκρού σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και φυλάκισης 2 ετών (μειοψήφησαν δύο δικαστές, οι οποίοι συντάχθηκαν με την άποψη του Εισαγγελέα, που ζήτησε την ποινή του θανάτου) και οδηγείται στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού. </p><p>Άσκησε έφεση, η οποία εκδικάστηκε το 1991 και απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη, αφού ο Φραντζής δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, καθώς νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της φυλακής με γαστρορραγία. Οι δικηγόροι του ζητούν αναβολή, όμως η ιατροδικαστική έκθεση που προσκομίζεται στο δικαστήριο αναφέρει ότι ο Φραντζής αρνήθηκε να εξεταστεί στο νοσοκομείο κι έτσι η έφεση απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη. </p>
<p>Εκτίει την πολυετή ποινή του σε διάφορα σωφρονιστικά καταστήματα, προϊόντος του χρόνου μεταφέρεται από τον Κορυδαλλό στην Κέρκυρα, στην Αλικαρνασσό και καταλήγει ξανά στον Κορυδαλλό, όπου εργάζεται στο φούρνο και το φαρμακείο της φυλακής και δεν δημιουργεί προβλήματα, ούτε υποπίπτει σε πειθαρχικά παραπτώματα. Οι τύψεις για ό,τι διαδραματίστηκε εκείνη τη νύχτα στην οδό Νεμέσεως (σκεφτείτε πόσο ειρωνικά ακούγεται με την αρχαιοελληνική της έννοια η ονομασία της οδού...) τον κατατρέχουν καθημερινά. «Αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς ως τώρα είναι ο δικός μου πόνος. Δολοφονήθηκε η γυναίκα μου και δεν είχα κανέναν να κυνηγήσω.</p><!-- adsense --><a name='more'></a> <p>Ποιον να κυνηγήσω; Εγώ τη σκότωσα», λέει δημοσίως ο ίδιος περίπου τρία χρόνια αργότερα. <br />
Μετά το 1997 εκμεταλλευόμενος τη νομοθετική ρύθμιση περί εκπαιδευτικών αδειών των κρατουμένων, συνεχίζει τις σπουδές του και παρακολουθεί μαθήματα στην ΑΣΟΕΕ για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα οικονομικά και να πάρει πτυχίο. Η συναναστροφή του αφήνει μάλιστα θετικές εντυπώσεις σε αρκετούς συμφοιτητές του, οι περισσότεροι από τους οποίους, κατά πάσα πιθανότητα, δεν ήξεραν την ιστορία του. </p>
<p>Το Σεπτέμβριο του 2003 αιτείται την υφ’ όρον απόλυσή του, όμως το αρμόδιο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών έχει διαφορετική γνώμη και εκδίδει απορριπτική απόφαση. Το ίδιο συμβαίνει άλλες δύο φορές το 2004 και το 2005. Όμως, η επανένταξή του στην κοινωνία έχει ήδη αρχίσει...</p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-41868385027488033212020-01-17T14:32:00.000+02:002020-01-17T14:32:10.232+02:00Η αληθινή Ιστορία του Σπάρτακου και η πραγματική ερμηνεία για τον χαρακτήρα του<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_aAHof1pwVKIrMrv6Tr0v8zqr_3ROmbs16d-fmwjjVd3PhG20bkGBEAWBDNQ16Nj2CHcV_eXUTWLGEAybfkaBRjiwycJA8NgLcB5brOzwEQObfpzuAprlOvgodSdyaTIha0pXYmyr2mg/s1600/h-alithinh-istoria-tou-spartakou.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p><strong>Ο Σπάρτακος ήταν μονομάχος θρακικής καταγωγής, που ηγήθηκε μεγάλης επανάστασης δούλων και άλλων κοινωνικώς καταπιεσμένων ατόμων εναντίον των Ρωμαίων. Σχεδόν όλες οι γνώσεις μας για τον Σπάρτακο περιορίζονται στα γεγονότα της επανάστασης που ηγήθηκε (73 π.Χ. – 71 π.Χ.), γνωστής και ως Επανάσταση του Σπάρτακου ή Επανάσταση των Μονομάχων.</strong></p> <div class='adsense-88' id="adsense88"></div>
<p>Η επανάσταση του Σπάρτακου είναι μία από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες της αρχαιότητας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τραγική της κατάληξη, ενέπνευσε πολλά κινήματα αλλά και διανοούμενους και καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλοί εκ των οποίων ερμήνευσαν ποικιλοτρόπως το χαρακτήρα της επανάστασης, άλλοι δε χρησιμοποίησαν και το όνομα του Σπάρτακου για να δηλώσουν τη ριζοσπαστικότητα των ενεργειών τους.</p>
<p>Καταγωγή
Πηγές για τον Σπάρτακο και την επανάσταση αποτελούν ο Πλούταρχος στον βίο «Μάρκος Κράσσος», ο Γάιος Κρίσπος Σαλλούστιος στα περισωθέντα τμήματα του έργου του Historia, το έργο Rerum Romanorum libri IV (ή Epitome de Gestis Romanorum) του Γάιου Ανναίου Ιούλιου Φλώρου, και του Αππιανού το Εμφυλίων Α΄-Ε΄.</p>
<p>Για τον πρότερο βίο τού Σπάρτακου ελάχιστα είναι γνωστά. Οι λίγες πληροφορίες που αντλούμε από τις πηγές είναι συχνά αντιφατικές. Όσον αφορά στην καταγωγή του, οι περισσότεροι ιστορικοί υιοθετούν την πληροφορία του Πλουτάρχου που προσδίδει στον Σπάρτακο θρακική καταγωγή από το γένος των Μαιδών (ή Μαίδων ή Μαιδοβιθυνών, θρακικής φυλής στις όχθες του Στρυμόνα).</p>
<p>Επίσης έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο ηγέτης των σκλάβων ήταν αριστοκρατικής καταγωγής επειδή αρκετοί Θράκες βασιλείς έφεραν το όνομα Σπάρτακος ή Σπάρτοκος.Αμφίβολο παραμένει επίσης το πώς βρέθηκε στην κατάσταση του μονομάχου. Οι επικρατέστερες απόψεις τον θέλουν είτε αιχμάλωτο πολέμου από τη σύγκρουση των Ρωμαίων με τη θρακική δυναστεία των Σπαρτακιδών, αρχικά δούλο σε ορυχείο ο οποίος κατόπιν πουλήθηκε σε ιδιοκτήτη σχολής μονομάχων, είτε μισθοφόρο στον ρωμαϊκό στρατό, απ’ όπου λιποτάκτησε, αλλά τελικά συνελήφθη και κατέληξε στη σχολή μονομάχων του Γναίου Λέντουλου Βατιάτου (Gnaeus Lentulus Batiatus) στην Καπύη της Καμπανίας.</p>
<h3 class='tot kentro'>Η Επανάσταση των Σκλάβων Έναρξη της Επανάστασης</h3><p>Η πόλη της Καπύης ήταν περίφημη για τις σχολές μονομάχων που φιλοξενούσε, οι περισσότεροι των οποίων ήταν γαλατικής και θρακικής καταγωγής. 200 σκλάβοι, μεταξύ αυτών και ο Σπάρτακος, κατέστρωσαν ένα σχέδιο απόδρασης που όμως διέρρευσε. Ωστόσο μερικές δεκάδες μονομάχων (78 κατά τον Πλούταρχο, 70 κατά τον Αππιανό, 50 κατά τον Κικέρωνα, περί τους 30 κατά τον Φλώρο) κατάφεραν να δραπετεύσουν (73 π.Χ.), χρησιμοποιώντας ως όπλα μαγειρικά σκεύη. Στο δρόμο λήστεψαν μια εφοδιοπομπή που μετέφερε οπλισμό μονομάχων σε κάποια άλλη πόλη. Έπειτα κατέφυγαν στις πλαγιές του Βεζούβιου, απ’ όπου διενεργούσαν επιδρομές λεηλατώντας τα γειτονικά κτήματα. Ο Σπάρτακος αναδείχθηκε σε αρχηγό τους, ενώ από τους υπόλοιπους ξεχώρισαν οι Γαλάτες Κρίξος και Οινόμαος.</p>
<p>Ο αριθμός των επαναστατών άρχισε να μεγαλώνει καθώς στις τάξεις τους προσχωρούσαν δούλοι, άποροι και κατατρεγμένοι, μεταξύ αυτών και πλήθος γυναικοπαίδων. Ο Σπάρτακος και οι μονομάχοι-σύντροφοί του ανέλαβαν να εκπαιδεύσουν τους οπαδούς τους κι έτσι γύρω από τον πυρήνα τον μονομάχων δημιουργήθηκε, σε λίγες εβδομάδες, ένας μικρός στρατός. Οι πρώην δούλοι εκτελούσαν επιδρομές και επιθέσεις εναντίον ολιγομελών ομάδων ταξιδιωτών, αποκομίζοντας στρατιωτικό οπλισμό με τον οποίο αντικαθιστούσαν τον οπλισμό των μονομάχων που τον θεωρούσαν υποτιμητικό.</p><p>Οι Ρωμαίοι αρχικά αντέδρασαν με νωθρότητα, θεωρώντας ότι πρόκειται για ακόμα μία από τις πολλές μικροεξεγέρσεις δούλων. Έτσι έστειλαν εναντίον τους έναν στρατό 3.000 βιαστικά στρατολογημένων και ανεπαρκώς εκπαιδευμένων ανδρών υπό τον πραίτορα Γάιο Κλαύδιο Γλάβρο ή Πούλχρο (Gaius Claudius Glaber). Εξάλλου ο κύριος όγκος των δυνάμεών τους ήταν απασχολημένος σε μέτωπα μακριά από την Ιταλία. Ο Πομπήιος (Gnaeus ή Cnaeus Pompeius Magnus) προσπαθούσε να καταστείλει την επανάσταση του Σερτώριου στην Ισπανία και ο Λούκουλος (Marcus Terentius Varro Lucullus) μαχόταν εναντίον τού βασιλιά τού Πόντου Μιθριδάτη στην ανατολή.</p>
<p>Ο στρατός του πραίτορα εγκλώβισε τους επαναστάτες σε μια απότομη πλαγιά του Βεζούβιου. Αυτοί όμως με μια παράτολμη ενέργεια καταρριχήθηκαν από την απόκρημνη και αφύλαχτη πλευρά με τη βοήθεια αυτοσχέδιων σχοινιών από κλήματα. Ακολούθως αιφνιδίασαν και εξολόθρευσαν το σύνολο σχεδόν των Ρωμαίων μαζί με τον διοικητή τους. Παρόμοια τύχη είχε και μια μεγαλύτερη δύναμη υπό τον πραίτορα Πόπλιο Βαρίνιο (Publius Varinius). Οι υποδιοικητές του έπεσαν στο πεδίο της μάχης, ο ίδιος μόλις και μετά βίας διέφυγε και το ρωμαϊκό στρατόπεδο λεηλατήθηκε.</p> <p>Από αυτές τις νίκες ο στρατός των εξεγερμένων αποκόμισε πλήθος λαφύρων και κυρίως στρατιωτικό οπλισμό. Μέχρι την άνοιξη του επόμενου χρόνου (72 π.Χ.) ο Σπάρτακος είχε καταστεί κύριος της Καμπανίας, λεηλατώντας παραλιακές πόλεις της περιοχής. Μάλιστα το Μεταπόντιο καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι τάξεις των δούλων τώρα πυκνώνουν με μεγαλύτερο ρυθμό, φτάνοντας τις 70.000 κατά τον Αππιανό. Μάλιστα συγκροτείται και πολυάριθμο ιππικό από τους βοσκούς και τους ζωοκλέφτες της Λευκανίας.</p><h3 class='tot kentro'>Γενίκευση της Επανάστασης - Πορεία προς τις Άλπεις</h3><p>Κατόπιν τούτου οι Ρωμαίοι αντελήφθησαν ότι είχαν να αντιμετωπίσουν έναν καλά εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό και έστειλαν εναντίον των δούλων τους υπάτους Γέλλιο Ποπλικόλα (Lucius Gellius Publicola) και Λέντουλο Κλαυδιανό (Gnaeus Cornelius Lentulus Clodianus) με δυνάμεις δύο λεγεώνων έκαστος, καθώς και ένα ισχυρό επικουρικό σώμα υπό τον Κόιντο Άρριο. Εν τω μεταξύ, ο μεγάλος αριθμός των επαναστατών οδήγησε αναπόφευκτα σε διάσπαση. Επίσης ο Σπάρτακος ήθελε να αποφύγει ανοιχτή μάχη με τα σαφώς πιο οργανωμένα και πειθαρχημένα ρωμαϊκά στρατεύματα και να οδηγήσει τους οπαδούς του σε τμήματα προς τον Βορρά απ’ όπου θα μπορούσαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους (Γαλατία, Γερμανία, Βαλκάνια κ.α.).</p> <p>Ήξερε ότι ο στρατός του δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τις ρωμαϊκές λεγεώνες επί ίσοις όροις και πως όταν η Ρώμη, μετά την αρχική της νωθρότητα και απραξία, αποφάσιζε να αντιδράσει, η αντίδρασή της θα ήταν αστραπιαία και αμείλικτη.Έτσι βιαζόταν να εξέλθει από τη ρωμαϊκή επικράτεια. Δεν συμμερίζονταν όμως όλοι οι επαναστάτες τις ανησυχίες του Σπάρτακου. Ένα μεγάλο τμήμα 30.000 ανδρών, κυρίως κελτικής και γερμανικής καταγωγής ακολούθησε εντελώς δική του πορεία υπό τον Κρίξο λεηλατώντας μικρές πόλεις και αγροκτήματα της Απουλίας χωρίς να δείχνει διάθεση να απομακρυνθεί από την Ιταλία. </p>
<p>Ο Γέλλιος έσπευσε να τους αντιμετωπίσει σε ανοικτή μάχη κοντά στη σημερινή Foggia και παραδόξως αρχικά ηττήθηκε χάνοντας μάλιστα και το στρατόπεδό του, που έπεσε στα χέρια των αντιπάλων του. «Μεθυσμένοι» από την επιτυχία τους οι πρώην σκλάβοι επιδόθηκαν σε ένα όργιο κάθε είδους απολαύσεων και καταχρήσεων με αποτέλεσμα σύντομα να καταστούν ανίκανοι να πολεμήσουν. Όταν λοιπόν ο Γέλλιος αντεπιτέθηκε, η μάχη μετατράπηκε σύντομα σε σφαγή στην οποία εξοντώθηκαν τα δύο τρίτα των σκλάβων, μεταξύ των οποίων και ο Κρίξος. </p> <p>Η επιτυχία των Ρωμαίων δεν διήρκεσε πολύ. Θέλοντας να παγιδεύσουν τον κύριο όγκο των εξεγερθέντων, που υπό τον Σπάρτακο βάδιζε προς τη Βόρειο Ιταλία μέσω των Απεννίνων, οι δύο ύπατοι χώρισαν τις δυνάμεις τους, αλλά συνετρίβησαν διαδοχικά. Οι μανιασμένοι επαναστάτες καταδίωξαν ανηλεώς τους ηττημένους Ρωμαίους σκοτώνοντας πολλούς, εκδικούμενοι τον θάνατο του Κρίξου. Ίδια τύχη είχαν και οι Ρωμαίοι αιχμάλωτοι που εκτελέστηκαν αμέσως μετά τη μάχη. Η νικηφόρα πορεία του Σπάρτακου συνεχίστηκε καθώς ο στρατός του εισερχόταν στην εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία. </p><p>Ο πραίτορας Μάντιος ηττήθηκε με τη σειρά του και ακολούθως ο τακτικός στρατός (10.000 άνδρες) τού διοικητή της περιοχής Γάιου Κάσσιου Λογγίνου (Gaius Cassius Longinus) διαλύθηκε από την ορμή των φυγάδων κοντά στη Mutina (σημερινή Μόντενα). Για άλλη μια φορά Ρωμαίος διοικητής διέφευγε την τελευταία στιγμή από την οργή των σκλάβων, τους οποίους οι περισσότεροι Ρωμαίοι στρατηγοί θεωρούσαν υποτιμητικό να πολεμήσουν αναζητώντας δόξα από νίκες ενάντια σε ελεύθερους λαούς. Οι πρώην σκλάβοι είχαν πλέον φτάσει στον Πάδο ποταμό και σε λίγο θα εξέρχονταν από τα όρια της ρωμαϊκής εξουσίας.</p> <p>Τότε συνέβη ένα παράδοξο γεγονός. Υπό την πίεση των οπαδών του που είχαν εθιστεί στη λαφυραγωγία, ο Σπάρτακος δεν διέβη τις Άλπεις όπως ήθελε, αλλά επέστρεψε στην Ιταλία. Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, ένας αριθμός αμάχων κυρίως που ακολουθούσε τον στρατό του Σπάρτακου, πέρασαν τις Άλπεις και επέστρεψαν στις πατρίδες τους (χειμώνας 72-71 π.Χ.).Πάντως, οι περισσότεροι επέστρεψαν στην Ιταλία. Οι συνεχείς νίκες τούς οδήγησαν στο να υπερεκτιμήσουν τις δυνατότητές τους.[14] Επίσης, υπολόγιζαν να περάσουν στην πλούσια Σικελία, η οποία είχε τεράστιο αριθμό σκλάβων και μετρούσε δύο μεγάλες επαναστάσεις σκλάβων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Για το σκοπό αυτό ήρθε σε συνεννόηση με Κίλικες πειρατές.</p><h3 class='tot kentro'>Αντιμέτωπος με τον Κράσσο</h3>
<p>Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν δέος στη Ρώμη. Ο Σπάρτακος κατευθυνόμενος νότια βρισκόταν πολύ κοντά στην Αιώνια Πόλη. Διέλυσε και το σώμα του Κόιντου Άρριου και πλέον η Ρώμη έμοιαζε απροστάτευτη. Αλλά ο ηγέτης των μονομάχων προσπέρασε την πόλη και συνέχισε την πορεία του προς τον νότο. Εν τω μεταξύ, οργισμένη η Σύγκλητος ανακάλεσε τους δύο υπάτους και ανέθεσε την πάταξη της εξέγερσης στον πραίτορα και έμπειρο στρατηγό Μάρκο Λικίνιο Κράσσο (Marcus Licinius Crassus) στον οποίο παραχώρησε αυξημένες εξουσίες. Παράλληλα ανακάλεσε εσπευσμένα τους Πομπήιο (Gnaeus ή Cnaeus Pompeius Magnus) και Λούκουλο από τις εκστρατείες τους στην Ισπανία και στη Μικρά Ασία αντίστοιχα.</p><p>Με νέες δυνάμεις (40.000 άνδρες) ο Κράσσος έσπευσε προς την Καμπανία όπου υπολόγιζε ότι θα κατευθυνόταν και ο Σπάρτακος για να διεκπεραιωθεί στη Σικελία. Μήνυσε στον Μόμμιο (διοικητή των υπολειμμάτων του υπατικού στρατού που στρατοπέδευε κοντά στην Ανκόνα) να κινηθεί νότια και όταν οι δύο στρατοί ενώθηκαν ανέθεσε στον υπαρχηγό του πλέον Μόμμιο να επιτηρεί τις κινήσεις των αντιπάλων χωρίς, όμως, να δώσει μάχη. </p>
<p>Σκόπευε να παγιδεύσει τους επαναστάτες και να τους αναγκάσει να δώσουν μάχη σε ευνοϊκή για τους Ρωμαίους θέση. Ο Μόμμιος, ωστόσο, παράκουσε τις εντολές που είχε λάβει με συνέπεια να δεχτεί ταπεινωτική ήττα. Ο Κράσσος όμως δεν απογοητεύτηκε. Αποκατέστησε την πειθαρχεία επιβάλλοντας σκληρές ποινές στους επιζώντες λεγεωνάριους του Μόμμιου και επέμεινε στην καταδίωξη του Σπάρτακου, που βρέθηκε εγκλωβισμένος κοντά στο Ρήγιον (αρχές του 71 π.Χ.) καθώς οι πειρατές αφού εισέπραξαν τα ναύλα αθέτησαν τη συμφωνία.
Εκεί ο Ρωμαίος στρατηγός έβαλε τους στρατιώτες του να σκάψουν μία τάφρο και να κατασκευάσουν ένα τείχος μήκους 53 χιλιομέτρων.Και πάλι οι επαναστάτες υπό την καθοδήγηση του Σπάρτακου κατάφεραν και ξέφυγαν από την παγίδα. Μέσα σε μια νύχτα γέμισαν με χώμα και ξύλα ένα σημείο της τάφρου και από το πέρασμα αυτό διέφυγαν προς το Βρινδήσιο (σημερινό Mπρίντιζι).</p> <p>Ωστόσο η έλλειψη συνοχής μεταξύ των επαναστατών οδήγησε εκ νέου σε διάσπαση των δυνάμεών τους. Ένα τμήμα περί τις 12.000 άνδρες υπό την ηγεσία δύο Γαλατών (Γάνικος και Κέστος) αποκόπηκε από το κυρίως σώμα και επιδόθηκε σε λεηλασίες, κατά το παράδειγμα του Κρίξου. Ο Κράσσος εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον τους και μολονότι οι πρώην δούλοι πολέμησαν με τη γνωστή γενναιότητα και αυτοθυσία επιφέροντας μεγάλες απώλειες στους διώκτες τους, εξοντώθηκαν σχεδόν μέχρι ενός. Χαρακτηριστικό της σφοδρότητας της σύγκρουσης είναι η μαρτυρία ότι μόνον δύο από τους νεκρούς σκλάβους έφεραν θανατηφόρα τραύματα στην πλάτη.</p>
<p>Στη συνέχεια ο Κράσσος προσπάθησε να εμπλέξει και τον κύριο όγκο των εχθρών του. Οι τελευταίοι υπό την καθοδήγηση του Σπάρτακου κατέφυγαν στα βουνά Πετέλια (σημ. Στρόμπολι) καταδιωκόμενοι από τους διοικητές του Κράσσου Σκρόφα (Gnaeus Tremellius Scrofa) και Ρούφο (Quintus Marcius Rufus). Για άλλη μια φορά ο Θράκας μονομάχος απέδειξε την στρατηγική ιδιοφυΐα του. Στράφηκε απότομα εναντίον των διωκτών με το σύνολο των δυνάμεών του. Οι έκπληκτοι Ρωμαίοι διαλύθηκαν και αποσύρθηκαν ντροπιασμένοι στο στρατόπεδό τους.</p><h3 class='tot kentro'>Τελική μάχη – Θάνατος του Σπάρτακου </h3><p>Η τελευταία αυτή επιτυχία των δούλων ήταν μοιραία για την τύχη τους, όπως παρατηρεί ο Πλούταρχος. Τυφλωμένοι από τις διαδοχικές επιτυχίες τους, αγνόησαν ακόμα μία φορά τις υποδείξεις του Σπάρτακου και αποφάσισαν να ξαναπροσπαθήσουν να διεκπεραιωθούν στη Σικελία. Στην περιοχή όμως είχε καταφθάσει ο Λούκουλος, ενώ αναμενόταν και ο Πομπήιος. Παγιδευμένος ακόμη μία φορά ο Σπάρτακος προσπάθησε να έρθει σε κάποια συμφωνία με τον Κράσσο. Οι σύντροφοί του, όμως, αρνούνταν πλέον να αποφεύγουν τη μάχη. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο υποχρέωσαν με τα ξίφη τον αρχηγό τους να τους οδηγήσει στη μάχη.</p>
<p>Από την άλλη ο Ρωμαίος στρατηγός δεν είχε καμιά διάθεση να διαπραγματευτεί με τους σκλάβους. Ακόμη περισσότερο, επιδίωκε να δώσει την τελική μάχη (και φυσικά να νικήσει) χωρίς τη συμβολή του Λούκουλου και του Πομπήιου, ώστε να καρπωθεί μόνον ο ίδιος την επικείμενη νίκη. Παράλληλα, η Σύγκλητος πίεζε για την όσο το δυνατόν ταχύτερη καταστολή της επανάστασης και κατηγορούσε τον Κράσσο για το ότι ο πόλεμος διαρκούσε ήδη πολύ.</p><!-- adsense --><a name='more'></a> <p>Η τελική μάχη έγινε στα Βασιλικάτα της Λουκανίας κοντά στις όχθες του ποταμού Σιλάρου (Νότιος Ιταλία) την άνοιξη του 71 π.Χ. Υπήρξε πολύωρη και αιματηρή. Οι επαναστάτες (περί τις 35.000 τον αριθμό) πολέμησαν με απίστευτη γενναιότητα κι αυταπάρνηση αλλά τελικά η συνοχή και η πειθαρχία των ρωμαϊκών στρατευμάτων έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Ο Σπάρτακος σκοτώθηκε ενώ προσπαθούσε να βρει τον Κράσσο στο πεδίο της μάχης. Το σώμα του δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. </p>
<p>Οι αιχμάλωτοι δούλοι, περίπου 6.000 τον αριθμό, σταυρώθηκαν κατά μήκος της Αππίας Οδού, ενώ εκτιμάται ότι οι νεκροί στο πεδίο της μάχης ήταν πολύ περισσότεροι. Οι σταυροί με τα αποσυντιθέμενα πτώματα «κοσμούσαν» επί χρόνια την Αππία Οδό, προς παραδειγματισμό. Από την καταστροφή κατάφερε να διαφύγει ένα τμήμα 5.000 δούλων περίπου και κατευθύνθηκε βόρεια, αλλά διαλύθηκε από τον Πομπήιο, που εν τω μεταξύ είχε επιστρέψει στη Ιταλία. Προς μεγάλη απογοήτευση του Κράσσου, οι Ρωμαίοι επεφύλαξαν για αυτόν μόνον κάποιες επευφημίες ενώ η οριστική πάταξη της εξέγερσης χρεώθηκε στον Πομπήιο ο οποίος είχε επιπλέον το δικαίωμα να τελέσει θρίαμβο για τις επιτυχίες του στην Ισπανία.</p> <h3 class='tot kentro'>Συνέπειες και χαρακτήρας της Επανάστασης του Σπάρτακου </h3>
<p>Η επανάσταση του Σπάρτακου θεωρείται η μεγαλύτερη επανάσταση δούλων της ρωμαϊκής Ιστορίας. Αν και εν τέλει πνίγηκε στο αίμα, η έκταση που έλαβε και η αναστάτωση που προκάλεσε στην καρδιά, μάλιστα, της ρωμαϊκής επικράτειας, προβλημάτισε τη ρωμαϊκή άρχουσα τάξη που έλαβε κάποια μέτρα για την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον. Πιο συγκεκριμένα περιορίστηκε ο αριθμός των δούλων που προέρχονταν από αιχμαλώτους πολέμου και αυξήθηκε ο αριθμός των δούλων που γεννιόντουσαν από δούλους γονείς. Και αυτό, επειδή οι αιχμάλωτοι πολέμου έχοντας εμπειρία ελεύθερης ζωής ήταν πιο απείθαρχοι και επιρρεπείς σε ανταρσίες και στάσεις. Από την άλλη, αποφεύγονταν οι μεγάλες συγκεντρώσεις σκλάβων στην ύπαιθρο.</p>
<p>Επίσης μια έμμεση συνέπεια ήταν μια σχετική έκτοτε βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των δούλων. Πολλοί από τους αιχμαλώτους πολέμου, που ήταν μορφωμένοι ή κατείχαν αξιώματα στον τόπο καταγωγής τους, αξιοποιούνταν σε ανάλογα πόστα, κάποιες φορές απελευθερώνονταν και γενικά τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Βέβαια δεν μειώθηκε ο αριθμός των σκλάβων, απλώς βρέθηκαν κάποιοι τρόποι για μία πιο ακίνδυνη (για τους Ρωμαίους) εκμετάλλευσή τους. </p>
<p>Η εξέγερση και οι στόχοι τού Σπάρτακου έχουν αναλυθεί και ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως από ιστορικούς και διανοούμενους. Πολλοί είδαν στην επανάσταση αυτή μια προσπάθεια ανατροπής του κοινωνικού κατεστημένου και τον Σπάρτακο ως έναν κοινωνικό επαναστάτη, κυρίως λόγω της μεγάλης προσχώρησης Ρωμαίων πολιτών των κατώτερων στρωμάτων στην επανάσταση.Πάντως η πορεία της εξέγερσης και οι ενέργειες του Σπάρτακου δεν φαίνεται να υποδηλώνουν κάτι τέτοιο.</p>
<p>Αρχική επιδίωξη ήταν η έξοδος από την ρωμαϊκή επικράτεια και η επιστροφή των επαναστατών στις πατρίδες τους και αργότερα η διεκπεραίωση στη Σικελία, δηλαδή μακριά από την ρωμαϊκή εξουσία. Ουδέποτε διατυπώθηκαν από τον Σπάρτακο κάποια αιτήματα (οποιασδήποτε φύσης) προς την ρωμαϊκή άρχουσα τάξη, ούτε πάλι φαίνεται κάποια πρόθεση αλλαγής της δεδομένης κοινωνικής κατάστασης, και πολύ περισσότερο κατάργησης της δουλείας, από πλευράς των πρώην σκλάβων. Ως εκ τούτου η κρατούσα άποψη σήμερα αντιμετωπίζει την επανάσταση αυτή ως μια προσπάθεια καταπιεσμένων ατόμων να ανακτήσουν με οποιονδήποτε τρόπο την προσωπική τους ελευθερία.</p>
<h3 class='tot kentro'>Η προσωπικότητα του Σπάρτακου – Υστεροφημία </h3> <p>Από το σύνολο σχεδόν των αρχαίων πηγών, ο Σπάρτακος παρουσιάζεται ως ληστής και εγκληματίας, χειρότερος ακόμη και από τον Αννίβα.Εξαίρεση αποτελούν οι Βάρρος (Marcus Terentius Varro) και Πλούταρχος. Ο πρώτος αναφέρει ότι ο Σπάρτακος καταδικάστηκε άδικα να μονομαχεί, ενώ ο δεύτερος σκιαγραφεί μια ιδιαίτερα ευγενική προσωπικότητα για τον Θράκα μονομάχο. Τον χαρακτηρίζει «ελληνικότερο», ανδρείο, πράο, συνετό με υψηλό φρόνημα και περιγράφει πολλά περιστατικά που δικαιολογούν τον ισχυρισμό αυτό. Βέβαια, η αντιμετώπιση αυτή αποτελούσε στερεότυπο για τον ελληνορωμαϊκό κόσμο, αφού κάθε μη Ρωμαίος ή μη Έλληνας που επιτύγχανε κάτι σπουδαίο, παρουσιαζόταν ως εξυπνότερος από τους υπόλοιπους βαρβάρους.</p>
<p>Αν ληφθεί υπόψιν και η αντιπάθεια του Πλουτάρχου προς τον Κράσσο, οι εκτιμήσεις αυτές τίθενται υπό αμφισβήτηση.[29] Στον Αππιανό ο Σπάρτακος έχει την εικόνα του σκληρού και βάναυσου. Εδώ οι αναφορές σε εκτελέσεις αιχμαλώτων είναι πολλές, όπως για παράδειγμα μετά την νίκη του Σπάρτακου επί των υπάτων Γέλλιου Ποπλικόλα και Λέντουλου Κλαυδιανού οπότε θυσιάστηκαν 300 Ρωμαίοι αιχμάλωτοι προς τιμήν του νεκρού Κρίξου. Επίσης πριν την τελική μάχη εναντίον του Κράσσου, ο Σπάρτακος σταύρωσε έναν αιχμάλωτο ώστε να δουν οι σύντροφοί του τη μοίρα που τους περίμενε σε περίπτωση ήττας.Γενικά για την ρωμαϊκή άρχουσα τάξη η μορφή του Σπάρτακου συνδέθηκε και παρομοιάστηκε με τις χειρότερες συμφορές σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε το όνομα του Θράκα επαναστάτη να μετατραπεί σε ύβρη. «Σπάρτακο» αποκάλεσε ο Μάρκος Αντώνιος τον νεαρό Οκταβιανό για να στρέψει εναντίον του του μεγαλοϊδιοκτήτες δούλων, ενώ με τον ίδιο χαρακτηρισμό ο Κικέρων καταφερόταν εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων.</p>
<p>Πάντως στους αρχαίους συγγραφείς υπάρχουν και αναφορές που έρχονται σε αντίθεση με την γενικά αρνητική εικόνα του ηγέτη των μονομάχων. Ο Αππιανός εξηγεί την αθρόα προσχώρηση ετερόκλητων στοιχείων στις τάξεις των πρώην σκλάβων ως συνέπεια της ισοκατανομής των λαφύρων μεταξύ των επαναστατών. Σύμφωνα με τον Γάιο Κρίσπο Σαλλούστιο, ο Σπάρτακος ήταν αντίθετος προς την κακοποίηση των αιχμαλώτων, καθώς και με κάθε καταστροφή κατοικημένης περιοχής.Επίσης από τις περιγραφές, φαίνεται ότι ο Σπάρτακος διέθετε αξιοσημείωτη στρατηγική αντίληψη και ευφυΐα. Κατανίκησε επανειλημμένως και με διάφορα τεχνάσματα όσους στρατούς, υπό διάφορους διοικητές, έστειλε εναντίον του η Σύγκλητος. </p>
<p>Ακόμη και για τον έμπειρο Κράσσο η πάταξη της επανάστασης δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Καθώς φαίνεται όμως, κυρίως από τις περιγραφές του Πλουτάρχου, δεν ασκούσε ισχυρό έλεγχο επί των συντρόφων του με αποτέλεσμα την τελική ήττα. Αν αληθεύουν οι προαναφερθείσες περιγραφές, τότε η αξία του ως στρατηγού ενδεχομένως να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Οι στρατιωτικές και διοικητικές αρετές του αποδίδονται από άλλες πηγές στην υπηρεσία του στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού.</p>
<p>Η αρνητική εικόνα του Σπάρτακου παρέμεινε απαράλλαχτη καθ’ όλο τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Μόνον από τον 18ο αιώνα κι έπειτα άλλαξε αυτή η οπτική. Συγκεκριμένα το 1760 ο Γάλλος Bernard-Joseph Saurin, βασιζόμενος στην ιστορία του Πλουτάρχου παρουσιάζει τον Σπάρτακο στην ομώνυμη τραγωδία του ως ευγενή ήρωα. Το έργο αυτό αποτέλεσε την απαρχή στην αλλαγή της αντιμετώπισης του Σπάρτακου και της επανάστασής του.</p>
<p>Έτσι η μορφή του Σπάρτακου πέρασε στον θρύλο και ενέπνευσε πολλά κινήματα, οργανώσεις και καλλιτέχνες κατά τους νεότερους χρόνους. Ενδεικτικά αναφέρονται οι αριστεροί Σπαρτακιστές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που δραστηριοποιήθηκαν έντονα κατά τη Γερμανική Επανάσταση του 1918. Γενικά, ο Σπάρτακος έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από αριστερού πολιτικού προσανατολισμού οργανώσεις, κόμματα, καθεστώτα, λόγιους κλπ. Γνωστή επίσης είναι η επική χολλιγουντιανή ταινία Σπάρτακος (1960) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με τον Κερκ Ντάγκλας στην παραγωγή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία αποτελεί μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του ομώνυμου ιστορικού μυθιστορήματος του Αμερικανού συγγραφέα Χάουαρντ Φαστ.</p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-62214956384035705652020-01-02T02:27:00.001+02:002020-01-02T02:29:37.389+02:00Μάνος Χατζηδάκις: Το νησί των συναισθημάτων.<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidBiHRZTZ1rt4YEIoSbvEs83B_0k1mSxDuAli9lRWZ5D6iuMf9_7ODnzN0r7LUeSyGdim8ABcglJcRGlo6vRnfMBJY_nYfB9kFYwvVx8Pdk_HF4eSRzZMISF4HgEANW4LFtLV1-Yd5as4/s1600/manos-hatzidakis-1024x530-1136x588.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong>Μία πολύ ευαίσθητη ιστορία που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκης, για την αγάπη και την αντοχή της στον χρόνο.</strong></p><p>Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.<br />
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.<br />
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.<br />
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,</p><p>«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»<br />
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.<br />
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.</p><p>«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.<br />
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.</p><p>«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».<br />
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.<br />
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.<br />
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.<br />
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».</p><p>Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.</p><p>Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.<br />
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:<br />
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;</p><p>«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.<br />
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»<br />
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:<br />
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».</p>
<p><a class='info' href="http://www.thessalonikiartsandculture.gr/life/aytoveltiwsi/to-nisi-ton-synaisthimaton-manos-xatzidakis-mia-yperoxi-istoria#.V5AieJOyOko" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή"></a></p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-85916164800529151372019-12-27T21:33:00.000+02:002019-12-27T21:33:01.436+02:00Όλυμπος: Το βουνό των θεών μέσα από ένα εξαιρετικό βίντεο 10 λεπτών<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg56-JuxCntuTlW73ezRBvCr8Vzp6ceEUHS5yeS28464dQgYtuzdrmazU0z3HD5wp3G9FXaf_CO7snARrWgvWtjGMVt93hl4fVRZKWq1AAZIaPTsXX1R8YxSrYQW8Gudb6LiLpS2qaLQvs/s1600/hqdefault-7-1.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong>Ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας γνωστό παγκοσμίως κυρίως για το μυθολογικό του πλαίσιο, καθώς στην κορυφή του (Μύτικας-2918 μ.) κατοικούσαν οι Δώδεκα «Ολύμπιοι» Θεοί σύμφωνα με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων.</strong></p><p></p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Είναι επίσης το δεύτερο σε ύψος βουνό στα Βαλκάνια (μετά τη Ρίλα στη Βουλγαρία), αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή της Ευρώπης από τις Άλπεις έως τον Καύκασο.</p><p>Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικός στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας, με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας. Για την προστασία της μοναδικής αυτής κληρονομιάς, ανακηρύχθηκε ήδη από το 1938 ως ο πρώτος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας.</p><p>Κάθε χρόνο χιλιάδες φυσιολάτρες επισκέπτονται τον Όλυμπο, για να θαυμάσουν από κοντά τη γοητεία της φύσης του και να χαρούν την περιήγηση στις πλαγιές του και την κατάκτηση των κορυφών του.</p><p>Οργανωμένα ορεινά καταφύγια με ποικίλες ορειβατικές και αναρριχητικές διαδρομές βρίσκονται στη διάθεση των επισκεπτών που θέλουν να εξερευνήσουν τις ομορφιές του. Κλασική αφετηρία αποτελεί η κωμόπολη του Λιτόχωρου στους ανατολικούς πρόποδες του βουνού, 100 χλμ από τη Θεσσαλονίκη, όπου στις αρχές κάθε καλοκαιριού καταλήγει ο Ορειβατικός Μαραθώνιος Ολύμπου.</p><p>Μια γρήγορη περιήγηση στο μυθικό βουνό μέσα από την κάμερα του Ιωάννη Μπεϊνά. Προβλήθηκε στο Grito Rock Festival 2013 (3-3-2013) και στο Ελληνογερμανικό φόρουμ για την Ορεινή Πεζοπορία (7-12-2013).</p><p>Δείτε το βίντεο</p><div class="kentro sag" id="div2"><!--<iframe class='lazy' width="620" height="350" data-src="https://www.youtube.com/embed/qYT7pvfz308?rel=0&showinfo=0&enablejsapi=1" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>--> <amp-youtube data-videoid="qYT7pvfz308" layout="responsive" width="620" height="320"></amp-youtube></div>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-24882979111863047552019-11-27T13:30:00.000+02:002019-11-27T19:05:23.373+02:00Αφιερωμένο σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο: Μην καταπίνετε αμάσητο ότι σας πουλάνε, ο καλύτερος κριτής είναι το ένστικτό σας!<div class="copy"><div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZq1ryVs0tBNdm50lJeySOP6FKq9bIG2SoSACf58BC2pGxZvPD34PthCiS3Z8cVlqlDNrXime60hOuYZoxfH3-PvybboTdwIAvtuon88zlQ6X1GDoWcnja1qLpSItImJuIp_mlD39erLM/s1600/karkinos_dynamh.png" width="600" height="360"/></figure> --></div><p>Αφιερωμένο σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο: Μην καταπίνετε αμάσητο ότι σας πουλάνε, ο καλύτερος κριτής είναι το ένστικτό σας! Να προσέχετε τους εαυτούς σας! Να σας αγαπάτε ! Να δίνετε μέχρι εκεί που μπορείτε, να μη νιώθετε τύψεις όταν ξεμένετε από ενέργεια και δεν μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον άλλο.</p></div><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><div class="copy"><p>Η ενέργειά σας είναι πολύτιμη. Να έχετε χρόνο για τον εαυτό σας, να μιλάτε μαζί του, να του ασκείτε κριτική, να τον χαϊδεύετε, να τον μαλώνετε,να είστε πάντα σε επαφή με το είναι σας. Μη χαραμίζετε τη ζωή σας με ενοχές, κόμπλεξ και ανελέητα… ΑΝ… Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας, μην επιτρέπετε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να σας υποτιμάει, λογοκρίνει, μειώνει.</p><p>Μην έχετε στη ζωή σας ανθρώπους που σας βάζουν σε διαδικασία να απολογηθείτε. Η ζωή σας είναι δικιά σας! ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ! Να κάνετε ότι γουστάρετε ! Να ζείτε όπως γουστάρετε ! </p><p>Να μη σας στιγματίζει καμία ταμπέλα ! Να είστε ΕΣΕΙΣ και να λέτε : “Χέστηκα σε ποιόν αρέσω, εγώ θα είμαι αυτός που θέλω!”</p><p>Να διαφέρετε! Μην ξοδεύετε δευτερόλεπτο με ανθρώπους που δεν σας εκτιμούν. Μην είστε ζητιάνοι αγάπης, ζητιάνοι ενδιαφέροντος!</p><p>Αν σας αγαπάει κάποιος θα είναι στη ζωή σας. Αν θέλει να σας δει, θα σας δει ! Αν θέλει να σας βρει, θα σας βρει. Μην καταπίνετε αμάσητο ότι σας πουλάνε, ο καλύτερος κριτής είναι το ένστικτό σας! Μη θεωρείτε λογικό, δεδομένο, αυτονόητο ότι πρέπει να αντέξετε μια ζωή που σας επέβαλαν άλλοι! Να παλεύετε την αξιοπρέπειά σας, τα δικαιώματά σας για τη ζωή ΣΑΣ ! Μη φοβάστε τα συναισθήματά σας! Δεν είναι κακό να φοβάσαι, να κλαις, να λυγίζεις. Αφού είσαι άνθρωπος, ΝΙΩΘΕΙΣ.</p><p>Μη φοβάστε να ερωτευτείτε! Ο έρωτας είναι πηγή ζωής! </p><p>Μην παραμελείτε την υγεία σας! Ειδικά αν είστε γονείς είναι εγκληματικό αν το κάνετε. </p><p>Προδίδουμε τα παιδιά μας αν δεν προστατεύουμε την υγεία μας. Βγάλτε από τη ζωή σας τον εγωισμό. </p><p>Είναι καταστροφικός! Τυφλώνει!</p><p>Να αγαπάτε με όλη σας την ψυχή και να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που σας αγαπάνε για αυτό που είστε! Να αγαπάτε την ευάλωτη πλευρά σας ! Αν υπάρχουν στη ζωή σας άνθρωποι που δε δέχονται-αγαπάνε τη σκοτεινή , ευάλωτη ,παιδική πλευρά σας, να τους πετάτε έξω από τη ζωή σας ! Να αγαπάτε τη ζωή για να σας αγαπάει και αυτή !! Ορμήστε στη ζωή!</p><p> Μην περιμένετε την ιδανική στιγμή! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ! ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ! Όσο την περιμένεις έχεις χάσει τη μισή ζωή σου στο περίμενε. Μην έχετε δεδομένη τη ζωή σας, ούτε τους ανθρώπους σας. Να λέτε ασταμάτητα σ’ αγαπάω, συγνώμη, ευχαριστώ. </p><p>Μην κάνετε μακροπρόθεσμα σχέδια. Βάλτε κοντινούς στόχους. Είναι ανόητο να σχεδιάζουμε τη ζωή μας.</p><p> Χάνουμε το τώρα. Δε γράφουμε εμείς το σενάριο της ζωής μας. Η ζωή θα μας δείξει τι ρόλο θα παίξουμε. Να είστε μαχητές! Να είστε ονειροπόλοι! Να είστε άτακτοι. Η αταξία του μυαλού σας χτίζει την προσωπικότητά σας, τη μοναδικότητά σας! </p><p>ΖΗΣΤΕ! ΤΩΡΑ! ΣΗΜΕΡΑ…για να έχετε αύριο ….</p><p>Αφιερωμένο σε όσους δίνουν μάχη με τον καρκίνο.</p><p>Της Χρύσας Κατσιτοπούλου από fb: Γιάννης Χαρούλης <a href="http://www.palo.gr/eidhseis-ellada/afierwmeno-se-osoys-paleyoyn-me-ton-karkino-min-katapinete-amasito-oti-sas-poylane-o-kalyteros-kritis-einai-to-enstikto-sas/22220983/" rel='external nofollow' target="_blank" title="">πηγή</a></p></div>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-8381373017325221392019-11-25T09:49:00.000+02:002019-11-25T09:49:43.647+02:00 Ποιοι ήταν στ αλήθεια οι ιεροί Ναΐτες ιππότες; η χαμένη κιβωτός της Διαθήκης και η μασονικές στοές! <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqFT8hJ0qd0dCYtd8jV_r1Nfwe9PgHoGNQZpyKGBWz2_KF2YvFm2OeUDA9YHTTHTJFqEi7nv7ekuEBqTthun4rd-316eS3lJFNQNOBkZjXF-Sh4k2Cn4mdO9emsODCE-rSyffQ1l4Sfa8/s1600/knights-templar.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p>Σχολιάζοντας το τελευταίο βιβλίο του, Η Επιστροφή του Μέρλιν, ο Deepak Chopra παρατήρησε πρόσφατα ότι η ιστορία καταγράφεται από τα μάτια του νικητή. Ο Chopra μίλησε για την ιστορία της ψυχής σε αντιπαραβολή με την ποικιλία των συγγραμμάτων.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Και ενώ τον συγγραφέα δεν τον ενδιέφερε να παραθέσει παραδείγματα, είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι η ιστορική ακρίβεια έχει συχνά αφήσει τη θέση της στην πολιτική ορθότητα, στο μυαλό μας έρχεται η πρώην Σοβιετική Ένωση. Στις ημέρες του Γαλιλαίου, ήταν η εκκλησία που όριζε την πραγματικότητα. </p> <p>Επανακαθόριζε ακόμα και τους παραδείσους, δηλώνοντας ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη και όχι το αντίστροφο. Όταν οι αιρέσεις την περιστοίχισαν, εξέλειψε όχι μόνο τους άπιστους αλλά και την γραπτή τους μαρτυρία, όπως ήταν η περίπτωση των Καθαρών στη Νότια Ευρώπη. Επτά αιώνες αργότερα, κείμενα των Καθαρών που βρέθηκαν σε εγκυκλοπαίδειες αντανακλούν το γεωκεντρισμό της εκκλησίας, λες και όλα περιστρέφονται γύρω από τη Ρώμη. Όμως, την τελευταία φορά που ελέγξαμε πόλεμο για την Σκοτσέζικη ανεξαρτησία στα τέλη του 13ου αιώνα.</p> <p>Και η αλήθεια πίσω από τις μεσαιωνικές αιρέσεις ίσως να έχει παρόμοια τροχιά, η ατελείωτη αναζήτηση των μυστικιστών, Ναϊτών και Καθαρών για την απόλυτη γνώση. Αυτή η αναζήτηση, που θεωρήθηκε από τους σκεπτικιστές σαν δονκιχωτική φαντασιοπληξία, έχει λίγη σχέση με την ιστορία των εγχειριδίων, όμως έχει τα πάντα από την μυστική ιστορία, την ιστορία της ψυχής.</p><p>To Braveheart, η επανεκδομένη ταινία για το Σκοτσέζο μαχητή της ελευθερίας Sir William Wallace, ανοίγει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο της μυστικής ιστορίας. Η ταινία ασχολείται με τον πόλεμο για την Σκοτσέζικη ανεξαρτησία στα τέλη του 13ου αιώνα, αλλά αγνοεί ένα σπάνια συζητούμενο στοιχείο για τον αγώνα που έχει επηρεάσει τα ανθρώπινα συμβάντα μέχρι και σήμερα. Σαν χρυσή κλωστή, αυτό το στοιχείο κλειδί διαπερνά την Σκοτσέζικη και την Αμερικάνικη ιστορία. Διαπερνά το Μεσαίωνα και την ιερά εξέταση ως το αρχαίο Ισραήλ, το ναό του Σολομώντα, ακόμα και την αρχαία Αίγυπτο . Συνδέει όλα τα παραπάνω, περιελισσόμενο περαιτέρω, πιο βαθιά και πιο μυστικά απ' όσο οι πολιτικά σωστοί καταγραφείς των χρονικών τολμούν να αντιληφθούν. Είναι το νήμα που οι στρατιές του Βατικανού προσπάθησαν να καταστρέψουν, το σύστημα των αρχαίων μυστηρίων, και τους απογόνους του, του Ιππότες του Αγίου Τάφου.</p><p><strong>Braveheart και πέραν των εκτιμήσεων των εγχειριδίων...</strong><br />Στα τέλη του 13ου αιώνα, ο William Wallace συσπείρωσε τη Σκοτία εναντίων του Αγγλικού Βασιλείου. Όταν το έκανε, πολλοί Σκοτσέζοι ευγενείς υποστήριξαν με μισή καρδιά το γεγονός, και μερικές φορές καθόλου. Ακόμα και έτσι, ο Wallace νίκησε τον Άγγλο κυβερνήτη John de Warenne κοντά στο Stirling το 1297. Όπως το Braveheart δηκτικά δείχνει, ο Robert the Bruce τελικά υπεράσπισε το σκοπό του Wallace. Αλλά το 1305, ο Εδουάρδος II βρήκε στο δρόμο του τον Wallace. Συνέλαβε το χαρισματικό επαναστάτη και τον καταδίκασε για προδοσία. Ο Wallace τότε βασανίστηκε απαίσια και εκτελέστηκε.</p><p>Αλλά η ιστορία συνεχίζεται. Τον καιρό της μάχης του Bannockburn, τον Ιούνιο του 1314, οι Σκοτσέζοι είχαν αναγκάσει τις Βασιλικές δυνάμεις σε οπισθοχώρηση πίσω στην Αγγλία. Το κάστρο του Sterling, η πύλη για τα Highlands, το τελευταίο οχυρό του Βασιλιά Εδουάρδου ήταν κάτω από πολιορκία. Ο αποκαμωμένος κυβερνήτης του κάστρου ορκίστηκε να παραδοθεί αν ο στρατός του Βασιλιά δεν τον ανακούφιζε μέχρι τα μισά του καλοκαιριού. Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση, ο Εδουάρδος συγκέντρωσε μια βαριά οπλισμένη μαχητική δύναμη, πιθανώς τόσο μεγάλη όσο 100.000 άνδρες, αλλά μάλλον πιο κοντά στους 20.000 άνδρες.</p><p>Αυτό το έκανε όχι μόνο για να σώσει το Sterling αλλά και για να εξολοθρεύσει τον Robert the Bruce και να καταλάβει τη Σκοτία. Για να αντιμετωπίσει τον Αγγλικό στρατό, ο Robert συγκέντρωσε μια μικρότερη και λιγότερο οπλισμένη δύναμη από μόνο 8.000 άνδρες. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο Bannockburn, όπου, παρά την ανισότητα, οι Σκοτσέζοι νίκησαν τους Άγγλους. Η δραματικά νίκη προετοίμασε το δρόμο για μια ελεύθερη Σκοτία με τον Robert the Bruce Βασιλιά.</p><p> <strong>Τι γίνεται με τη μυστική ιστορία; με τους καλόγερους πολεμιστές</strong><br />Η μάχη του Bannockburn έγινε την ημέρα του Αγίου Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου, μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία για τους Ναΐτες Ιππότες, τους αινιγματικούς καλόγερους πολεμιστές του Μεσαίωνα. Αλλά η έκβαση της μάχης αφήνει πολλά ερωτηματικά. Οι ιστορικοί, ωστόσο, συμφωνούν στο ότι οι Άγγλοι υπερείχαν αριθμητικά των Σκοτσέζων, και ότι ο Σκοτσέζικος στρατός αποτελούνταν κυρίως από στρατιώτες με δόρατα, με ελάχιστους ιππείς. Επιπλέον, αυτοί οι ιππείς δεν ήταν αρκετοί για τους βαριά οπλισμένους στρατιώτες του Βασιλιά Εδουάρδου.</p><p>Κατά τη διάρκεια της μάχης, με τις Σκοτσέζικες μονάδες απασχολημένες μεταξύ του Bannockburn και του ποταμιού εμπρός τους, κάτι παράξενο συνέβη. Μια μανιώδης αντεπίθεση με λάβαρα σηκωμένα στον αέρα ξέσπασε από τα Σκοτσέζικα μετόπισθεν. Οι ιστορικοί περιγράφουν το ξέσπασμα να αποτελείται από μια μάζα πολιτών, ακόμα και παιδιών που οι Άγγλοι νόμισαν για μανιασμένη μαχητική μονάδα. Το ξέσπασμα, η ιστορία μας λέει, ξεπήδησε αυθόρμητα από τους στρατιωτικούς συνοδούς που έφτιαξαν λάβαρα από σεντόνια και μάζεψαν όπλα από τους τραυματίες και τους σκοτωμένους. Απίστευτα, αυτό το ξέσπασμα προκάλεσε τόσο φόβο ανάμεσα στους οπλισμένους Άγγλους ιππότες, που εξαπατήθηκαν, που οπισθοχώρησαν ατάκτως.</p><p>Αυτή η σχεδόν ρομαντική ιστορία έχει να κάνει με το Σκοτσέζικο πατριωτισμό. Είναι κομμάτι των θρύλων ή του Braveheart II. Η ιδέα, όμως, των πεζών χωρικών που εκτοπίζουν μια μεγάλη μάζα του Αγγλικού στρατού δεν είναι αποδεκτή από τον κοινό νου. Το ότι όμως το ξέσπασμα προκάλεσε πανικό στις τάξεις του Αγγλικού στρατού φαίνεται ξεκάθαρο. Ο Βασιλιάς Εδουάρδος και 500 από τους ιππότες του απομακρύνθηκαν από το πεδίο της μάχης ακολουθούμενοι από τους πεζικάριους. Και ενώ μερικές αναφορές μιλούν για μακελειό, οι απώλειες για τους Άγγλους είναι ελάχιστες κατά τους χρονογράφους. Η κατατρόπωση εμφανίζεται να έχει προκληθεί από πλήρη πανικό μόνο.</p><p>Οι Michael Baigent και Richard Leigh καταδεικνύουν πειστικά τους Ναΐτες ιππότες να είναι οι μυστηριώδεις επιτεθείς στο Bannockburn, εύκολα αναγνωριζόμενοι από τα λάβαρα και τους λοξούς σταυρούς τους, όντας η μόνη μαχητική δύναμη της εποχής που θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο φόβο και αναστάτωση. Οι συγγραφείς δηλώνουν ότι πολλοί Ναΐτες έσπευσαν στη Σκοτία ενώ η ιερά εξέταση τους κυνηγούσε σε όλη την Ευρώπη. Και στο Bannockburn, όπου μια οργανωμένη σκοτσέζικη επίθεση είναι γνωστό ότι συνέβη, οι νικητές Σκοτσέζοι παρέλασαν πίσω από ένα κλωβό σε σχήμα κιβωτού, γνωστό ως Λειψανοθήκη ένα μοντέλο του ναού του Σολομώντα που εμφανίζεται πολύ στην παράδοση των Ναϊτών.</p><p>Μια πλούσια και ισχυρή αδελφότητα, οι Ναΐτες, αποδείχθηκε δύσκολο να εξολοθρευτούν από την εκκλησία και το Βασιλιά τα Γαλλίας. Ο Βασιλιάς Φίλιππος ο δίκαιος, που συμμάχησε με τον Πάπα Clement V, παρεμπόδισε αδυσώπητα την αδελφότητα σε όλη την Ευρώπη, με Μεσαιωνικό τρόπο, με συλλήψεις, βασανισμούς και εκτελέσεις. Πολλοί Ναΐτες, όμως, γλύτωσαν επιδέξια την σύλληψη και βρήκαν καταφύγιο στο εξωτερικό. Ολόκληρο το σύνολο της αδελφότητας, στην πραγματικότητα, δραπέτευσε με μια τεράστια περιουσία, που η τύχη της παραμένει ένα μυστήριο ως τις μέρες μας. </p>
<p>Οι πρόσφυγες Ναΐτες, δείχνουν κάποιες ενδείξεις, βρήκαν καταφύγιο στη Σκοτία, όπου οι τάφοι τους μαρτυρούν ότι έζησαν και πέθαναν κατά την διάρκεια του 14ου αιώνα. Ο Βασιλιάς Robert the Bruce προφανώς δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να διώξει την αδελφότητα, παρά το διάταγμα του Πάπα να δράσει ακριβώς έτσι. Αντιθέτως, πρέπει να επωφελήθηκε από την κατάσταση προσφυγιάς τους, δίνοντας τους άσυλο αν τον βοηθούσαν να πολεμήσει τους Άγγλους.</p><p><strong>Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ναΐτες ιππότες;</strong><br />
Ο Hugh de Payens και οκτώ άλλοι ιππότες ορκίστηκαν στις 12 Ιουνίου, το 1118 στο Arginy castle κοντά στη Lyon στη Γαλλία. Οι εννέα ιδρυτές έδωσαν υπόσχεση στο Χριστό για την προστασία των προσκυνητών που ταξίδευαν στα ιερά εδάφη, μας λένε οι ιστορικές πηγές. Ο βασιλιάς Baudouin της Ιερουσαλήμ, του οποίου ο αδερφός, Godfroi de Bouillon, είχε καταλάβει την ιερή πόλη για τον Χριστιανισμό 19 χρόνια νωρίτερα, τους υποδέχτηκε σαν ιππότες στο παλάτι του με ανοιχτές αγκάλες, ένα γεγονός που ακολουθήθηκε από όλους τους βασιλιάδες σε όλο τον κόσμο. 1126, ο έχων μεγάλη επιρροή άγιος Βερνάρδος του Clairvaux, κέρδισε την εκκλησιαστική νομιμότητα για τους Ναίτες ιππότες στο συμβούλιο των Troyes.</p><p> Από τότε και έπειτα, ο πληθυσμός της αδελφότητας αυξήθηκε με μεγάλους ρυθμούς, όπως έγινε και με τις γνώσεις και τα υπάρχοντα τους. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα οι Ναίτες κατείχαν εδάφη στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Σκοτία. Στα μέσα του δωδέκατου αιώνα είχαν εδραιωθεί σαν δεύτεροι μετά το Παπικό καθεστώς σε πλούτο, δύναμη και κύρος, μια ένδειξη για το ότι η επιτυχία τους εξαρτήθηκε, όπως η παράδοση λέει, από κάποια μυστική γνώση.</p>
<p>Οι Ναίτες απέδειξαν ότι έχουν πολύ επιρροή, και παρά την κακομεταχείριση των μετέπειτα χρόνων, ότι ήταν συνεπείς ιδεαλιστές. Γνώστες της δύναμης τους, και κατά καιρούς επιδοκιμάζοντας τα ιδανικά τους, οι βασιλείς συμπαρατάσσονταν με τους ιππότες. Η αδελφότητα από την πλευρά της επηρέασε τους βασιλείς, κερδίζοντας τους, για παράδειγμα, προσπαθώντας να συμφιλιώσουν τον βασιλιά της Αγγλίας Henry ΙΙ με τον Tomas Becket. Και ο γιος του Henry II, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ήταν πιθανώς ένας τιμημένος Ναίτης ιππότης.</p><p> Έκανε παρέα με τους ιππότες, κατέλυσε στα μέρη τους, ταξίδευσε με τα πλοία τους και τους πούλησε το νησί της Κύπρου, που έγινε η επίσημη έδρα της αδελφότητας για ένα χρονικό διάστημα. Ο αδελφός του Ριχάρδου και αντίζηλος του, βασιλιάς Ιωάννης, είχε σαν έμπιστο συμβουλάτορα του Aymeric de St. Maur, αρχηγό της αδελφότητας στην Αγγλία. Χάρη στην καθοδήγηση του Aymeric, ο βασιλιάς Ιωάννης, μη υπέρμαχος της ελευθερίας, απρόθυμα υπέγραψε την Magna Carta το 1215, ένα έγγραφο που εγκωμιάστηκε κατά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και του συντάγματος των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής, σαν θεμελιακό για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
</p><p>Έχοντας γίνει εκπληκτικά δυνατοί, οι Ναίτες κατόρθωναν σχεδόν ότι επιθυμούσαν σε μεγάλη κλίμακα, με μια φύση που δήλωνε μια σχεδόν υπερφυσική ικανότητα. Ο ρόλος τους στον σχεδιασμό και το χτίσιμο των μεγαλοπρεπών, γοτθικού ρυθμού, μητροπόλεων της Ευρώπης, για παράδειγμα, ένας ρόλος που συχνά δεν τους χρεώνεται, πιστοποιεί μια εσωτερική γνώση της αρχιτεκτονικής, που υπερέβη τα πάντα στο δυτικό πολιτισμό. Όπως με τις πυραμίδες της Αιγύπτου, οι Γοτθικοί καθεδρικοί ναοί συγχύζουν τους ιστορικούς, βγαίνοντας παρομοίως από το πουθενά σε σχέση με τις προϋπάρχουσες τεχνικές του Μεσαίωνα. Η Γοτθική αρχιτεκτονική ξεπήδησε, στην πραγματικότητα, από τους Ναίτες και την αφοσίωση στην ιερή γεωμετρία, την μυστική επιστήμη των αριθμών και των αναλογιών που συχνά αναγνωρίζεται στις Αιγυπτιακές πυραμίδες και το ναό του Σολόμωντα.</p><p><strong>Ποιος ήταν ο μυστικός σκοπός των Ναϊτών;</strong><br />
Ο επίσημος σκοπός ύπαρξης της αδελφότητας, σαν προστάτης των προσκυνητών, μένει στα βιβλία. Κρίνοντας από τις προσπάθειες τους και τις συνεργασίες τους, όμως, οι Ναίτες είχαν πιο βαθείς στόχους από αυτούς που αποκαλύπτουν τα κείμενα, δημιουργώντας, για παράδειγμα, υλικά δοχεία, δισκοπότηρα για πνευματικά αποστάγματα σεβόμενοι τη μυστηριακή τους παράδοση: ομάδες μαθητείας, καθεδρικούς, εκκλησίες, ισορροπημένα έθνη, μια παγκόσμια αδελφότητα.</p><p> Για αυτό το λόγο, οι εννιά πρώτοι ιππότες έκαναν εκσκαφή στο Ναό του Σολομώντα, πιθανώς ελπίζοντας να βρουν τη χαμένη κιβωτό της Διαθήκης (βλέπε Graham Hancock's The sign of the seal ). Έτσι πράττοντας, οι Ναίτες θα αποκτούσαν δικαιοδοσία που θα ξεπερνούσε και αυτή του Πάπα, στρώνοντας το δρόμο για ένα έθνος Ναϊτών στολισμένο με δομές μυστικιστικά προσανατολισμένου σχεδίου. Υποτίθεται, κατ' αυτή τη θεώρηση, ότι οι αρχικοί εννιά ιππότες ασφάλισαν μυστικά του σχεδίου και των αναλογιών που ήταν κωδικοποιημένα στον ίδιο το Ναό του Σολομώντα, μυστική γεωμετρία που μπορεί να χρονολογείται στο χτίσιμο των Αιγυπτιακών πυραμίδων.</p><p>Οι Ναίτες ιππότες, παρόλα αυτά, όπως καθένας από εμάς, μπορούν καλύτερα να γίνουν γνωστοί από τους καρπούς των πράξεων τους, που ο Baigent και ο Leigh μας λένε ότι περιλαμβάνουν το γράψιμο των Μεσαιωνικών ιστοριών του δισκοπότηρου. Η αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου και η σημασία της έρχεται ως εμάς από τους λάτρεις των Μυστηρίων, αυτών που στην πραγματικότητα αναζητούσαν. Και σ' αυτό το σημείο βρίσκουμε την ιστορία ψυχής του Chopra, την αναζήτηση της θεότητας, που με διάφορες όψεις έχει εμψυχώσει τις κοινωνίες από την αυγή του χρόνου.</p><p> Οι Ναίτες, μπορούμε να συμπεράνουμε, κωδικοποίησαν στους περίφημους θρύλους του δισκοπότηρου την αληθινή φύση της αδελφότητας, και των ψυχών τους, γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες της ανοιχτής δράσης τους, ενώ καθιέρωσαν το ιδανικό της αναζήτησης της αθανασίας στη γνωστή ψυχή, υπεύθυνα μολονότι ανορθόδοξα, στην ιστορία με τους όρους του Chopra. Μπορούμε να προσθέσουμε αυτό το κατόρθωμα στην λίστα των πραγμάτων για τα οποία οι Ναίτες είναι γνωστοί, όπως την προσπάθεια να συγκρίνουν το Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό, τον Ισλαμισμό και τα Κέλτικα Μυστήρια για το σκοπό της δημιουργίας ενός βασιλείου του χρυσού αιώνα, με έδρα την Καρκασονία στη νότια Γαλλία, όπου πριν την ιερά εξέταση ένας χρυσός αιώνας είχε ήδη αρχίσει ν' ανθίζει κάτω από την επίδραση των Καθαρών και των Ναϊτών.</p><p>Ανιχνεύοντας το χρυσό νήμα ένα βήμα παραπέρα, ο Wolfram von Eschenbach, που λέγεται ότι ήταν Ναίτης, έγραψε το Μεσαιωνικό ρομάντζο του δισκοπότηρου Parzival. Σε αυτήν την επική ιστορία, χρίζει τους Ναίτες ως προστάτες του δισκοπότηρου και της οικογένειας του δισκοπότηρου. Με αυτό το περιεχόμενο ένα άλλο βιβλίο από τους Baigent και Leigh, Holy Blood Holy Grail, παρουσιάζει μια πειστική θεωρία με τους Ναίτες να έχουν δώσει το λόγο τους σ΄ αυτό το σκοπό, όχι κατά φαντασία αλλά στην πραγματικότητα, και την οικογένεια του δισκοπότηρου να είναι οι πραγματικοί απόγονοι του Ιησού Χριστού και της Μαρίας της Μαγδαληνής, που, όπως λένε οι θρύλοι, μετανάστευσαν στη Γαλλία, πιθανώς σαν δημιουργοί της δυναστείας των Merovingian.</p><p>
Αυτή η ασυνήθιστη ιστορία προτείνει ότι το 679 μ.Χ., μετά την δολοφονία του τελευταίου μονάρχη Merovingian, Dagobert II, οι προστάτες του βασιλικού γένους σχημάτισαν μια κοινωνία, τη Μονή της Σιών, γύρω από το ιερό ποτήριο, το βασιλικό αίμα των απογόνων του Ιησού και της Μαγδαληνής. Οι Ναίτες ιππότες, βρήκαν οι συγγραφείς, είχαν μεγάλη σχέση με τη Μονή της Σιών, τα θεμέλια της οποίας μπορεί να βρεθούν στον οίκο του Δαβίδ, στον Ιησού και τον Σολομώντα, το γένος των Βασιλέων του Ισραήλ. Οι Ναίτες πιθανώς μυστικά να αφιερώθηκαν σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη οικογένεια, υιοθετώντας την κληρονομιά του Σολομώντα και του Ιησού. Ενθρονίζοντας αυτήν την οικογένεια κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Ναίτες είχαν θέσει σε κίνηση το χρυσό τους αιώνα.</p><p><strong>Πώς η χαμένη κιβωτός της Διαθήκης ταιριάζει στο παζλ;</strong><br />Στο "Raiders of the lost Ark" ο Steven Spielberg γνωστοποίησε στο κοινό ένα από τα μυστήρια όλων των εποχών, την μοίρα της χαμένης κιβωτού της Διαθήκης, τον αρχαίο Ισραηλιτικό θησαυρό γνώσεων των αρχόντων του κλήρου. Ενώ ο Spielberg παρουσιάζει το Ράιχ του Χίτλερ να λαχταρά την κιβωτό, στη φαντασία, οι Ναίτες πιθανώς προσπάθησαν να βρουν την κιβωτό στην πραγματικότητα. Στο " The sign and the seal" ο Graham Hancock δείχνει πειστικά τους Ναίτες να καταδιώκουν τη χαμένη κιβωτό από την Ιερουσαλήμ μέχρι το υποτιθέμενο τελικό μέρος εναπόθεσης της, την Αιθιοπία.</p>
<p> Ο Hancock διαφωνεί για το ότι η ίδια η κιβωτός ήταν το αινιγματικό άγιο δισκοπότηρο, και για το ότι οι συγγραφείς αναγράφουν στα κείμενα τους ότι η μυστική αποστολή των Ναϊτών είναι να βρουν και να τιθασεύσουν την ιερή της δύναμη. Φέρνοντας στο μυαλό μας ότι κατά το Μεσαίωνα η κτήση της κιβωτού θα σήμαινε την άσκηση της εξουσίας του θεού, πράττοντας έτσι θα είχαν εδραιωθεί οι Ναίτες ιππότες ως η κυρίαρχη δύναμη στην γη, και ο Πάπας δεν θα μπορούσε να προβάλει αντίσταση. Με ενδείξεις ότι οι Ναίτες είχαν κάνει ανασκαφή στο ναό του Σολομώντα και μετά με την παρουσία τους στην Αιθιοπία, όπου η κιβωτός πιστεύεται ότι βρίσκετε μέχρι σήμερα, υπάρχει σοβαρή περίπτωση οι Ναίτες να έψαξαν για το φημισμένο τεχνούργημα, πιθανώς για να προωθήσουν τους μυστικιστικούς-πολιτικούς τους στόχους της εγκαθίδρυσης ενός χρυσού αιώνα.</p><p><strong>Η μυστική ιστορία μετά το Bannockburn</strong><br />
Ανιχνεύοντας το χρυσό μας νήμα σε πιο πρόσφατους αιώνες, η αναζήτηση των Ναϊτών ιπποτών αποκαλύπτεται πολύ μετά από την αντικειμενική της ύπαρξη. Πράττοντας κρυφά, κατά τη διάρκεια της ιερής εξέτασης, πρόσφυγες Ναίτες ιππότες, ισχυρίζεται συγκεκριμένη Μασονική παράδοση, ίδρυσαν το Σκοτσέζικο ελευθεροτεκτονισμό. Τα ίχνη αυτής της παράδοσης κατάγονται από την αδελφότητα και τον βασιλιά Robert the Bruce. Ο Robert, η παράδοση λέει συγκεκριμένα, ίδρυσε την πρώτη Μασονική στοά μετά την μάχη του Bannockburn που προκαλώντας την φυγή των Ναϊτών στη Γαλλία. Κατά τον 17ο αιώνα, η αδελφότητα κατακερματίστηκε σε διάφορες μορφές.</p><p>Η παραλλαγή των Ιακωβίνων, όμως, η εντονότερα πιστή πολιτικά και μυστηριακά, σφετερίσθηκε την παράδοση των Ναϊτών σαν δική τους. Οι Ιακωβίνοι απέτυχαν να επαναφέρουν τον Σκοτσέζο Stuart στον Αγγλικό θρόνο, παρά την βοήθεια των ισχυρών Μασόνων συμμάχων από τη Γαλλία, αλλά εκείνο τον καιρό ο διαφωτισμός ήταν καθοδόν. Το ιδεώδες των Ναϊτών για μια ελεύθερη κοινωνία βασισμένη σε πολιτική και θρησκευτική ελευθερία είχε ριζώσει, τουλάχιστον φιλοσοφικά. Οι Σκοτσέζοι, Εγγλέζοι και Γάλλοι Μασόνοι, είχαν αρχίσει να αλλάζουν την πορεία του κόσμου δραματικά. Ο Λόκ, ο Μοντεσκέ, ο Βολταίρος, όλοι Μασόνοι, κήρυξαν τη φιλοσοφία της ελευθερίας, μια φυσική συνέπεια της εμπειρίας των Ναϊτών και της καταστολής των ιδεωδών τους. Σαν από θεια πρόνοια, τότε, η παράδοση ανάβλυσε από μακρινές πηγές, τα νήματα των οποίων, περιπλεγμένα σήμερα, ένωσαν τους επαναστάτες φιλοσόφους του κόσμου.</p><p><strong>Η Μασονική στοά του αγίου Ανδρέα στην Βοστόνη</strong><br />Στις 28 Αυγούστου, 1769, η Μασονική στοά του αγίου Ανδρέα στην Βοστόνη, απένειμε ένα ελευθεροτεκτονικό δίπλωμα με το όνομα των Ναϊτών ιπποτών. Το 1773 η στοά είχε διατελέσει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην Αμερικάνικη επανάσταση. Η μεγάλη στοά της Σκοτίας έκανε τον Joseph Warren μεγάλο κύριο για ολόκληρη την γη. Άλλα μέλη ήταν ο Paul Revere και ο John Hancock. Και το σώμα μελών της στοάς αλληλεπικαλύφτηκε με την πιο καταλυτική μυστική κοινότητα των ημερών μας, τους γιους της ελευθερίας, με τουλάχιστον δώδεκα μέλη να συμμετέχουν στην αναταραχή της Βοστόνης. Αλλά η ιστορία σχεδόν τελειώνει στην Βοστόνη. Οι ελευθεροτέκτονες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον επαναστατικό πόλεμο και στην υπογραφή του συντάγματος, συμπεριλαμβανομένων του George Washington, πολλούς από τους γενικούς του, τον Benjamin Franklin, Patrick Henry, τον Marquis de Lafayette και πολλούς άλλους, με τον Φραγκλίνο να είναι μέλος μιας μυστηριώδους Γαλλικής κοινότητας με το όνομα "Βασιλική στοά των διοικητών του Ναού" δυτικά της Καρκασονίας.</p>
<p>Το ότι το χρυσό μας νήμα συνδέει τον Φραγκλίνο με τη Μεσαιωνική πόλη της Καρκασονίας τον συνδέει επίσης και με κάποια από τις πιο κρυφές ιστορίες. Η περιοχή γύρω από το οχυρό της Καρκασονίας, ένα Μεσαιωνικό κέντρο για τους Καθαρούς και τους Ναίτες, στεγάζει ένα δίκτυο από δυσνόητα και μυστηριακά σύμβολα που έχουν να κάνουν με ιερή γεωμετρία, σύμβολα που βρίσκονται πάνω σε τελετουργικά ρούχα φορεμένα από τον Φραγκλίνο και τον Washington κατά την διάρκεια Μασονικών τελετών. Σαν να σχεδιάστηκαν από δυνάμεις της δημιουργίας, μια ακαθόριστη σειρά από βουνοκορφές σχηματίζουν ένα τέλειο μασονικό αστέρι 5 σημείων γύρω από το Rennes-le-Chateau στην περιοχή της Καρκασονίας (βλέπε Henry Lincoln's Discoveries in France).</p>
<p> Μετά μια σειρά μεσαιωνικών εκκλησιών, πύργων και αρχαίων Κέλτικων σημείων εκτείνεται πάνω στο σχέδιο, σχηματίζοντας Μασονικά τρίγωνα στις ακριβείς αναλογίες του χρυσού νοήματος της ιερής γεωμετρίας, ένα γενικό σχέδιο που απλώνεται από το Rennes-le-Chateau ως το νησί του Bornholm στη Βαλτική θάλασσα, όπου ένδειξη της ύπαρξης Ναϊτών είναι ορατή, την Ιερουσαλήμ και το ναό του Σολομώντα.</p>
<p> Το τεράστιο γεωμετρικό σχέδιο και τα σύμβολα χαραγμένα σε πέτρα στα σημεία, έχουν ανιχνευτεί στο μοναστήρι της Σιων και στους Ναίτες, μυστικές κοινότητες που εργάζονται με μεθόδους που διαποτίζουν την κουλτούρα, θρησκεία, και την εγκόσμια ιστορία.</p>
<p> Το χρυσό μας νήμα λοιπόν αντιπροσωπεύει μια μερίδα του όλου υφάσματος. Tο μυστήριο είναι ακόμα πιο βαθύ, ακόμα πιο άπιαστο, όμως τόσο εμφανές όσο η μεγάλη σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, το Μασονικό σύμβολο που υπάρχει στο εκατοδόλλαρο. Το ότι η όλη ιστορία έχει μείνει κρυφή από εμάς δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, όμως. Αυτά που εμείς αντιλαμβανόμαστε μερικώς, αόρατα φανερώνονται συνεχώς σαν ένας κατακλυσμός που απειλεί τους τυράννους της ορθοδοξίας, τους φρουρούς της πολιτικά ορθής ιστορίας. Αυτό το ρεύμα λυσσομανά όμως για αυτόν που έχει αυτιά να ακούσει το βουητό των υδάτων. Αλλά μην περιμένετε να βρείτε την μυστική ιστορία σε ένα ιστορικό εγχειρίδιο...</p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-49957368453525394892019-10-20T10:32:00.000+03:002019-10-20T10:32:22.077+03:00Επιθετικό ελικόπτερο Ka-52 Alligator: Ο «αλιγάτορας» των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGSJgeOlt3fL1PzYbWLsTOZ6qec9OmGe4V8FNQ_nOBBXMM31J2B8vkqwTML6OROFMeSXtBUiSCdpTXlBu5-CAhPOub5FpmgaASR7Fv_EfFePcAdl8b2ic2DywtOTNq8ZFxW1iqFldp4Y/s1600/Alligator-Attack-Helicopter-690x360.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong>Δύο έλικες που περιστρέφονται σε αντίθετες κατευθύνσεις, δύο πιλότοι. Οι πιο δύσκολες στρατιωτικές αποστολές μπορούν να επιτελεστούν μόνο με αυτό το επιθετικό ελικόπτερο. Ο λόγος για το Kamov Ka-52.</strong></p><p></p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Ανταποκριτής του Sputnik ταξίδεψε στο Κράι Πριμόρσκι και επισκέφθηκε το εργοστάσιο «Progress» του ομίλου «Ρωσικά Ελικόπτερα» («Vertolety Rossii») στην πόλη Αρσένιεφ. Το επιθετικό ελικόπτερο Kamov Ka-52 γνωστό και ως «Alligator» («Αλιγάτορας»), αλλά και η έκδοση Ka-52K «Katran» δεν κατασκευάζονται πουθενά αλλού, παρά μόνο στην Αρσένιεφ. </p><p>«Τα στροφεία του ελικοπτέρου Ka-52 κατασκευάζονται από συνθετικά υλικά», εξηγεί ο επικεφαλής του εργαστηρίου, Ιβάν Τερέσενκο. «Αρχικά κατασκευάζουμε τον διαμήκη άξονα. Είναι μία περίπλοκη διαδικασία, περιλαμβάνει σύστημα για προστασία από το ψύχος και τις ανώμαλες προσγειώσεις. Όλα αυτά, στη συνέχεια γίνεται συγκόλληση σε ένα ενιαίο σύνολο, και μετέπειτα συγκολλάμε τα ουραία τμήματα και τα πτερύγια». </p><p>Εξοπλισμός για την κατασκευή των στροφείων του επιθετικού ελικοπτέρου Ka-52 «Alligator» © Sputnik / Αντρέι Στανάβοφ
Τα έτοιμα στροφεία καθαρίζονται με γυαλόχαρτο, γίνεται η συγκόλληση, τοποθετούνται καλωδιώσεις και λαμπτήρες για την κατάδειξη της θέσης του ελικοπτέρου και μεταφέρονται για βάψιμο. Η εργασία με συνθετικά υλικά θεωρείται επιβλαβής για την υγεία, οπότε στο εργαστήριο υπάρχουν πολλές γλάστρες με διάφορα είδη φυτών εσωτερικού χώρου.</p><p>Σε αυτό το εργαστήριο, παρόλο που οι εργαζόμενοί του το ονομάζουν εργαστήριο παραγωγής στροφείων, γίνονται πολλά παραπάνω. Το ελικόπτερο Ka-52 είναι κατασκευασμένο κατά περισσότερο από το 50% από συνθετικά υλικά. Η επικάλυψη της ατράκτου, το πλαίσιο του κινητήρα και το οπίσθιο τμήμα είναι κατασκευασμένα από πυκνά στρώματα υαλοβάμβακα και κυψελοειδή παρεμβύσματα που τοποθετούνται ανάμεσά τους. Η αντιβλητική θωράκιση τοποθετείται ξεχωριστά. </p><p>«Ακατέργαστες ίνες γυαλιού τοποθετούνται στο επιθυμητό σχήμα, προστίθενται κυψελοειδή παρεμβύσματα, συγκολλιούνται, συσκευάζονται σε σακούλα κενού αέρος και στη συνέχεια μεταφέρονται σε αεροστεγή λέβητα βρασμού». </p><p>«Στα σύνθετα υλικά γίνεται πιο εύκολα η επεξεργασία επειδή δεν χρειάζονται ούτε λύγισμα ούτε κοπή με φρέζα. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά ανθεκτικά. Επίσης, τα συνθετικά υλικά είναι πιο ελαφρά από οποιοδήποτε μέταλλο. Για παράδειγμα, το στροφείο του Ka-52 μήκους επτά μέτρων, ζυγίζει μόνο 74 κιλά». </p><p>Τα ελικόπτερα είναι από τις πιο περίπλοκες πτητικές μηχανές που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα. Το βασικό πτητικό εξάρτημα του ελικοπτέρου είναι το στροφείο, ο έλικας που αποτελείται από μακρόστενες λεπίδες. Και παρόλο που με την πρώτη ματιά, δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα περίπλοκο στις λεπίδες, μόνο λίγες χώρες του κόσμου διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για την κατασκευή τους. Το ομοαξονικό σχήμα είναι μια άλλη ιστορία. Αξίζει να αναφερθεί πως τα ελικόπτερα με το συγκεκριμένο σχήμα κατασκευάζονται μονάχα στην Ρωσία.</p><p>Για να αποκτήσουν τα εξαρτήματα την απαραίτητη αντοχή, θερμαίνονται επί 12 ώρες σε θερμοκρασία 120-170 βαθμών Κελσίου. Υπάρχουν τρεις αεροστεγείς λέβητες βρασμού στο εργοστάσιο και το προσωπικό εργάζεται όλο το εικοσιτετράωρο, σε τρεις βάρδιες. Μόλις αφαιρεθούν τα έτοιμα εξαρτήματα από τους λέβητες, αμέσως τοποθετούνται ακατέργαστα στη θέση τους.<br />
Λόγω του ιξώδους και του ινώδους, τα «θερμαινόμενα» υλικά είναι δύσκολο να κοπούν. Για αυτό τον λόγο, στο «Progress» χρησιμοποιείται ένα ειδικό ρομπότ που κόβει τις ίνες γυαλιού ρίχνοντας έναν πίδακα νερού υψηλής πίεσης, αναμεμειγμένο με λεπτή άμμο.</p><p>Οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι το ρομπότ μπορεί, με αυτόν τον πίδακα, να κόψει ακόμη και μέταλλο. <br />
Τα έτοιμα συνθετικά εξαρτήματα μεταφέρονται απευθείας από το εργαστήριο παραγωγής στροφείων στο εργαστήριο συναρμολόγησης όπου, σύμφωνα με τα σχέδια, τοποθετούνται στα χαλύβδινα πλαίσια της ατράκτου του ελικοπτέρου. </p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6563-6161-4139-b135-373839643533______progress.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6563-6161-4139-b135-373839643533______progress.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6563-6161-4139-b135-373839643533______progress.jpg"></amp-img></figure></p><p></p><p>Το πλαίσιο του ελικοπτέρου συναρμολογείται στην κύρια πλατφόρμα συναρμολόγησης. Όλα τα εξαρτήματα πρέπει να ταιριάζουν απόλυτα, χωρίς διάκενα και λυγίσματα. Ακόμη και μισό χιλιοστό έχει τεράστια σημασία.<br />
«Έχουμε δύο κύριες πλατφόρμες και διπλή γραμμή συναρμολόγησης», εξηγεί ο επικεφαλής του εργαστηρίου συναρμολόγησης, Ντμίτρι Κονοβάλοφ, καθώς μας οδηγεί ανάμεσα από τις μεταλλικές κατασκευές. </p><p>«Αρχικά, στην πλατφόρμα συναρμολόγησης τοποθετείται το κεντρικό τμήμα της ατράκτου και αργότερα οι δεξαμενές καυσίμου, το εμπρόσθιο και το οπίσθιο τμήμα. Όλα αυτά, ενώνονται με ήλους και στη συνέχεια γίνεται επακριβής ευθυγράμμισή τους. Πιθανώς, η συναρμολόγηση της ατράκτου να αποτελεί το πιο κρίσιμο στάδιο της διαδικασίας κατασκευής του ελικοπτέρου και πραγματοποιείται υπό την ειδική εποπτεία του γραφείου τεχνικού ελέγχου και του πελάτη. Αν κάτι πάει στραβά σε αυτό το στάδιο, ολόκληρο το ελικόπτερο πρέπει να απορριφθεί».</p><p>Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, οι προσπάθειές τους να χρησιμοποιήσουν την συσκευή ήλωσης δεν πέτυχαν επειδή αυτή λειτουργεί μόνο σε ευθείες ραφές, ενώ η άτρακτος του ελικοπτέρου Ka-52 «Alligator» διαθέτει ένα πολύπλοκο σχήμα, με αρκετά κοιλώματα και γωνίες.
</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3638-6634-4265-a431-363863313062____ka-52_alligator___.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3638-6634-4265-a431-363863313062____ka-52_alligator___.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3638-6634-4265-a431-363863313062____ka-52_alligator___.jpg"></amp-img></figure></p><p><b>Συναρμολόγηση και απογείωση</b><br />
Μετά την έξοδο από την πλατφόρμα συναρμολόγησης, ξεκινά η εγκατάσταση του πλαισίου του κινητήρα, των πτερύγων και των διαφόρων ηλεκτρονικών συστημάτων. Για τον έλεγχο της δυσκαμψίας της ατράκτου, τοποθετούνται μοντέλα των κινητήρων. Στη συνέχεια, ελέγχεται η ομαλότητα στη λειτουργία των θυρών και των καταπακτών.</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6562-3939-4437-b264-306437663637______.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6562-3939-4437-b264-306437663637______.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6562-3939-4437-b264-306437663637______.jpg"></amp-img></figure>«Αν τα πάντα ανοίγουν και κλείνουν ελεύθερα και δεν υπάρχουν λάθη, τότε η άτρακτος μπαίνει στην εγκατάσταση ψεκασμού για έλεγχο της στεγανότητας», συνεχίζει ο Κονοβάλοφ. «Υπάρχει μια ειδική εγκατάσταση η οποία ψεκάζει το ελικόπτερο με νερό υπό υψηλή πίεση από όλες τις πλευρές. Η διαδικασία διαρκεί 20 λεπτά. Στο κέλυφος, υπάρχουν υδατοστεγείς ζώνες και όλα μέσα πρέπει να είναι στεγνά».</p><p>Μετά από τη διαδικασία ψεκασμού, το ελικόπτερο επιθεωρείται. Στο γραφείο τεχνικού ελέγχου εργάζονται πολλές γυναίκες. Αυτές ελέγχουν την ποιότητα των ενώσεων, της συναρμολόγησης και συμπληρώνουν τα απαραίτητα έγγραφα με τα τελικά συμπεράσματά τους.</p><p>Από το εργαστήριο συναρμολόγησης, πηγαίνουμε στην επόμενη αίθουσα, το εργαστήριο τελικής συναρμολόγησης. Εκεί το σώμα του ελικοπτέρου «αποκτά περιεχόμενο» και γίνεται το επιθετικό ελικόπτερο «Alligator». Το εργαστήριο «λάμπει» από καθαριότητα. Για τον λόγο αυτό, οι περιβαλλοντικές παράμετροι ελέγχονται αυστηρά από ειδικούς αισθητήρες στα τοιχώματα του εργαστηρίου.</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3665-6435-4535-b337-383735656333____ka-52_alligator___.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3665-6435-4535-b337-383735656333____ka-52_alligator___.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild3665-6435-4535-b337-383735656333____ka-52_alligator___.jpg"></amp-img></figure>«Αρχικά στην άτρακτο τοποθετούνται οι σωληνώσεις των συστημάτων καυσίμου, πυρόσβεσης και υδραυλικών», εξηγεί ο Κονοβάλοφ. «Στη συνέχεια γίνεται η καλωδίωση. Ελέγχουμε προσεκτικά κάθε εξάρτημα για κοψίματα και εγκοπές. Στο τέλος τοποθετούνται οι ηλεκτρικές μονάδες». </p><p>Κατά μέσο όρο, η συνολική διάρκεια συναρμολόγησης ενός ελικοπτέρου διαρκεί 44 ημέρες. Το τελευταίο στάδιο είναι η εγκατάσταση του μειωτήρα και των κινητήρων. Το επιθετικό ελικόπτερο Ka-52 διαθέτει δύο κινητήρες στροφαλοφόρου άξονα VK-2500 που παράγονται στην Αγία Πετρούπολη, οι οποίοι ανυψώνουν το Ka-52 σε ύψος έως και 5.000 μέτρων.</p><p><b>Δράκος του πολέμου</b>
Εάν δεν υπάρχουν παρατηρήσεις, το ελικόπτερο μεταφέρεται στο εργαστήριο ελέγχου και δοκιμών, όπου τοποθετείται ο οπλισμός.</p><p>«Αρχικά, κάθε ελικόπτερο περνάει από δοκιμές των μηχανικών και των πιλοτών του εργοστασίου Progress», επισημαίνει ο κ. Κονοβάλοφ. Ρυθμίζουν τους κινητήρες, τον μειωτή και δοκιμάζουν την αντοχή των στροφείων και των πτερυγίων. Αμέσως μετά, το ελικόπτερο δοκιμάζεται από στρατιωτικούς. Γενικά, σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι πιλότοι, το Ka-52 είναι ιδιαίτερα φιλικό προς τον χρήστη κατά την διάρκεια της πτήσης και δεν υπάρχουν παράπονα».</p>
<p>Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου «Progress» είναι πολύ υπερήφανοι επειδή αποτελούν την μοναδική εγκατάσταση στην χώρα όπου κατασκευάζονται τα συγκεκριμένα αν μη τι άλλο ιδιαίτερα επιθετικά ελικόπτερα. </p>
<p>Το ελικόπτερο Ka-52 έχει αρκετούς «άσσους στο μανίκι»: ομοαξονικό σχήμα στροφεία, σύστημα διάσωσης πιλοτών με απόρριψη των στροφείων, μια ασυνήθιστη για επιθετικό ελικόπτερο διάταξη του διθέσιου πιλοτηρίου με τους πιλότους να κάθονται «δίπλα - δίπλα». Επίσης, το ελικόπτερο προστατεύεται από μία ισχυρή αντιβλητική θωράκιση και επίσης διαθέτει συμπαγές σχήμα που καθιστά δυσχερή τον εντοπισμό του από τις εχθρικές δυνάμεις. Από άποψη οπλικού φορτίου, ταχύτητας και αυτονομίας, το Ka-52 «Alligator» ξεπερνάει τους κύριους ανταγωνιστές του, το αμερικανικό AH-64D «Apache Longbow» και το γάλλο-γερμανικό «Eurocopter Tiger». </p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6135-6336-4231-b934-393432396330________ka-52_alligato.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6135-6336-4231-b934-393432396330________ka-52_alligato.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://cdn1.img.sputniknews.gr/images/tilda/1268534/images/tild6135-6336-4231-b934-393432396330________ka-52_alligato.jpg"></amp-img></figure></p><p>Αναφορικά με τον οπλισμό που φέρει, το ελικόπτερο χρησιμοποιεί πυροβόλο όπλο τύπου 2A42-1 των 30 χιλιοστών, το πυραυλικό σύστημα «Strelets», κατευθυνόμενους πυραύλους τύπου «Ataka» και «Vikhr-1», καθώς και τα μη κατευθυνόμενα βλήματα τύπου S-8.<br />
Η επιβλητική εμφάνιση και ο θόρυβος από τα στροφεία του «Alligator» καθιστούν το ρωσικό ελικόπτερο ιδιαίτερα ξεχωριστό. Όταν κάποιος βλέπει το ελικόπτερο από το έδαφος αντιλαμβάνεται υποσυνείδητα ότι πραγματικά δεν θα ήθελε με τίποτα να βρεθεί απέναντί του ως αντίπαλος. Ούτε για λίγο… </p><p><a href="https://sputniknews.gr/amyna/201910204887756-epithetiko-elikoptero-Ka-52-Alligator-o-aligatoras-ton-rosikon-enoplon-dynameon/" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή">sputniknews</a></p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-20509187391801972542019-10-13T23:51:00.003+03:002019-10-13T23:52:21.824+03:00 Ανοιχτή επιστολή των Γυναικών από τη Βόρεια Συρία προς τις γυναίκες όλου του κόσμου<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1B_5AWZsb5UCxOJk6Kukt7zQ6Btk4PBL3ERZmdiu59XudYMdd_aahOJCxvm5nfeaupgeJV5ZnY5N5OvdmJxjtDy5oP1VHF7dJdZlrpDAuk3on0HMnl7U5EaBxFcOBnfOiCDMEjbZe4DQ/s1600/anoixti-epistoli-ton-gynaikon-apo-ti-boreia-syria.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><div class="copy"><p>Ανοιχτή επιστολή προς τις γυναίκες όλου του κόσμου απευθύνουν οι γυναίκες από τη Βόρεια Συρία. Πρόκειται για κόρες, μάνες, συντρόφους, αδελφές, που πήραν τα όπλα και νίκησαν το Ισλαμικό Κράτος και που τώρα μάχονται για γη και ελευθερία ενάντια στον Τούρκο εισβολέα. Το Συμβούλιο Γυναικών της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας απευθύνεται στις κόρες, τις μάνες, τις αδελφές του κόσμου, καλώντας τις να υψώσουν ανάστημα αλληλεγγύης ενάντια στην εισβολή, ενάντια στον πόλεμο.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ</p><p>Ως γυναίκες διαφορετικών πολιτισμών και παραδόσεων από τα αρχαία εδάφη της Μεσοποταμίας, σας στέλνουμε τους θερμούς χαιρετισμούς μας & σας ζητάμε να συμμετάσχετε στην Παγκόσμια Ημέρα Πρωτοβουλιών της 12ης Οκτωβρίου για να τερματίσουμε τον πόλεμο της εισβολής της Τουρκίας στη βορειοανατολική Συρία και να ανατρέψουμε το φασισμό & την πατριαρχία σε όλο τον κόσμο!</p><p><b>ΣΑΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ</b><br />Σας γράφουμε εν μέσω του πολέμου στη βορειοανατολική Συρία, όπου το τουρκικό κράτος εισέβαλε στην πατρίδα μας. Αντιστεκόμαστε 3 μέρες στους βομβαρδισμούς των μαχητικών αεροσκαφών και στα τούρκια άρματα.</p><p>Γίναμε μάρτυρες του βομβαρδισμού γειτονιών, την ώρα που οι μανάδες εγκατέλειπαν το σπίτι για να βρουν ψωμί για τις οικογένειές τους. Είδαμε την έκρηξη μιας χειροβομβίδας του ΝΑΤΟ να σκίζει την κνήμη της 7χρονης Σάρα και να σκοτώνει τον 12χρονο αδερφό της, Μοχάμεντ.</p><p>Ζούμε τους βομβαρδισμούς των χριστιανικών συνοικιών και εκκλησιών. Βλέπουμε τις αδελφές μας και τους αδελφούς μας, που οι πρόγονοί τους είχαν επιβιώσει από τη γενοκτονία του 1915 να καταστρέφονται από τον στρατό της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας του Ερντογάν.</p><p>Πριν από 2 χρόνια, είδαμε την κατασκευή από το τουρκικό κράτος ενός τείχους μήκους 620 χιλιομέτρων, με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να ενισχυθεί ο διαμελισμός της χώρας μας και να εμποδιστεί η είσοδος πολλών προσφύγων στην Ευρώπη.</p><p>Τώρα, βλέπουμε το ξήλωμα μέρους του τείχους από άρματα, Τούρκους στρατιώτες και τζιχαντιστές, προκειμένου να εισβάλουν στις πόλεις και τα χωριά μας.</p><p><b>Είμαστε μάρτυρες δολοφονικών επιθέσεων.</b><br />Βλέπουμε τις συνοικίες, χωριά, σχολεία, νοσοκομεία, την πολιτιστική κληρονομιά Κούρδων, Γιαζίντι, Αράβων, Σύριων, Αρμενίων, Τσετσένων, Τσιρκάνων, Τουρκομάνων και άλλων πολιτισμών που ζουν εδώ στην κοινότητα, αντιμέτωπα με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις του πυροβολικού.</p><p>Βλέπουμε πως χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να αναζητήσουν καταφύγιο χωρίς να έχουν πού να πάνε, ώστε να είναι ασφαλείς.</p><p>Και εκτός αυτών, ξαναζούμε επιθέσεις από μονάδες δολοφόνων του ισλαμικού Κράτους σε πόλεις όπως η Ράκκα, οι οποίες εδώ και 2 χρόνια είχαν απελευθερωθεί από την τρομοκρατία του ισλαμικού καθεστώτος, χάρη στον κοινό αγώνα του λαού μας.</p><p>Για μια ακόμη φορά είμαστε μάρτυρες κοινών επιθέσεων του τουρκικού στρατού και των τζιχαντιστών μισθοφόρων του, εναντίον των Serkani, Girêsipi και Kobane. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά που αντιμετωπίσαμε από τη στιγμή που ο Ερντογάν μας κήρυξε τον πόλεμο στις 9 Οκτωβρίου 2019.</p><p>Καθώς είμαστε μάρτυρες του πρώτου σταδίου της εφαρμογής της γενοκτονίας για εθνοκάθαρση στην Τουρκία, παρακολουθούμε επίσης την ηρωική αντίσταση γυναικών, ανδρών &; νέων που έχουν υψώσει τη φωνή και υπερασπίζονται τα εδάφη τους & την αξιοπρέπειά τους.</p><p>Για 3 μέρες, μαχητές των δημοκρατικών δυνάμεων της Συρίας, μαζί με το YPG και το JPY, πολέμησαν με επιτυχία στις πρώτες γραμμές για να εμποδίσουν την εισβολή των Τούρκων και ιτις σφαγές.</p><p>Γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας συμμετέχουν σε όλους τους τομείς αυτής της αντίστασης, προς υπεράσπιση της ανθρωπότητας, των επιτευγμάτων και των αξιών της γυναικείας επανάστασης στη Ροζάβα.</p><p>Ως γυναίκες, είμαστε αποφασισμένες να πολεμήσουμε μέχρι τη νίκη της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.<br />Για να πετύχουμε τον στόχο μας, στηριζόμαστε στη διεθνή αλληλεγγύη και στον κοινό αγώνα όλων των γυναικών και όλων των λαών που αγαπούν την ελευθερία.</p><p>ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ:<br />- Τέλος της εισβολής και της τούρκικης κατοχής στη βόρεια Συρία<br />- Δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων για την προστασία της ζωής του πληθυσμού στη βόρεια και ανατολική Συρία<br />- Πρόληψη περαιτέρω εγκλημάτων πολέμου και εθνοκάθαρσης από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις<br />- Δέσμευση για την καταδίκη όλων των εγκληματιών πολέμου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο<br />- Παύση των πωλήσεων εξοπλισμών στην Τουρκία<br />- Θέσπιση οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας<br />- Υιοθέτηση άμεσων μέτρων για την επίλυση της πολιτικής κρίσης στη Συρία με τη συμμετοχή και εκπροσώπηση όλων των διαφορετικών εθνικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών κοινοτήτων».</p></div>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-57081741286003458422019-09-16T10:03:00.001+03:002019-09-16T10:03:49.155+03:00Ο λόγος που όλα τα νεκροταφεία είναι γεμάτα κυπαρίσσια <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpuuqiWiL5Qo_jQ_VF_ZLupH-skj1dA6E0SRVNmfUWot_Q3jeCQRzzCzle1NSWVV17xbeGQqdIO7w4PdXgsJoEWBZdNLAi-Pmd2Ypb77QxHlDWgoc0AE25R0EQScOG2hMWP6LXn3u0Gxs/s600/cem1.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong>Είναι γνωστό ότι στα νεκροταφεία φυτεύουν κυπαρίσσια. Μάλιστα υπάρχει και η γνωστή έκφραση: «πήγε στα κυπαρισσάκια».</strong></p><p>Αλήθεια όμως, για ποιο λόγο έχει επιλεγεί το συγκεκριμένο δέντρο για τα νεκροταφεία;</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Στην αρχαιότητα τα κυπαρίσσι λέγεται ότι συμβόλιζε την θλίψη. Σύμφωνα με το μύθο, την ονομασία του την οφείλει στον Κυπάρισσο από την Κω που τον μεταμόρφωσε ο θεός Απόλλωνας σε δέντρο έτσι ώστε να παραμείνει αθάνατος, μαζί και η θλίψη του μετά από το θάνατο του αγαπημένου του ελαφιού.</p><p>Έτσι σύμφωνα με αυτή την άποψη έμεινε ως πένθιμο δέντρο και φυτεύεται σε κοιμητήρια.</p><p>Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Κυπάρισσος ήταν από την Κέα και μια μέρα καθώς το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, το σκότωσε άθελά του με ένα ακόντιο. Τότε η απόγνωση και η απελπισία τον οδήγησαν στην επιθυμία να βάλει τέλος στη ζωή του. Ζήτησε από τον ουρανό τη χάρη να κυλούν τα δάκρυά του αιώνια.</p><p> Έτσι οι θεοί ακούγοντας τις κραυγές του και την επιθυμία του τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι, το δέντρο της θλίψης. Από τότε το κυπαρίσσι θεωρείται σαν πένθιμο δέντρο και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία.</p><p>Μια άλλη θεωρία λέει πως τα κυπαρίσσια φυτεύονται στα κοιμητήρια, για να αποδίδουν φόρο τιμής στους νεκρούς.
</p><p>Κάποιοι πίστευαν πως φυτεύουν κυπαρίσσια επειδή πρόκειται για ένα δέντρο το οποίο δεν έχει καρπούς δείχνοντας έτσι την έλλειψη ζωής, ενώ και το χρώμα του είναι σκούρο, για να ταιριάζει με την θλίψη.</p><p>Το πιο φημισμένο Κυπαρίσσι στην Ελλάδα είναι αυτό που φύτεψε ο Θ. Κολοκοτρώνης στη μνήμη του αδελφού του, Γιάννου, που σκοτώθηκε στην περιοχή.</p><p>
Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος
</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3l0RUeSnd0smwA7PzVlSs-TsQuSc8xpxHWcnl7fBkD6P89fXCyAz15KjjSRUnzNsYFQOhdhteeBsxjzxkll525qFnDAwt6mCyYV01t6EzJGiW7l60Nqw925w-A16Mp91mG6Sgt7hBpxU/s1600/cem2.jpg" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3l0RUeSnd0smwA7PzVlSs-TsQuSc8xpxHWcnl7fBkD6P89fXCyAz15KjjSRUnzNsYFQOhdhteeBsxjzxkll525qFnDAwt6mCyYV01t6EzJGiW7l60Nqw925w-A16Mp91mG6Sgt7hBpxU/s1600/cem2.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3l0RUeSnd0smwA7PzVlSs-TsQuSc8xpxHWcnl7fBkD6P89fXCyAz15KjjSRUnzNsYFQOhdhteeBsxjzxkll525qFnDAwt6mCyYV01t6EzJGiW7l60Nqw925w-A16Mp91mG6Sgt7hBpxU/s1600/cem2.jpg"></amp-img></figure></p><p>Μάλλον ο πραγματικός λόγος είναι πως το συγκεκριμένο δέντρο εξαφανίζει τις ανεπιθύμητες μυρωδιές, κάτι που προφανώς και είναι το πρωτεύον στα νεκροταφεία, ενώ και το ριζικό του σύστημα συμβάλλει στο να επιλεχθεί σαν δέντρο στα κοιμητήρια, αφού, δεν απλώνεται και δεν ανασηκώνει το έδαφος και έτσι δεν επηρεάζει τα ταφικά μνημεία.</p>
george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-84279595558535505592019-08-28T14:17:00.000+03:002019-08-28T14:30:56.648+03:00Αυτό ηταν το τέλος του Τιτανικού,έτσι το βρήκαν 73 χρόνια μετά την βύθισή του<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWNwMhAaxrIZDY_shMP56QCTniD5KGA2fpBbsZjPoNBhmWp61IqT3nAYDYKF1sIKAoP205-lsh2wyn6K_d_M1-rr3U_QvUQy50vQEFc1alY-WWV5-j3PXT1m-_fdXbn-SqyFMHVJopTcNY/s1600/o-titanikos-opws-vrethike-vithismeno-640x320.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong></strong></p><p>Αμέσως μετά την βύθιση του Τιτανικού το 1912,προσπάθησαν να εντοπίσουν το αβύθιστο πλοίο αρκετές αποστολές χωρις αποτέλεσα. Ωστόσο, το πλοίο τελικά βρέθηκε το 1985, ξανά φέρνοντας την ιστορία του στο προσκήνιο κάνοντας την γνωστή και μέσα απο την γνωστή ταινία.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p><strong>Το παγκοσμίως πιο γνωστό ναυάγιο στην ιστορία!</strong><br />
Η ιστορία του ναυαγίου του Τιτανικού είναι σχεδόν παγκοσμίως γνωστή, χάρη εν μέρει στην ταινία του Τζέιμς Κάμερον με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ.</p><p>Το πλοίο αναχώρησε για το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας για τη Νέα Υόρκη στις 10 Απριλίου 1912. Μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα, το πλοίο χτύπησε ένα παγόβουνο και βυθίστηκε. Το ναυάγιο του πλοίου είχε πάρει τότε μεγάλη δημοσιότητα λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών, και επειδή τοτε θεωρούνταν ως ένα από τα πιο ασφαλέστερα πλοία που είχαν κατασκευαστεί ποτέ, αβύθιστο πλοίο!</p><p>Η κατασκευή του πλοίου,αφήνοντας εκτός πολλές σωσίβιες λέμβους<br />
Στην πραγματικότητα, οι μηχανικοί που σχεδίασαν το σκάφος τοποθέτησαν αρκετές σωσίβιες λέμβους που απαιτούνται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οι εκθέσεις πριν αναχωρήσει το πλοίο για την Νέα Υόρκη, έγραφαν ελάχιστες σωσίβιες λέμβους στο πλοίο, λόγο και της ματαιοδοξίας οτι ηταν αβύθιστο πλοίο.</p><p>Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε ήταν περίπου 370 μίλια νότια-νοτιοανατολικά της Νέας Γης, και ήταν σε βάθος 12.500 ποδιών (3.810 μετρά), πολλοί εξερευνητές ήταν πρόθυμοι να βρουν το πλοίο, και υπήρχαν πολλά ακριβά και γελοία συστήματα που εποίησαν, περισσότεροι ήθελαν να βγάλουν το πλοίο στην επιφάνεια. Άλλα τέλικα ούτε καν μπορούσαν να βρουν που ειναι βυθισμένο!</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzn9cMpB6t4CXfTR5_bM5JcplK246JeTOPKsgj-0Pqeo3xhgcwOluPQ6BEWZ9IYEtRXkInPDgFiA5vuCaiu51-4IwdKmaci_Ex-GUBpCOPzISskmpD6W02fqau9EK1iwfOSayjaW93Mips/s1600/980x-640x360.webp" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzn9cMpB6t4CXfTR5_bM5JcplK246JeTOPKsgj-0Pqeo3xhgcwOluPQ6BEWZ9IYEtRXkInPDgFiA5vuCaiu51-4IwdKmaci_Ex-GUBpCOPzISskmpD6W02fqau9EK1iwfOSayjaW93Mips/s1600/980x-640x360.webp' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzn9cMpB6t4CXfTR5_bM5JcplK246JeTOPKsgj-0Pqeo3xhgcwOluPQ6BEWZ9IYEtRXkInPDgFiA5vuCaiu51-4IwdKmaci_Ex-GUBpCOPzISskmpD6W02fqau9EK1iwfOSayjaW93Mips/s1600/980x-640x360.webp"></amp-img></figure></p><p></p><p></p><p>Μέχρι το 1985,νόμιζαν ότι ήξεραν που περίπου είχε βυθιστεί ο Τιτανικός, αλλά η ακριβής θέση του ήταν άγνωστη. Υπήρξαν μερικές προσπάθειες να χαρτογραφηθεί ο βυθός της θάλασσας με τη χρήση σόναρ ώστε να το εντοπίσουν, αλλά καμιά δεν ήταν επιτυχής, μέχρι που το εντόπισε ο εξερευνητής Jean-Louis Michel μαζί με τον Robert Ballard .</p><p>Και οι δυο ήταν στο ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole, η επιτυχία της εύρεσης οφείλεται σε ένα όχημα βαθέων υδάτων με το όνομα Αργώ (Argo)κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν οι Αργοναύτες, ήταν ένα τηλεκατευθυνόμενο σκάφος που έστελνε φωτογραφίες απο το βυθό. Η Argo έβγαλε πολλές φωτογραφίες που αποκάλυψαν οτι το πλοίο είχε χωριστεί σε δύο κομμάτια και ηταν ένα μίλι μακριά το ενα απο το άλλο .</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCEnHcqU-ud0u7VU2k_EmLLGJEpr0BBS1sTixj-fj8p84ziA-DaG3i2kwDgD5JPgMDG41xwpGe_Fxtf6njXttx99-bXajy_AVBUYzlOvWVhpLY3bfdD6c3TZ7UTyvGZFiqCcEiXC8OOmOn/s1600/wsfgvewfg.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCEnHcqU-ud0u7VU2k_EmLLGJEpr0BBS1sTixj-fj8p84ziA-DaG3i2kwDgD5JPgMDG41xwpGe_Fxtf6njXttx99-bXajy_AVBUYzlOvWVhpLY3bfdD6c3TZ7UTyvGZFiqCcEiXC8OOmOn/s1600/wsfgvewfg.jpg"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCEnHcqU-ud0u7VU2k_EmLLGJEpr0BBS1sTixj-fj8p84ziA-DaG3i2kwDgD5JPgMDG41xwpGe_Fxtf6njXttx99-bXajy_AVBUYzlOvWVhpLY3bfdD6c3TZ7UTyvGZFiqCcEiXC8OOmOn/s1600/wsfgvewfg.jpg' /></noscript></figure><p>Εδώ είναι ένα στιγμιότυπο του μπάνιου του καπετάνιου! ο νιπτήρας παραμένει άθικτος, αλλα τα πάντα ειναι καλυμμένα με σκουριά.</p><p>Μετά τις πρώτες εικόνες του Τιτανικού, πολλές περισσότερες αποστολές πραγματοποιήθηκαν για να βγάλουν περισσότερες φωτογραφίες του βυθισμένου πλοίου,ανέπτυξαν επίσης ένα υποβρύχιο που θα μπορούσε μεταφέρει ανθρώπους για να μελετήσουν το πλοίο. Επιπλέον, δημιούργησαν μια υποβρύχια φωτογραφική μηχανή που θα μπορούσε να μπει στο εσωτερικό του πλοίου. Εκεί, οι κάμερες αποκάλυψαν ένα ολόκληρο κόσμο θαλάσσιας ζωής που είχε κάνει το αβύθιστο πλοίο σπίτι του.</p><p>Λίγα χρόνια μετά πραγματοποίησαν 15 ημερών καταδύσεις για να πάρουν αντικείμενα από το πλοίο. Το μπροστινό μέρος του πλοίου εξερευνήθηκε η πιο, η πρύμνη σε μεγάλο βαθμό είχε καταστραφεί. Η μέση του πλοίου έσπασε πριν φτάσει στο πυθμένα του ωκεανού, έτσι πολλά συντρίμμια απλώθηκαν σε μια τεράστια ακτίνα γύρω από το ναυάγιο.</p>
<figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ9ZD6swoybLhdebchDQ73d_f5k5H8RyhcPxzFiLcT4iUStrcEHSnbS_p9bpO5qbtrkk9UQ4NcAynI0t2irkeosqt0Yv3emKTBQX1-Mwmci6c4T3FP-b_ygaFipUVWN95J5m_4EAUh34Q-/s1600/titanic.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ9ZD6swoybLhdebchDQ73d_f5k5H8RyhcPxzFiLcT4iUStrcEHSnbS_p9bpO5qbtrkk9UQ4NcAynI0t2irkeosqt0Yv3emKTBQX1-Mwmci6c4T3FP-b_ygaFipUVWN95J5m_4EAUh34Q-/s1600/titanic.jpg"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ9ZD6swoybLhdebchDQ73d_f5k5H8RyhcPxzFiLcT4iUStrcEHSnbS_p9bpO5qbtrkk9UQ4NcAynI0t2irkeosqt0Yv3emKTBQX1-Mwmci6c4T3FP-b_ygaFipUVWN95J5m_4EAUh34Q-/s1600/titanic.jpg' /></noscript></figure><p>Το μεγαλύτερο μέρος του Τιτανικού είναι πολύ εύθραυστο για να μετακινηθεί,ένα κομμάτι αφαιρέθηκε με επιτυχία το 1998 και μεταφέρθηκε σε ένα μουσείο στη Βοστώνη και το 2006 τοποθετήθηκε στην οροφή του Metreon στο Σαν Φρανσίσκο, τα υπόλοιπα κομμάτια του Τιτανικού κατά πάσα πιθανότητα θα διαλυθούν απο την σκουριά στον πυθμένα του ωκεανού.</p>
<p>Αρχικά, όταν το πλοίο βυθίστηκε, πίστευαν ότι πήγε στο βυθό ολόκληρο το πλοίο άθιχτο . Επίσης πίστευαν ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες του Ατλαντικού θα διατήρησαν το πλοίο απόλυτα άθικτο. Ωστόσο, όταν το πλοίο ανακαλύφθηκε η σκουριά είχε καλύψει τα πάντα,πίστευαν οτι θα βρουν νεκρά σώματα στο πλοίο. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ψάρια και τα οστρακοειδή θα έφαγαν τη σάρκα και τα οστά των νεκρών επιβατών, και το μόνο αποδεικτικό στοιχείο οτι κάποτε υπήρχαν άνθρωποι σε αυτο ήταν ενα ζευγάρια παπούτσια που βρήκαν δίπλα-δίπλα.</p> <p><b>©AETOS NEWS</b><span class='cc'></span></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-4507703279100500092019-07-21T23:15:00.001+03:002019-07-21T23:48:38.409+03:00Suzanne Eaton: Ο μαρτυρικός θάνατος της βιολόγου - «Της κόπηκε το αυτί και ούρλιαζε» <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwCX5HAeIASw2s1rQYTvBmt_ZnBUtyw4Dcy-Q3HpufdG2TG4rVt-EmFKQX-zXre9m9GuqTSoIuUPFhGx5pvjjspScbIP2hONWarly57Y6q8QVb1Vf-cRK2YH0uLJ5_ZgeK0WKzSfdVNro/s1600/drastis_suzanneeaton-650x360.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong></strong></p><p>Νέα φρικιαστικά στοιχεία για τη δολοφονία της βιολόγου στα Χανιά. Η Suzanne Eaton πάλεψε για τη ζωή της, αλλά ο Παρασκάκης τη βασάνισε μέχρι θανάτου. «Τη βίασα κατά φύση και παρά φύση τρεις φορές» είπε ο 27χρονος στην απολογία του. «Μετάνιωσα, δεν ήξερα τι έκανα» λέει εκ των υστέρων και μέσω του δικηγόρου του ο δράστης.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>«Γύρισε και με κοίταξε τραυματισμένη στο χώμα, μετά το πρώτο χτύπημα. Θυμάμαι το βλέμμα της. Τότε αποφάσισα να την ξαναπατήσω. Της κόπηκε το αυτί από το δεύτερο “πέρασμα”. Τότε αποφάσισα να την πάω στο καταφύγιο. Τη βίασα τρεις φορές, μετά την πέταξα…».</p><p>Με την ανατριχιαστική αυτή περιγραφή ο 27χρονος Γιάννης Παρασκάκης παραδέχεται στους αστυνομικούς τον σατανικό τρόπο με τον οποίο παγίδευσε και εξουδετέρωσε την αντίσταση της 60χρονης Αμερικανίδας βιολόγου Suzanne Eaton, πριν προβεί στις φρικιαστικές του πράξεις.</p><p>Με απόλυτη ψυχραιμία και χωρίς να δείχνει ότι έχει μετανιώσει ο Παρασκάκης διηγείται βήμα βήμα στους παγωμένους άνδρες της Ασφάλειας Χανίων πώς βασάνισε και σκότωσε την Αμερικανίδα.</p><p>
<strong>Η άγνοια και οι αντιφάσεις</strong><br />
Αρχικά ο δράστης δήλωσε άγνοια στους ανακριτές για την εξαφάνιση της βιολόγου, αλλά στη συνέχεια υπέπεσε σε πολλές αντιφάσεις με τις κινήσεις του και την παρουσία του σε επίμαχα σημεία, όπως στο πολεμικό καταφύγιο στο Κολυμπάρι, με αποτέλεσμα να παραδεχτεί την ενοχή του.</p><p>«Την είδα γύρω στις 3 το μεσημέρι να τρέχει φορώντας αθλητική φόρμα. Δεν υπήρχε κανείς άλλος στον δρόμο. Ήθελα να βρω μια γυναίκα να κάνω σεξ, γι’ αυτό είχα πάρει το αμάξι και οδηγούσα στον δρόμο. Την αιφνιδίασα χτυπώντας την με το αμάξι. Ήθελα να την ακινητοποιήσω. Όταν έπεσε στο έδαφος ματωμένη, γύρισε και με κοίταξε. Τότε αποφάσισα να την ξαναπατήσω. Έβαλα όπισθεν και οι τροχοί του αυτοκινήτου πέρασαν από πάνω της. Της κόπηκε το αυτί και ούρλιαζε από τον πόνο» ανέφερε με κυνικό τρόπο ο 27χρονος.</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwatzjl05CS7Dl9JLkFzx31lbILHnPy6cgYXf4LtFSRdYW2ovB_ongiby-d1QLDUqcgBxOUODF5pKAp2oznHTQd-L267JwCCj6eZ2_9m2Wy4QSlndYArahHR-9jV6iDUPxgd8KSN12v8o/s1600/eaton_dolofonos-768x527-638x325.webp" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwatzjl05CS7Dl9JLkFzx31lbILHnPy6cgYXf4LtFSRdYW2ovB_ongiby-d1QLDUqcgBxOUODF5pKAp2oznHTQd-L267JwCCj6eZ2_9m2Wy4QSlndYArahHR-9jV6iDUPxgd8KSN12v8o/s1600/eaton_dolofonos-768x527-638x325.webp' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwatzjl05CS7Dl9JLkFzx31lbILHnPy6cgYXf4LtFSRdYW2ovB_ongiby-d1QLDUqcgBxOUODF5pKAp2oznHTQd-L267JwCCj6eZ2_9m2Wy4QSlndYArahHR-9jV6iDUPxgd8KSN12v8o/s1600/eaton_dolofonos-768x527-638x325.webp"></amp-img></figure></p><p><strong>«Ήταν ζωντανή και πάλευε»</strong><br />
Μετά τον εγκλωβισμό της 60χρονης στους τροχούς του δράστη, ο Παρασκάκης πήρε την απόφαση να τη μεταφέρει σε ερημικό σημείο για να συνεχίσει την αποτρόπαιη δράση του.</p><p>Σύμφωνα με όσα υποστήριξε στους αστυνομικούς: «θυμήθηκα πως είχα στο αμάξι μια ομπρέλα θαλάσσης.<br />
Έβγαλα το κάλυμμα και το έστρωσα στο πορτμπαγκάζ για να μη μείνουν αίματα. Την έβαλα μέσα και έριξα και το κομμένο αυτί. Ήταν ζωντανή και πάλευε…»</p><p>Ο δράστης του πρωτοφανούς εγκλήματος απομακρύνθηκε από το σημείο και αφού οδήγησε περίπου δέκα χιλιόμετρα έφτασε στο παλιό γερμανικό καταφύγιο. Εκεί πάρκαρε το όχημά του δίπλα από την τρύπα που γνώριζε πολύ καλά από παλαιότερη εξερεύνηση ότι υπήρχε εκεί και έβγαλε από το πορτμπαγκάζ την αιμόφυρτη γυναίκα.</p><p>Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας αν και βαρύτατα τραυματισμένη η Αμερικανίδα συγκέντρωσε όσες δυνάμεις τις είχαν απομείνει και προσπάθησε να αντισταθεί στον δράστη και να σώσει τη ζωή της.</p><p><strong>«Τη βίασα κατά φύση και παρά φύση τρεις φορές»</strong><br />
Μάταια όμως καθώς εκείνος ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει τις αρρωστημένες του σ@ξουαλικές ορέξεις. «Αντιδρούσε αλλά την κρατούσα γερά. Σχεδόν παλεύαμε και της έσφιγγα τον λαιμό για να την ακινητοποιήσω. Τη βίασα κατά φύση και παρά φύση τρεις φορές. Την έσυρα κοντά στο φρεάτιο και την πέταξα μέσα στην τρύπα. Έριξα πάνω της το κάλυμμα της ομπρέλας και ο,τι σκισμένα ρούχα υπήρχαν γύρω γύρω» παραδέχεται ο Παρασκάκης σοκάροντας με την περιγραφή του.</p><p>Τέσσερις ημέρες μετά οι ερασιτέχνες σπηλαιολόγοι ανακάλυψαν το άψυχο σώμα της Suzanne Eaton ενώ η σήμανση εντόπισε και φωτογράφισε τα βασικά πειστήρια της δολοφονίας που παρουσιάζει η RealNews. Το κάλυμμα της ομπρέλας μέσα στη σπηλιά, την παλέτα με την οποία έκλεισε το φρεάτιο και τα ίχνη από τις ρόδες του αυτοκινήτου του.</p><p><strong>Τα λάθη</strong><br />
Μετά τις αρρωστημένες του πράξεις ο Παρασκάκης προσπάθησε να σβήσει τα στοιχεία που θα μπορούσαν να τον ενοχοποιήσουν. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος στους αστυνομικούς η πρώτη του κίνηση ήταν να εξαφανίσει τα ενοχοποιητικά στοιχεία του εγκλήματος από το αυτοκίνητό του.</p><p>Έτσι πήγε στο νεκροταφείο της περιοχής για να πλύνει από τη βρύση που υπάρχει εκεί το πορτμπαγκάζ στο οποίο υπήρχαν αίμα και ίχνη DNA.</p><p>Στην προσπάθειά του αυτή το έπλυνε τρεις φορές χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα χλωρίνη, αφήνοντας όμως το υπόλοιπο εσωτερικό και εξωτερικό βρώμικο, γεγονός που προκάλεσε τις πρώτες υποψίες στην αστυνομία. Επιπλέον πέρασε με ασβέστη όλο τον χώρο της βρύσης ώστε να αποκλείσει το ενδεχόμενο να τακτοποιηθεί από τα δακτυλικά του αποτυπώματα.Ωστόσο στο σημείο που είχε αρχικά επιτεθεί στην αμερικανίδα υπήρχαν ίχνη από τα ελαστικά του ΙΧ ενώ ίδια ίχνη υπήρχαν γύρω από την τρύπα που βασανίστηκε μέχρι θανάτου η Suzanne Eaton.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzgoAJ1y5sqSasvLfpsHeLWPlEnhA-QTDIaQrbYoPjuRcGipm6rh-67_n_TJsJZYGacFGN0AijHbmfBz9zUMCHh4zsKDK59kUYxWgKqEGTOm_lBdrND0QOXMihLv3kFBO9usVot0Lj8TU/s1600/suzanne_eaton-300x188.webp" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzgoAJ1y5sqSasvLfpsHeLWPlEnhA-QTDIaQrbYoPjuRcGipm6rh-67_n_TJsJZYGacFGN0AijHbmfBz9zUMCHh4zsKDK59kUYxWgKqEGTOm_lBdrND0QOXMihLv3kFBO9usVot0Lj8TU/s1600/suzanne_eaton-300x188.webp"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzgoAJ1y5sqSasvLfpsHeLWPlEnhA-QTDIaQrbYoPjuRcGipm6rh-67_n_TJsJZYGacFGN0AijHbmfBz9zUMCHh4zsKDK59kUYxWgKqEGTOm_lBdrND0QOXMihLv3kFBO9usVot0Lj8TU/s1600/suzanne_eaton-300x188.webp' /></noscript></figure><p>Ακόμα κάμερα είχε καταγράψει τον Παρασκάκη να οδηγεί στον δρόμο προς το γερμανικό καταφύγιο, ενώ ο ίδιος επέμενε ότι δεν είχε την επίμαχη ημέρα επισκεφτεί την περιοχή. Στη διάρκεια της έρευνας βρέθηκε αίμα στο παπούτσι του δράστη που στάλθηκε για ανάλυση DNA ενώ μετά το έγκλημα κατέφυγε σε συγγενικό του σπίτι για να πλύνει τα ρούχα του.</p><p><b>«Μετάνιωσα…»</b><br />
Μετάνιωσα ζητάω συγγνώμη από όλους. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι έκανα. Ξέρω ότι το τίμημα που θα πληρώσω είναι ακριβό» δήλωσε στη Real μέσω του δικηγόρου του ο Παρασκάκης αμέσως μετά την απολογία του στην ανακρίτρια που διέταξε την προφυλάκισή του.</p><p>«Ο εντολέας μου όπως και προανακριτικώς κατά την απολογία του στην Ασφάλεια Χανίων, ομολόγησε τα αδικήματα ως προς τα πραγματικά περιστατικά και αποδέχεται όλες τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται. Ζητήσαμε και νομίζω είναι απολύτως λογικό να διενεργηθεί και ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη» δήλωσε στη Real ο συνήγορός του 27χρονου, Παντελής Ζέλιος.</p><p>Πηγή: εφημερίδα RealNews briefingnews.gr</p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-77441579593106061332019-07-19T10:57:00.001+03:002019-07-19T11:02:36.441+03:00Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η «νεκροβάπτιση» και η εκτέλεση του πατέρα της<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6hyQLluvlg6HWkUq0uH17__Go5Y2oq9kgI3VjZPGAeIPuYRqNpYA2z8XaAfQA8avmFw-731aNBXAegAbBQoJOCSMO_j6rFGbURLtCuhvHTDVgDOYMV8-K71GaBUZayB3Qxn2IByu0nmI/s1600/aliki_vougiouklaki.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p><strong>Φέτος, συμπληρώνονται 23 χρόνια από το θάνατο της εθνικής μας σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη, που έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουλίου 1996, στα 60 της χρόνια.</strong></p><p>H Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1936 στο Μαρούσι. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε 2 χρόνια νωρίτερα, το 1934.</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Η ίδια δεν αποκάλυπτε την ακριβή χρονολογία γέννησής της και το αντιμετώπιζε με νάζι ή χιούμορ και διακριτική ειρωνεία.Σε συνέντευξη της το 1977 στον Ζάχο Χατζηφωτίου για το περιοδικό «Ταχυδρόμος» είχε πει:</p><p>«Μερικές φορές έχω την εντύπωση πως η ηλικία μου είναι πιο φλέγον ζήτημα από την ελληνοτουρκική κρίση. Στο κάτω-κάτω, είμαι όσο θέλω! Είναι σαν να αποκαλύπτω το όνομα του δολοφόνου σε αστυνομική ταινία πριν το τέλος της».</p><p>Όταν ο δημοσιογράφος σχολίασε ότι διατηρείται μια χαρά, εκείνη απάντησε:</p><p>«Τι θα πει "διατηρούμαι", βρε παιδάκι μου; Σφαχτό είμαι; Η Κολέτ έλεγε πως "ένα σώμα καλής ποιότητας διαρκεί πολύ"».</p><p><strong>Η νεκροβάπτιση</strong><br />Λίγους μήνες μετά τη γέννηση της, η Αλίκη είχε αρρωστήσει βαριά από βρογχοπνευμονία. Οι γονείς της, επειδή φοβήθηκαν ότι θα πέθαινε χωρίς να έχει όνομα, τη βάφτισαν άρον άρον στο σπίτι, κάτι που στην εποχή εκείνη-με την τεράστια παιδική θνησιμότητα ήταν συνηθισμένο και ονόμαζαν το μυστήριο «νεκροβάπτιση».</p><p>Η βάπτιση του μικρού κοριτσιού χαρακτηρίστηκε από ένα ευτράπελο, που τελικά την «ανάστησε».</p><p>Κάποιος από τους παρευρισκόμενους έβαλε φωτιά στην κουβέρτα του μωρού, την οποία είχαν απλώσει πάνω από την κολυμπήθρα. Μετά το επεισόδιο η μικρή Αλίκη άνοιξε τα μάτια της και άρχισε να κλαίει, σημάδι ότι γινόταν σιγά σιγά καλύτερα. Αρχικά, οι γονείς της έλεγαν να δώσουν στο μωρό το όνομα της γιαγιάς της, Σταματίνα.</p>
<p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_L3q9fAhwsPjJLppnQ7DmZ7p5gvJXWH1yYa-13-gTAuUlm7YVnVc6whLaLHeBZ7Apn6rC1y4YvUGSO_df8EYgwqD9mHl2SXPckml05TbISbKdICGx8210Jt8ktG6POdqM2oCnZnn8n-4/s1600/vougiouklaki-makigiaz.jpg " title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_L3q9fAhwsPjJLppnQ7DmZ7p5gvJXWH1yYa-13-gTAuUlm7YVnVc6whLaLHeBZ7Apn6rC1y4YvUGSO_df8EYgwqD9mHl2SXPckml05TbISbKdICGx8210Jt8ktG6POdqM2oCnZnn8n-4/s1600/vougiouklaki-makigiaz.jpg' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_L3q9fAhwsPjJLppnQ7DmZ7p5gvJXWH1yYa-13-gTAuUlm7YVnVc6whLaLHeBZ7Apn6rC1y4YvUGSO_df8EYgwqD9mHl2SXPckml05TbISbKdICGx8210Jt8ktG6POdqM2oCnZnn8n-4/s1600/vougiouklaki-makigiaz.jpg "></amp-img></figure></p><p>Επειδή όμως δεν τους άρεσε ιδιαίτερα, την ώρα του μυστηρίου η μητέρα της πετάχτηκε και είπε:</p><p>«Πες πρώτα Αλίκη και μετά Σταματίνα».</p><p>Έτσι, επικράτησε το πρώτο όνομα, που την έκανε γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Η Αλίκη από μικρή ηλικία είχε δείξει το πάθος της για την υποκριτική. Έδινε μικρές παραστάσεις μαζί με τα δύο αδέρφια της στη βεράντα του σπιτιού τους. Έγραφε και σκηνοθετούσε μόνη της τα έργα που θα έπαιζαν μπροστά στο κοινό τους, δηλαδή τους γονείς και τους φίλους.</p><p>Παιχνίδια και γλυκά ήταν το εισιτήριο για να παρακολουθήσει κάποιος τα έργα τους. Πολλές φορές αναπαριστούσαν αποσπάσματα από ταινίες, που είχαν δει κρυφά στον υπαίθριο κινηματογράφο. Όπως είχε αναφέρει και η ίδια:</p><p><em>«Οι αναπαραστάσεις των ταινιών ήταν πιστότατες. Ακόμη και ο διάλογος γινόταν σε ξένη γλώσσα. Κι επειδή δεν ξέραμε καμία, μιλούσαμε μια αλαμπουρνέζικη διάλεκτο που δεν την καταλάβαινε κανένας, ούτε κι εμείς οι ίδιοι. Άναρθρες συλλαβές, μόνο που ήμασταν βέβαιοι ότι απέδιδαν θαυμάσια τα γαλλικά ή τα εγγλέζικα και προπάντων την ατμόσφαιρα του έργου».</em></p><p><strong>Η εκτέλεση του πατέρα της</strong><br />Τα παιδικά χρόνια της σημαδεύτηκαν από την απώλεια του πατέρα της. Ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης ήταν νομάρχης στην Τρίπολη και δολοφονήθηκε στην Κυνουρία από δυνάμεις του ΕΛΑΣ το 1943, όταν η Αλίκη ήταν 6 ετών.</p><p>Ο δημοσιογράφος Δ. Αγγελόπουλος είχε πει, σύμφωνα με τις εξομολογήσεις της ίδιας της Αλίκης, ότι την ημέρα της δολοφονίας του γυρνούσαν από την Τρίπολη.</p><p>Ο πατέρας της είχε παραιτηθεί από τη θέση του νομάρχη και όταν νύχτωσε, πήγανε σε συγγενικό σπίτι. Είχαν σκοπό να μείνουν εκεί δύο μέρες για να προμηθευτούν διάφορα τρόφιμα.</p><p>Αργά το βράδυ χτύπησε η πόρτα. Όταν ο πατέρας της Αλίκης άνοιξε, είδε τρεις άντρες, οι οποίοι του ζητούσαν να τους ακολουθήσει, υποτίθεται, για να του δώσουν λάδι. Εκείνος πήγε μαζί τους. Η Αλίκη, λίγο πριν φύγει, τον παρακάλεσε να μην πάει, αλλά εκείνος της υποσχέθηκε ότι θα επέστρεφε σύντομα. Δεν γύρισε όμως ποτέ. Η Αλίκη, σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Νίκο Χατζηνικολάου το 1993 είχε πει ότι έμαθε το θλιβερό γεγονός από τη γιαγιά της.</p><p>Γυρνούσε από το νηπιαγωγείο και όταν άκουσε ότι ο πατέρας της πέθανε, της έπεσε η τσάντα από τα χέρια. Ο θάνατος του πατέρα της της κόστισε πάρα πολύ, Η μητέρα της έμεινε χήρα και τα τρία αδέρφια μεγάλωσαν σε άσχημη οικονομική κατάσταση.</p><p><figure class="post-image" id="div1"><!--<img alt="" class="lazy" src="" data-src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2019/7/19/aliki.jpg?itok=m9Q3EAQJ" title=""/>--><noscript><img alt='' src='https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2019/7/19/aliki.jpg?itok=m9Q3EAQJ' /></noscript><amp-img layout='responsive' alt="" height="350" width="620" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2019/7/19/aliki.jpg?itok=m9Q3EAQJ"></amp-img></figure></p><p>Όλα αυτά όμως της έδωσαν δύναμη να κυνηγήσει το όνειρό της. Όπως είχε πει η Αλίκη:</p><p><em>«Από πολύ μικρή είχα να επιλέξω ή μαύρο ή άσπρο. Προτίμησα το άσπρο».</em></p><p>Σε κάποια άλλη συνέντευξη της είχε πει: «<em>Ποτέ δεν υπήρξα το ξένοιαστο κορίτσι. Ήμουν το κορίτσι που στα 6 χρόνια του του έβαλαν μαύρες κορδέλες, γιατί του σκότωσαν τον πατέρα. Ύστερα πέρασα μια ζωή μελαγχολική και στερημένη συναισθηματικά. Και οικονομικά ακόμα. Η μοναδική μου χαρά εκείνα τα χρόνια ήταν τα παιχνίδια μου με τα αδέρφια μου, Τάκη και Αντώνη, τα καλοκαίρια που παίζαμε θέατρο με τα σεντόνια του σπιτιού με έργα δικά μου ή από τΐς ιστορίες του Ταρζάν. Εγώ έκανα την Τσίτα»!</em></p><p><a href="https://www.pronews.gr/politismos/prosopa/789983_aliki-voygioyklaki-i-nekrovaptisi-kai-i-ektelesi-toy-patera-tis" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή">pronews</a></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-76365457493491651452019-07-19T00:50:00.000+03:002019-07-19T00:50:51.199+03:001,3 δευτερόλεπτα είναι η διαφορά στις αντιδράσεις ενός νέου και ενός ηλικιωμένου οδηγού<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuKVqP9mBMkQtsI2SoGaHF-SiU-P_PwCOohZUY8MfN9_0glBfjnO06JYMOgQfFfu8-FXLrvoxodJfF6CRQBT3Ha1Gd-MX5nd2xeloR-AkzmFhRJDP4Mpd2DjV_ZTSXMYWW1Am15kXAgAI/s1600/older-driver-1.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p><strong>Η ασφαλής οδήγηση είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι κατά τη γήρανσή τους. </strong></p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Τα προβλήματα όρασης, κινητικότητας, αντανακλαστικών και γνωστικής λειτουργίας που επέρχονται με την πάροδο των χρόνων αυξάνουν τον κίνδυνο για σύγκρουση ή ατύχημα που μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο.</p>
<p>Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ με επικεφαλής τον καθηγητή Phil Blythe και τον Δρ. Li, η ερευνητική ομάδα εξέτασαν την ποιότητα οδήγησης των ηλικιωμένων οδηγών σε διαφορετικές καταστάσεις.</p><p>Χρησιμοποιώντας έναν προσομοιωτή οδήγησης του Πανεπιστημίου, 76 εθελοντές είχαν χωριστεί σε δύο διαφορετικές ηλικιακές ομάδες (20-35 ετών και 60-81).</p>
<p>«Η μη οδήγηση όταν υπάρχει κακοκαιρία, η αποφυγή άγνωστων πόλεων και δρόμων και ο σχεδιασμός διαδρομών που αποφεύγουν δύσκολες και επικίνδυνες στροφές είναι ορισμένες από τις στρατηγικές που ακολουθούν οι βετεράνοι οδηγοί για να μειώσουν τον κίνδυνο, αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι περιοριστικό για τους ανθρώπους».</p><blockquote><p>«Σε καθαρές συνθήκες, η ποιότητα οδήγησης ήταν καλή, αλλά ο χρόνος αντίδρασης των γηραιότερων οδηγών ήταν σημαντικά βραδύτερος από τους νεότερους οδηγούς. Ακόμα κι αν ληφθεί υπόψιν το γεγονός ότι οι εθελοντές του μεγαλύτερου, ηλικιακά, γκρουπ που έλαβαν μέρος στη μελέτη ήταν αρκετά ενεργοί χρειάστηκαν περίπου 8,3 δευτερόλεπτα για να αποφύγουν ένα εμπόδιο συγκριτικά με τα 7 δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν οι νεότεροι οδηγοί. Αυτό σημαίνει πως σε ταχύτητα σχεδόν 100 χλμ/ώρα οι γηραιότεροι οδηγοί θα χρειαζόταν να προειδοποιηθούν περίπου 35 μέτρα νωρίτερα για το πιθανό εμπόδιο. Απόσταση ίση με 10 αυτοκίνητα», αναφέρει ο Δρ. Li.</p></blockquote><p>Σε κακές καιρικές συνθήκες, η ερευνητική ομάδα είδε ότι οι νεαρότεροι οδηγοί επιβραδύνουν περισσότερο με την ποιότητα οδήγησης να μειώνεται σε αμφότερες τις ηλικιακές ομάδες. Στο σενάριο της οδήγησης στην πόλη οι γηραιότεροι ενήλικες παρουσίασαν 20 περιστατικά συγκρούσεων και συμβάντων ανάμεσα στους γηραιότερους ενήλικες συγκριτικά με 12 ανάμεσα στους νέους οδηγούς.</p><p>«Το Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την αναζήτηση συστημάτων κινητικότητας για τους γηραιότερους ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν να ταξιδεύουν στα 80 και τα 90 τους» ενώ σύμφωνα με τον Δρ. Li «Τα αυτόνομα οχήματα μοιάζουν να είναι μια πιθανή επιλογή που θα ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση».</p><p><a class='info' href="https://www.pronews.gr/kosmos/789927_otan-milame-gia-zoi-13-deyterolepta-einai-i-diafora-stis-antidraseis-enos-neoy-kai" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή"></a></p>
george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-65272019504395509742019-06-06T12:29:00.000+03:002019-06-06T13:09:12.768+03:00Το μεγαλύτερο φίδι της Ευρώπης ζει στην Κύπρο – Δηλητηριώδες και επικίνδυνο<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYVjHx2TR1kN8SsJY7zdRnOzCH0DV9vD5k_1oY42dcqmC8Z6_Rm2WZXqM7aoN598MBx2na4DohufpMrW4aaudphByraa0uWtjyn1vYizL5yPyNT8IVWtdeJOnLwDV5FiVYjLtOPz22E3o/s1600/uA6sXNGlkffwu834Ub3C.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong></strong></p><p>Φέτος, όπως και κάθε καλοκαίρι, τα φίδια της Κύπρου ξυπνούν από την χειμερία νάρκη και βγαίνουν για την αναζήτηση τροφής. Η πιο ζεστή περίοδος του χρόνου είναι αυτή κατά την οποία ο άνθρωπος έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιο από τα φίδια που περιγράφονται πιο κάτω. </p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Συνήθως, λόγω, κυρίως, της άγνοιάς μας, τρέμουμε μόνο με την σκέψη να συναντήσουμε ένα φίδι, αφού από τα είδη της Κύπρου, μόνο ένα είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο.</p><p>Ο λόγος για την φίνα, η οποία γίνεται επιθετική μόνο όταν νιώσει ότι απειλείται, όπως συμβαίνει και με όλα τα είδη των φιδιών που διαβιούν στην Κύπρο. Όλα τα φίδια, ωστόσο, είναι ωφέλιμα για το οικοσύστημα και για την γεωργία του τόπου μας, κυρίως το «θερκό».</p><p>Όλες οι πληροφορίες που πρέπει να ξέρουμε, παρατίθενται στο ειδικό έντυπο του Υπουργείου Γεωργίας, μαζί με χαρακτηριστικές φωτογραφίες που έδωσε στην δημοσιότητα το Τμήμα Δασών.</p><p><strong>Macrοvipera lebetina-Φίνα</strong><br />Μπορεί να φτάσει σε μήκος τα δύο μέτρα και τα πέντε κιλά σε βάρος, ενώ το αρσενικό είναι μικρότερο σε μέγεθος από το θηλυκό. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι το τριγωνικό κεφάλι και η πολύ κοντή ουρά, ενώ συναντάται κυρίως σε πετρώδη περιβάλλοντα, ξηρές και άγονες εκτάσεις και σε θαμνώδεις περιοχές.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/to-megalytero-fidi-tis-eyropis-zei-stin-kypro-696x432.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/to-megalytero-fidi-tis-eyropis-zei-stin-kypro-696x432.jpg"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/to-megalytero-fidi-tis-eyropis-zei-stin-kypro-696x432.jpg' /></noscript></figure><p>Η φίνα τρέφεται κυρίως με τρωκτικά και πουλιά, ενώ έχει την δυνατότητα να σκαρφαλώνει με ευκολία σε δέντρα.</p><p>Λόγω της τοξικότητας του δηλητηρίου της, θεωρείται το πιο επικίνδυνο φίδι της Κύπρου. Όταν δαγκώνει, τα δόντια της παραμένουν στους ιστούς του θύματός της και με συγκεκριμένες κινήσεις της σιαγόνα της, απελευθερώνουν αρκετή ποσότητα δηλητηρίου. Ωστόσο, δεν είναι επιθετικό φίδι, εκτός αν νιώσει απειλή. Σε τέτοια περίπτωση, συρίζει έντονα και επιτίθεται αστραπιαία, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνη.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B11.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B11.jpg"></amp-img><noscript><img alt='Μαύρο φίδι' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B11.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Dolichophis jugularis-θερκό ή Μαύρο φίδι</strong><br />Πρόκειται για το μακρύτερο φίδι της Ευρώπης, καθώς το μήκος του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα τρία μέτρα. Το χρώμα του, μέχρι το πέμπτο-έκτο έτος ζωής του έχει χρώμα κεραμιδί με σκούρες καφέ, μικρές κηλίδες, ενώ στην συνέχεια παίρνει το χαρακτηριστικό του μαύρο χρώμα.</p><p>Το μαυρόφιδο έχει χοντρό και μυώδες κορμί, ωστόσο είναι ευκίνητο και σκαρφαλώνει με ιδιαίτερη ευκολία. Το μαυρόφιδο συναντάται σε περιοχές γεωργικές και όπου υπάρχουν ομάδες δέντρων ή θάμνων.</p><p>
Πρόκειται για εντελώς ακίνδυνο είδος, το οποίο τρέφεται με μικρά θηλαστικά, πουλιά, σαύρες, ακόμα και άλλα φίδια. Αν νιώσει απειλή, ανασηκώνει το κορμί του και συρίζει έντονα με πρόθεση να δαγκώσει. Αν και δεν είναι δηλητηριώδες, το δάγκωμά του ίσως καταστεί επώδυνο, λόγω των κυρτών δοντιών του.</p><p>Το «θερκό», όπως το ονομάζουμε στην Κύπρο, είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την γεωργία, καθώς τρέφεται κυρίως με τρωκτικά.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B12-1.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B12-1.jpg"></amp-img><noscript><img alt='Κυπριακό φίδι' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B12-1.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Hierophis cypriensis-Κυπριακό φίδι</strong><br />
Φτάνει σε μήκος μέχρι και τα 115 εκατοστόμετρα, έχει χρώμα γκριζολαδί ή ανοικτό γκρίζο, μέχρι μαύρο, με λεπτές άσπρες γραμμές, μέχρι το μισό του σώματός του. Το Κυπριακό φίδι το βρίσκουμε στα δάση του Τροόδους, της Πάφου και του Μαχαιρά.</p><p>Ως βιότοπούς του, προτιμά τα υγρά περιβάλλοντα, συγκεκριμένα, περιοχές κοντά σε ρυάκια και υδατοφράκτες, καθώς και σημεία όπου υπάρχει σκιά, κοντά σε θάμνους και άλλη βλάστηση. Τρέφεται με σαύρες, φίδια, βατράχους και έντομα.</p><p>Πρόκειται για ένα πολύ γρήγορο φίδι και δεινό κολυμβητή, αν και προτιμά να ζει στην ξηρά.</p><p>Σημειώνεται, επίσης, ότι είναι ένα φίδι εντελώς ακίνδυνο, που τρέπεται σε φυγή, μόλις αντιληφθεί ανθρώπινη παρουσία.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B13.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B13.jpg"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B13.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Hemmorrhois nummifer-Δρόπης</strong><br />
Ο δρόπης μπορεί να φτάσει μέχρι και το ενάμισι μέτρο, ενώ αναγνωρίζεται από το κιτρινωπό του χρώμα με τους μεγάλους γκριζοκαφέ ρόμβους.</p><p>Συναντάται σε ανοικτές, σε δασώδεις, καθώς και σε κατοικημένες περιοχές.</p><p>Ο δρόπης τρέφεται με μικρά θηλαστικά και σαύρες, ενώ είναι φίδι εντελώς ακίνδυνο για τον άνθρωπο. Ωστόσο, αν νιώσει ότι απειλείται, συρίζει δυνατά και δαγκώνει με μεγάλη ταχύτητα.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B14.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B14.jpg"></amp-img><noscript><img alt='Malpolon insignitus-Σαΐττα' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B14.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Malpolon insignitus-Σαΐττα</strong><br />Η Σαΐττα φτάνει σε μήκος τα δύο μέτρα, ενώ έχει δύο μεγάλα δόντια με αδένα δηλητηρίου στην βάση τους. Το εν λόγω φίδι διαθέτει πολύ καλή όραση κι έχει δύο μεγάλα και χαρακτηριστικά μάτια.</p><p>Συναντάται συνήθως σε πετρώδεις περιοχές όπου ευδοκιμούν οι σαύρες, οι οποίες αποτελούν το διαιτολόγιό του, ωστόσο τρέφεται και με άλλα φίδια και τρωκτικά.</p><p>Τα ζώα που προσβάλλονται από το δηλητήριο της Σαΐττας πεθαίνουν σχεδόν αμέσως, ενώ ο άνθρωπος υποφέρει από πόνους</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B15.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B15.jpg"></amp-img><noscript><img alt='Νερόφιδο' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B15.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Natrix natrix cypriaca-Νερόφιδο</strong><br />Το νερόφιδο είναι ένα ενδημικό υποείδος, το οποίο κινδυνεύει με αφανισμό από τον τόπο μας.</p><p>Σπάνια ξεπερνά σε μήκος το ένα μέτρο, με το θηλυκό να είναι λίγο μεγαλύτερο από το αρσενικό. Συναντάνται σε τρεις χρωματισμούς: Γκρίζο (ο πιο κοινός χρωματισμός), ασπροκίτρινος μέχρι σκούρος καφέ, με στρογγυλές άσπρες βούλες και γραμμές στο μέσο και στα πλαϊνά μέρη του σώματος.</p><p>Υπάρχουν ακόμα πολλά με μαύρο χρώμα και άλλα με μαυροκαφέ χρώμα, σημαδεμένα με μικρές φωτεινές κηλίδες.<br />Το νερόφιδο τρέφεται με βατράχους και κάποτε με ψάρια. Δεν είναι δηλητηριώδες, ούτε επιθετικό, αλλά, αν νιώσει ότι απειλείται, εκκρίνει δύσοσμο υγρό από τους αδένες του.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B16.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B16.jpg"></amp-img><noscript><img alt='' src='https://hellas-now.com/wp-content/uploads/2019/06/%CE%B16.jpg' /></noscript></figure><p><strong>Typhlops vermicularis-Ανήλιος</strong><br />Ο ανήλιος δεν ξεπερνά σε μήκος τα 35 εκατοστόμετρα και περισσότερο μοιάζει με γαιοσκώληκα, παρά με φίδι.</p><p>
Σπάνια έρχεται αντιμέτωπο με τον άνθρωπο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το περνά κάτω από την επιφάνεια της γης ή κάτω από πέτρες, όπου τρέφεται με τα αβγά μυρμηγκιών.</p><p>Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι το Τμήμα Δασών ενημερώνει, επίσης, ότι τα φίδια προστατεύονται από νομοθεσία και οδηγίες: «Όλα τα φίδια προστατεύονται τόσο από Ευρωπαικές οδηγίες ή Συμβάσεις όσο και από την Εθνική νομοθεσία Ν.153/2003 για την προστασία της φύσης κ της άγριας ζωής».</p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-90992463131204605552019-05-03T22:59:00.000+03:002019-05-03T22:59:54.116+03:00ΤΗΛΕΔΥΝΑΜΗ: ΤΟ ΟΛΕΘΡΙΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕ ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdNl_-qrsOMbIwlZ1J3Gu0rU-p5evbR0c07X8v-rAUXcqgjllB53UNtaopvSGCaMJstvSaZ8eraIdF8awe_rJ-1U_AmsMkqYYOCK1m9umcufYY2Iq-EBS917TKslnSPqcCjs3bGDQWWvIu/s1600/tiledinami_olethrio_oplo_tou_nikola_tesla_pou_tha_.webp" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description"><strong>Ο Νίκολα Τέσλα θεωρείται μία από τις πιο καινοτόμες και μυστηριώδεις μορφές που έζησαν ποτέ, ενώ έχει πιστωθεί τη δημιουργία ενός μεγάλου μέρους της τεχνολογίας την οποία εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένη.</strong></p><p></p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Χωρίς τη μεγαλοφυΐα του Τέσλα δεν θα είχαμε το εναλλασσόμενο ρεύμα, την αξιοποίηση και διανομή του φωτός, τις ακτίνες Χ, το ραδιόφωνο, το πηνίο Tesla, το τηλεχειριστήριο, τη ρομποτική, το λέιζερ, τις ασύρματες επικοινωνίες, την απεριόριστα ελεύθερη ενέργεια κ.α.</p><p>Για το λόγο αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο Tesla ερεύνησε επίσης το κόσμο της πτήσης και ενδεχομένως, της αντιβαρύτητας. Ο Τέσλα ήταν μια ιδιοφυΐα, και οι εφευρέσεις και οι ιδέες του δεν είχαν όρια.Το ισχυρό όπλο με μια ακτίνα υψηλής ενέργειας, του <a href="http://www.aetos-apokalypsis.com/2013/09/nikola-tesla-cia-edison.html">Νίκολα Τέσλα</a> το οποίο ονόμασε τηλεδύναμη. Ο «πόλεμος των άστρων» του Ρίγκαν βασίστηκε στα σχέδιά του</p><p>Στη δεκαετία του 1930 ο Σέρβος ηλεκτρολόγος μηχανικός Νίκολα Τέσλα εφηύρε ένα ισχυρό όπλο με μια ακτίνα υψηλής ενέργειας, το οποίο ονόμασε τηλεδύναμη. Σύντομα ο τύπος το μετονόμασε σε «ακτίνα θανάτου». Ο Τέσλα υποστήριξε ότι η τηλεδύναμη θα απαρχαιώσει τα συμβατικά όπλα μέσα σε ένα βράδυ και έτσι θα κάνει τον πόλεμο άσκοπο.</p><p>Σε συνέντευξη στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, ο Τέσλα περιγράφει πώς μπορεί να προστατευτεί μια χώρα με έναν δακτύλιο πύργων, καθένας από τους οποίους θα φιλοξενούσε μια γεννήτρια τηλεδύναμης.</p><p>Κάθε εχθρός που θα πλησιάζει την ξηρά, τη θάλασσα ή τον αέρα θα εντοπίζεται αμέσως και κάθε πύργος θα «εκπέμπει συμπυκνωμένες δέσμες σωματιδίων μέσα από την ατμόσφαιρα, με τόσο τεράστια ενέργεια που θα μπορεί να καταρρίψει ένα στόλο με 10.000 εχθρικά αεροπλάνα σε απόσταση 400 χμ από τα σύνορα του αμυνόμενου έθνους και θα ρίχνει στρατιές με εκατομμύρια ανθρώπους νεκρούς επιτόπου όπου και αν βρίσκονται».</p><p>Ο Τέσλα πρόσφερε την ακτίνα θανάτου στους Βρετανούς και ζήτησε 3.000.000 δολάρια, δίνοντας και την υπόσχεση πως θα κάνει τα βρετανικά νησιά άτρωτα. Η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε καθώς το ποσό ήταν εξωφρενικό και ο Τέσλα έκανε την πρόταση στην Κοινωνία των Εθνών, πάλι χωρίς επιτυχία. Κατάφερε να πάρει 25.000 δολάρια από τον Στάλιν, χωρίς όμως να παραδώσει ποτέ κάτι χρήσιμο στους Σοβιετικούς.</p><p><strong>Τηλεκατευθυνόμενη ειρήνη</strong><br />
Η συσκευή του Τέσλα βασιζόταν σε μια γιγαντιαία ηλεκτροστατική γεννήτρια Βαν ντε Γκραφ σε συνδυασμό με μια ημιανοιχτή λυχνία κενού, που μαζί θα μπορούσαν να επιταχύνουν μια δέσμη από μικροσκοπικά σωματίδια βολφραμίου ή υρδράργυρου με ταχύτητα περίπου 48 φορές την ταχύτητα του ήχου. Με άλλα λόγια, η τηλεδύναμη ήταν ένα πολύ εξελιγμένο κανόνι.</p><p>Ο Τέσλα εκτιμούσε ότι οι ακτίνες θανάτου θα είχαν βεληνεκές 400 χλμ, αλλά υποστήριζε ότι θα μπορούσαν να επιδράσουν και σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις χωρίς απώλεια ισχύος ή ακρίβειας. Το 1940 υπολόγισε ότι η κατασκευή κάθε σταθμού δεν θα κόστιζε περισσότερο από 2 εκατομμύρια δολάρια και η δημιουργία ενός προστατευτικού δακτυλίου γύρω από της ΗΠΑ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε λίγο περισσότερο από τρεις μήνες.</p><p>Ωστόσο, η κατασκευή του όπλου εξαρτιόταν από την επίλυση μιας σειράς προβλημάτων που αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα, ανάμεσά τους και η δημιουργία των απαραίτητων ηλεκτρικών φορτίων και η κατασκευή μιας λειτουργικής ημιανοιχτής λυχνίας κενού απ’ όπου θα έβγαινε η ακτίνα.</p><p>Σήμερα, εκ των υστέρων, οι επιστήμονες θεωρούν τους ισχυρισμούς του Τέσλα υπερβολικούς για την εποχή εκείνη, αλλά οι σύγχρονοι του Τέσλα τους αντιμετώπισαν σοβαρά λόγω των πολλών επιστημονικών επιτευγμάτων του στην ηλεκτρολογία και τη ραδιοφωνία.</p><p></p><p></p><p>Οι συνεισφορές του ήταν τόσο σημαντικές ώστε οι σύγχρονοί του βιογράφοι έγραψαν ότι ο Τέσλα ήταν «ο άνθρωπος που εφηύρε τον 20ο αιώνα» και «ο προστάτης άγιος της σύγχρονης ηλεκτρικής ενέργειας». Όταν παρουσίασε την ασύρματη επικοινωνία (ραδιοπομπό) το 1891, χαιρετίστηκε ως ο μεγαλύτερος ηλεκτρολόγος- μηχανικός της Αμερικής.</p><p>Το Κογκρέσο διακήρυξε ότι ο εφευρέτης της τεχνολογίας της ραδιοφωνίας, ήταν ο Τέσλα και όχι ο Μαρκόνι. Η εκκεντρική προσωπικότητα του Τέσλα όμως, σε συνδυασμό με τους ενίοτε, υπερβολικούς και παράξενους ισχυρισμούς του για μελλοντικές τεχνολογικές εξελίξεις, οδήγησαν στον εξοστρακισμό του από την επιστημονική κοινότητα. Πέθανε φτωχός και ανυπόληπτος σε ηλικία 86 ετών. Το 1960 αναγνωρίστηκε η πολυεπίπεδη συνεισφορά του στην επιστήμη του ηλεκτρισμού, όταν δόθηκε το όνομα Tesla στη μονάδα SI της πυκνότητας της μαγνητικής ροής.</p><p><strong>Πόλεμος των άστρων</strong><br />
Παρά το γεγονός ότι η τηλεδύναμη αποδείχθηκε επιστημονική φαντασίωση, ήταν η πρώτη που χρησιμοποιούσε σωματίδια υψηλής ενέργειας. Η ιδέα του οδήγησε στην Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (SDI) του προέδρου Ρίγκαν το 1983. Ο σχεδιασμός της SDI βασιζόταν σε μια πολυεπίπεδη άμυνα με εδαφικά και διαστημικά συστήματα, τα οποία θα κατέρριπταν τους σοβιετικούς πυρηνικούς βαλλιστικούς πυραύλους, πριν μπορέσουν να πλήξουν αμερικάνικο έδαφος. Λόγω της διαστημικής συνιστώσας, το σχέδιο αυτό έγινε ευρύτερα γνωστό ως «Πόλεμος των Άστρων».</p><p>Τα όπλα, τα οποία θα ελέγχονταν από τον πιο μεγάλο υπερυπολογιστή όλων των εποχών, θα ήταν πυρηνικά λέιζερ ακτίνων Χ εγκατεστημένα στο έδαφος και στο διάστημα, όπλα υποατομικών σωματιδίων και πυροβόλα σε ηλεκτρομαγνητικά τρένα. Όλα θα συντονίζονταν από ένα δίκτυο διαστημικών αισθητήρων και κατόπτρων, ώστε τα όπλα να στοχεύσουν τους πυραύλους.</p><p>
Στο σχέδιο όμως υπήρχαν κάποιες τεχνικές, στρατιωτικές και πολιτικές ατέλειες. Από τεχνικής πλευράς, πολλά από τα όπλα που προτάθηκαν δεν ήταν περισσότερο υλοποιήσιμα από την τηλεδύναμη του Τέσλα.Ο «Ψυχρός Πόλεμος» έληξε το 1991 και έτσι δεν υπήρχε λόγος να συνεχιστεί το πρόγραμμα. Εν τω μεταξύ, βρέθηκαν άλλοι τρόποι για να σκοτωνόμαστε.</p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-21758952067549882102019-03-14T22:16:00.000+02:002019-03-14T22:16:24.792+02:00Φυσικά Δηλητήρια και Αντίδοτα<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6hTXT56SAax2jupv9ZncidbcSbONIvLvn8RjBysDXEIMDjT-9IZoMcHvpYaYjsOtF2dQpiw3W7NkS6jqyPIbxH9EGWwcpxpNpEu_k5Hrah3EP8n4FkDQ6afI9F3u8HqXoa3Xd_lHMVRM/s1600/Colchicum_byzantinum_MW3.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p itemprop="description">Το δηλητήριο είναι ένα θέμα που απαντάται συχνά στη λογοτεχνία. Πολλοί συγγραφείς έχουν χρησιμοποιήσει τη δηλητηρίαση στα έργα τους, τόσο την τυχαία όσο και την εσκεμμένη. Για το λόγο αυτό, η γνώση των βασικών φυσικών δηλητηρίων και των πιθανών αντιδότων τους είναι χρήσιμη.</p><p></p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Τα δηλητήρια βρίσκονται στην κλίμακα των ισχυρότερων όπλων, ιδίως των γυναικών που, κατά το παρελθόν, δεν διέθεταν εναλλακτικούς τρόπους δράσης. Η ιστορία τους είναι μακρά και ευρέως μελετημένη από τα αρχαία χρόνια.</p><p>Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούν μερικά από τα πιο γνωστά φυσικά φυτικά δηλητήρια και κάποια φυσικά αντίδοτα που πιθανώς υπάρχουν και έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες.</p><h3 class=" kentro">Φυτικά Δηλητήρια</h3> <p><strong itemprop='keywords'> ΚΩΝΕΙΟ</strong> (<strong itemprop='keywords'>Conium Μaculatum</strong>) – Γνωστό και ως μαγκούτα, βρωμόχορτο<br />Το κώνειο είναι ένα ιδιαίτερα τοξικό ιθαγενές ανθοφόρο φυτό της Ευρώπης και της Νότιας Αφρικής. Ήταν δημοφιλές στους αρχαίους Έλληνες που το χρησιμοποιούσαν για τη θανάτωση των φυλακισμένων. Φημολογείται επίσης ότι χρησιμοποιήθηκε πριν από τους ιστορικούς χρόνους για τη θανάτωση των γερόντων που ήταν ανίκανοι να εργαστούν, των αναπήρων και των βαρέως πασχόντων. Για έναν ενήλικο, η κατάποση 100 mg κωνείου ή περίπου 8 φύλλων αυτού είναι μοιραία. Προκαλεί θάνατο με τη μορφή της παράλυσης.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://www.agriamanitaria.gr/wp-content/uploads/2019/01/Conium-maculatum-%CE%9A%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BD-5.jpg" alt="Conium maculatum Κώνειο" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.agriamanitaria.gr/wp-content/uploads/2019/01/Conium-maculatum-%CE%9A%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BD-5.jpg"></amp-img></figure><p> Ο εγκέφαλος είναι πλήρως ενεργός, που σημαίνει ότι το θύμα έχει πλήρη συναίσθηση της κατάστασης, αλλά το σώμα δεν κινείται και η κατάληξη έρχεται με την παράλυση των αναπνευστικών μυών. Η πιο διάσημη δηλητηρίαση με κώνειο είναι φυσικά εκείνη του φιλοσόφου Σωκράτη το 399 π.Χ.</p><p>Ήταν φυτό πολύ κοινό στην Αττική μέχρι τον προηγούμενο αιώνα και υπάρχει ακόμα και σήμερα. Ο γνωστός βοτανικός Χελδράϊχ βεβαιώνει ότι φύτρωνε ακόμα και στις αυλές των σπιτιών. Αναφέρεται από τον Νίκανδρο (3ος αιώνας π.Χ.) στα «Αλεξιφάρμακα» ως εξής: «Το δηλητήριο φέρνει σκοτεινή νύκτα, οι άνθρωποι παραλύουν και έρπουν στα χέρια, η αναπνοή τους πιάνεται καθώς φράζει ο λαιμός, τα άκρα παγώνουν και τέλος η ψυχή τους πηγαίνει στον άλλο κόσμο από έλλειψη αέρα λόγω παράλυσης της αναπνοής».</p><p> Ο Θεόφραστος γράφει ότι το εκχύλισμα της ρίζας του φυτού είναι το ισχυρότερο δηλητήριο ακόμα και σε ελάχιστη δόση. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι «όταν πιεις προκαλεί σκοτοδίνη και θάμπωμα, ώστε να μη βλέπει κανείς ούτε λίγο, λόξιγκα και παράκρουση του νου και πάγωμα των άκρων. Στο τέλος επέρχεται ασφυξία με σπασμούς καθώς σταματά ο αέρας στην τραχεία.» Το κώνειο έχει χρησιμοποιηθεί και θεραπευτικά. Αποξηραμένο έχει χρήση για παυσίπονα κολλύρια ενώ το εκχύλισμά του σε κατάπλασμα βοηθάει στον έρπητα και το ερυσίπελας. Αντιμετωπίζει τις ονειρώξεις και, τοποθετούμενο στα γεννητικά όργανα περιορίζει τη σεξουαλική επιθυμία. Σταματά τη γαλουχία και περιορίζει την ανάπτυξη των μαστών στα κορίτσια, ενώ στα αγόρια προκαλεί ατροφία των όρχεων.</p><p>ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ<br />Η αρχική αντιμετώπιση όπως στις περισσότερες δηλητηριάσεις έγκειται στην αποβολή της ληφθείσας ποσότητας μέσω του εμετού. Ο εμετός προκαλείται είτε με την είσοδο του δακτύλου βαθιά στο στόμα μέχρι την είσοδο του φάρυγγα, είτε με τη λήψη μεγάλης ποσότητας νερού και γάλακτος. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται καθαρτικό για την αποβολή του δηλητηρίου από το έντερο ή υποκλυσμός. </p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" class="lazy" src="" data-src="https://thumbs.dreamstime.com/x/%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%BF-napellus-aconitum-%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-119740992.jpg" alt="ΑΚΟΝΙΤΟ (Aconitum Napellus)"></amp-img></figure><p><strong>ΑΚΟΝΙΤΟ (Aconitum Napellus)</strong><br />Το ακόνιτο αφήνει μόνο ένα μεταθανάτιο σημάδι, την ασφυξία, στην οποία οδηγεί προκαλώντας καρδιακή αρρυθμία. Η δηλητηρίαση μπορεί να προέλθει ακόμα και με απλή επαφή με τα φύλλα καθώς δρα πολύ γρήγορα και απορροφάται εύκολα από το δέρμα. Λόγω της φύσης του εντοπίζεται πολύ δύσκολα στον οργανισμό και γι΄ αυτό υπήρξε πολύ δημοφιλές ως μέσο δολοφονίας. Λέγεται ότι ο αυτοκράτορας Κλαύδιος δηλητηριάστηκε από τη σύζυγό του Αγριππίνα, η οποία χρησιμοποίησε ακόνιτο σε πιάτο με μανιτάρια.</p><p>Κατά την πόση γλυκαίνει τη γλώσσα και αμέσως μετά προκαλεί σκοτοδίνη, δακρύρροια και αίσθημα βάρους στο θώρακα και τα υποχόνδρια μαζί με πρόκληση πολλών αερίων.</p><p>ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ<br />Εκτός από τους εμετούς και τον υποκλυσμό για την απομάκρυνση του δηλητηρίου, ως αντίδοτα χρησιμοποιούνται η ρίγανη, το απήγανο, το πράσο, το αφέψημα αψιθιάς μαζί με κρασί αψιθιάς, η ρόκα. Το βάλσαμο μαζί με μέλι και γάλα, το καστόρι μαζί με πιπέρι, απήγανο και κρασί, η πυτιά (σύμπλεγμα πηκτικών ενζύμων που χρησιμοποιούνται στην πήξη γάλακτος για την παραγωγή τυριού) του μικρού κατσικιού ή ελαφιού ή λαγού μαζί με ξύδι, η σκουριά του σιδήρου ή ο ίδιος ο σίδηρος ή ο χρυσός ή ο άργυρος αν πυρωθούν και σβηστούν σε κρασί και ποθεί το υγρό, το σταχτόνερο με κρασί, ο ζωμός βρασμένης κότας ή λιπαρών βοδινών κρεάτων σε συνδυασμό με κρασί, τα φύλλα της μουριάς.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8QC9tLEmABamYVx4XN9-aXBPYh4FbUmYchSauFLkLcqvluLjU4SEQWbHawyO5lxjEM0eKf8raxFFculuc2wZtfKX-F6zCRb24mITtl1P7FMUMPIpO_aQWmM5F9Bk2pJnH0Nv7SDhZwY/s500/atropa-belladonna-l.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8QC9tLEmABamYVx4XN9-aXBPYh4FbUmYchSauFLkLcqvluLjU4SEQWbHawyO5lxjEM0eKf8raxFFculuc2wZtfKX-F6zCRb24mITtl1P7FMUMPIpO_aQWmM5F9Bk2pJnH0Nv7SDhZwY/s500/atropa-belladonna-l.jpg" alt="ΜΠΕΛΑΝΤΟΝΑ (Atropa Belladonna)"></amp-img></figure><p><strong>ΜΠΕΛΑΝΤΟΝΑ (Atropa Belladonna)</strong><br />Από τα πιο αγαπημένα για τις γυναίκες, χρησιμοποιήθηκε το Μεσαίωνα για λόγους αισθητικής καθώς οι σταγόνες από το εκχύλισμά του στο μάτι προκαλεί διαστολή της κόρης, κάτι που θεωρείτο ελκυστικό. Τριβόμενο στα μάγουλα δημιουργεί κοκκινωπό χρώμα, όπως το σημερινό ρουζ. Παρόλα αυτά, σε περίπτωση κατάποσης, ένα μόνο φύλλο είναι θανατηφόρο και γι΄ αυτό χρησιμοποιήθηκε για να κάνει δηλητηριώδεις τις αιχμές των βελών. Οι καρποί της είναι οι πιο επικίνδυνοι – η κατανάλωση δέκα από αυτούς μπορεί να είναι μοιραία.</p><p>Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι η ξηρότητα του στόματος και του λαιμού, η έντονη δίψα, η δυσκαταποσία, ο πυρετός, η ναυτία, το θάμπωμα ή η απώλεια της όρασης, η μεγάλη διαστολή της κόρης, η ζάλη, η σύγχυση και το κώμα.</p><p>ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ<br />Δεν υπάρχει γνωστό φυσικό αντίδοτο. Παρόλα αυτά βοηθάει η κατανάλωση μπράντι ή ουίσκι. Το όπιο και τα παρασκευάσματά του, όπως η μορφία και το λάβδανο, θεωρούνται ότι ανταγωνίζονται τη δράση της μπελαντόνα και μπορούν να χορηγηθούν σε μικρές επαναλαμβανόμενες δόσεις, όπως επίσης ο δυνατός μαύρος καφές και το πράσινο τσάι.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://www.tsemperlidou.gr/wp-content/uploads/2014/01/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B16.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.tsemperlidou.gr/wp-content/uploads/2014/01/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B16.jpg" alt="ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΘΑΝΑΤΙΤΗΣ"></amp-img></figure><p><strong>ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΘΑΝΑΤΙΤΗΣ (Amanita Falloides) – Death Cap Mushroom </strong><br />Πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, αλλά το συγκεκριμένο ευθύνεται για την πλειονότητα των δηλητηριάσεων από μανιτάρια (έως 90%). Εκτιμάται ότι 30 γραμμάρια αυτού μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Παλαιότερα, σε απόπειρες δολοφονίας, το έβραζαν και πρόσθεταν το ζουμί σε περιζήτητο έδεσμα. Τα πρώτα συμπτώματα της δηλητηρίασης εμφανίζονταν πολύ μετά την κατανάλωση (6-12 ώρες). Έτσι ούτε ο δοκιμαστής φαγητών αποτελούσε επαρκές προληπτικό μέτρο.</p><p>Λέγεται ότι έχει ευχάριστη γεύση. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την καθυστερημένη εμφάνιση των συμπτωμάτων, το κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Τα αρχικά συμπτώματα αφορούν το γαστρεντερικό σύστημα και περιλαμβάνουν το κολικοειδές κοιλιακό άλγος με υδαρή διάρροια, τη ναυτία και τον εμετό, οδηγώντας σε αφυδάτωση. Σε βαριές περιπτώσεις προκαλούν υπόταση, ταχυκαρδία, υπογλυκαιμία και διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας. Τα πρώτα αυτά συμπτώματα υποχωρούν σε δύο με τρεις ημέρες. Στη συνέχεια εμφανίζεται η πολύ σοβαρή κατάσταση που λέγεται κεραυνοβόλος ηπατική ανεπάρκεια και προκαλεί ίκτερο, σύγχυση και κώμα μέσω ηπατικής εγκεφαλοπάθειας. Επακόλουθα μπορεί να είναι η νεφρική ανεπάρκεια, οι διαταραχές της πήξης, η ενδοκράνια υπέρταση, η ενδοκράνια αιμορραγία, η παγκρεατίτιδα, η οξεία νεφρική ανεπάρκεια και η καρδιακή ανακοπή. Ο θάνατος επέρχεται συνήθως σε έξι με δεκαέξι ημέρες μετά τη δηλητηρίαση.</p><p>ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ<br />Ο εμετός. Κατά τον Διοσκουρίδη ο ασθενής ωφελείται αν πιει στάχτη από κλήμα ή από ξύλο άγριας αχλαδιάς, μαζί με νερωμένο ξινό κρασί ή αλάτι ή σόδα. Θεωρεί ότι αν βραστούν άγρια αχλάδια ή φύλλα άγριας αχλαδιάς μαζί με τα μανιτάρια, αδρανοποιείται το δηλητήριό τους. Επίσης βοηθούν τα αυγά της κότας αν πίνονται με νερωμένο ξινό κρασί και αριστολοχεία, η αψιθιά μαζί με κρασί, το μέλι, το μελισσόφυλλο με σόδα, η ρίζα και ο καρπός της πανάκειας με κρασί, το καμένο κατακάθι του κρασιού μαζί με νερό, η βρώση ραπανιού ή σιναπιού ή κάρδαμου.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://www.proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2017/08/mandragoras-thryloi-kai-paradoseis-idiotites-kai-hriseis-14.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2017/08/mandragoras-thryloi-kai-paradoseis-idiotites-kai-hriseis-14.jpg" alt="ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ (Mandragora autumnalis – Mandragora officinarum)"></amp-img></figure><p><strong>ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ (Mandragora autumnalis – Mandragora officinarum)</strong><br />Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου, στη Στερά και στα νησιά του Αιγαίου, όπου είναι γνωστό με διάφορες κοινές ονομασίες όπως καλάνθρωπος, αρκάνθρωπος, μανδραγούδα, αβγουδάτσα, μεγαλοβοτάνι και άλλες. Χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μεγάλη σαρκώδη ρίζα του η οποία μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο μέσα στο έδαφος και συχνά μοιάζει με ανθρωπόμορφο ξόανο. Η μορφή και η υφή της ρίζας μπορεί να διαφέρει από φυτό σε φυτό και μας επιτρέπει να το διαχωρίζουμε σε «αρσενικό» και «θηλυκό».</p><p>Λόγω της ανθρωπόμορφης ρίζας και των υπνωτικών ιδιοτήτων, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριώδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες. Τον χρησιμοποιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από την ασθένεια και το θάνατο. Θεωρούσαν επίσης ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα μετεμψύχωσης ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει ή εκτελεστεί με απαγχονισμό και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή κραυγή, η οποία μπορεί να προκαλέσει τρέλα ή θάνατο σε όσους την ακούσουν. Για το λόγο αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθεια ενός μαύρου σκύλου δεμένου στο φυτό με σκοινί. Μετεγενέστερα υπήρχε η πίστη ότι αν μια γυναίκα πιει το αφέψημα της ρίζας του θα κάνει αρσενικά παιδιά, εξ΄ου και η ονομασία του «σερνικοβότανο».</p><p>Η τοξικότητά του οφείλεται στην παρουσία των ουσιών σκοπολαμίνη, υοσκαμίνη και ατροπίνη. Οι ουσίες περιέχονται σε μεγαλύτερο ποσοστό στη ρίζα. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τον χρησιμοποιούσαν ως υπνωτικό, αναλγητικό και ηρεμιστικό. Όσοι επρόκειτο να ακρωτηριαστούν ή να καούν λάμβαναν μανδραγόρα για να μην πονούν. Κατά τον Διοσκουρίδη, από τη ρίζα του παρασκευάζονταν ερωτικά φίλτρα. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τον καρπό του «μήλο του έρωτα» και είχαν πάνω τους σακουλάκι με κομμάτια ρίζας για ερωτικό φυλαχτό. Επίσης ο κάτοχος μανδραγόρα, εκτός της σεξουαλικής ικανότητας, θεωρείτο ότι αποκτούσε πλούτο, υγεία και μακροζωία. Λέγεται ότι η μάγισσα Κίρκη τον προσέφερε στους άνδρες του Οδυσσέα, ενώ η θεά Αφροδίτη αποκαλούνταν και «Μανδραγορίτις».</p><p>Στο Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ως αναισθητικό σε εγχειρίσεις και ως ηρεμιστικό για τους μελλοθάνατους, ενώ στη Βίβλο αναφέρεται ότι έχει γονιμοποιές και αφροδισιακές ιδιότητες.<br />Τον 18ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, των σπασμών και των ρευματικών πόνων.<br />Πρόκειται για οπιούχο φυτό με θανατηφόρο δράση σε μη ελεγχόμενη δόση. Σε μεγάλες ποσότητες προκαλεί μανία και παραλήρημα, ψυχωσικά συμπτώματα, ταχυκαρδία και καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.<br />ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Αντίδοτο για το Μανδραγόρα θεωρείται ο Λυκίσκος (αγριόκλιμα).</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/Nerium_oleander_flowers_leaves.jpg/257px-Nerium_oleander_flowers_leaves.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/Nerium_oleander_flowers_leaves.jpg/257px-Nerium_oleander_flowers_leaves.jpg" alt="Nerium oleander"></amp-img></figure><p><p><strong>ΝΗΡΙΟ Ή ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗ (Nerium oleander)</strong><br />Η γνωστή μας και ευρέως διαδεδομένη και αγαπητή πικροδάφνη είναι δηλητηριώδης. Η τοξικότητά της οφείλεται στην ουσία νηριίνη και έχει στόχο να προστατεύει το φυτό από τις επιθέσεις ζώων.<br />Όλα τα μέρη του φυτού είναι τοξικά αν καταποθούν, ακόμα και το νερό του ανθοδοχείου που τοποθετήθηκαν τα άνθη. Μια μικρή ποσότητα μπορεί μπορεί να είναι θανατηφόρος προκαλώντας αναπνευστική παράλυση και καρδιακό επεισόδιο. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι: ναυτία, εμετοί, κοιλιακό άλγος, διάρροια, σιελόρροια, καύσος στο στόμα, παραισθήσεις στη γλώσσα, βράγχος φωνής, υπερδιέγερση, υπερκινητικότητα, μυϊκός τρόμος, νύστα, αταξία, οπτικές παραισθήσεις, κίτρινη όραση, μυδρίαση, αδυναμία και σπασμοί.Ακόμα και οι αναθυμιάσεις από την καύση της πικροδάφνης είναι επικίνδυνες, γι΄ αυτό τα κλαδιά της δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται σαν καυσόξυλα.</p><p>Η Πυθία στο μαντείο των Δελφών λέγεται ότι μασούσε φύλλα, εισέπνεε καπνό και έπινε νερό με πικροδάφνη για τους χρησμούς της. Οι Πέρσες υποχωρώντας στην προέλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου έβαζαν κλωνάρια του φυτού στις πηγές με πόσιμο νερό και δηλητηρίασαν έτσι πολλά άλογα των Ελλήνων. Αναφέρεται επίσης ότι μερικοί στρατιώτες που σούβλιζαν κρέας καίγοντας κλαδιά πικροδάφνης ασθένησαν σοβαρά και ήταν αδύνατο να συμμετάσχουν στη μάχη. Οι Ινδοί αποκαλούσαν το φυτό «φονιά των αλόγων» γιατί η γλυκιά γεύση των κλαδιών ξεγελούσε τα άλογα που τα έτρωγαν και πέθαιναν. Μεταγενέστερα έφραζαν τις τρύπες των ποντικιών με τα φύλλα της πικροδάφνης. Τα ποντίκια για να βγουν έξω, τα έτρωγαν και ψοφούσαν. Στη Γαλλία χρησιμοποιούσαν τη σκόνη από τον φλοιό και το ξύλο σαν ποντικοφάρμακο. Μικρή ποσότητα από τη σκόνη στο στόμα και τον φάρυγγα προκαλεί αίσθημα μυρμηκιάσεως και μπορεί να προκαλέσει εμετό.</p><p>Οι κατσίκες τρώνε φύλλα σπάνια, αλλά το γάλα τους τότε γίνεται τόσο πικρό που δεν πίνεται.<br />Παρόλα αυτά, παράγωγα του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως βότανα. Τον 15ο αιώνα μ.Χ., οι Μεσοποτάμιοι πίστευαν στις επουλωτικές και θεραπευτικές της ιδιότητες. Οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα μίγμα πικροδάφνης και γλυκόριζας για να αντιμετωπίσουν τον «κρασοπονοκέφαλο». Άραβες επιστήμονες – γιατροί χρησιμοποίησαν πρώτοι την πικροδάφνη ως θεραπευτικό ενάντια στον καρκίνο τον 8ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητά της ενάντια σε οποιαδήποτε νόσο.ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Ο ξυλάνθρακας (κάρβουνο) μπορεί να βοηθήσει στην απορρόφηση των τοξινών.</p></p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://previews.123rf.com/images/stocksnapper/stocksnapper0807/stocksnapper080700007/3401792-castor-oil-plant-ricinus-communis.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://previews.123rf.com/images/stocksnapper/stocksnapper0807/stocksnapper080700007/3401792-castor-oil-plant-ricinus-communis.jpg" alt="Ricinus communis"></amp-img></figure><p><strong>ΡΙΚΙΝΟΣ Ο ΚΟΙΝΟΣ ή ΡΕΤΣΙΝΟΛΑΔΙΑ (Ricinus communis)</strong><br />Λέγεται και κίκι, κρουτουνιά ή κουρτουνιά (Κύπρος), κωλοκίκι (Ηλεία), χαμοκουκιά (Κεφαλλονιά) και τσαλάπα (Κρήτη). Σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες του 2007, είναι το πιο τοξικό φυτό στον κόσμο, διότι περιλαμβάνει την πολύ δηλητηριώδη ουσία ρικίνη. Είναι γνωστό γιατί από αυτό εξάγεται το καστορέλαιο ή ρετσινόλαδο. Ένας σπόρος περιέχει δόση ικανή να σκοτώσει ένα παιδί. Τοξικά είναι επίσης και τα φύλλα και τα άλλα μέρη του φυτού, γι΄ αυτό και αποφεύγεται από τα ζώα.</p><p>Η υποχρεωτική κατάποση του ρετσινόλαδου έχει χρησιμοποιηθεί ως βασανιστήριο σε δικτατορικά καθεστώτα.<br />Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι: ναυτία, εμετοί, κεφαλαλγία, γενική αδιαθεσία, σύγχυση, σπασμοί, διάρροια, αιματηρές κενώσεις, αφυδάτωση, κυάνωση, ταχυκαρδία, υπόταση, ουλίτιδα, οπτική νευρίτιδα, μυδρίαση, κρίση άσθματος, εξάνθημα. Προκαλεί βλάβη του ήπατος και των νεφρών.ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ. Δεν υπάρχει φυσικό αντίδοτο. Ως εκ τούτου ως αντιμετώπιση χρησιμοποιούνται μόνο τα γενικά μέτρα του εμετού και του υποκλυσμού.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://www.pacificbulbsociety.org/pbswiki/files/Colchicum/Colchicum_byzantinum_MW3.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.pacificbulbsociety.org/pbswiki/files/Colchicum/Colchicum_byzantinum_MW3.jpg" alt="COLCHICUM BYZANTINUM"></amp-img></figure><p></p><p><strong>COLCHICUM BYZANTINUM</strong><br />Όλα τα μέρη του φυτού καθώς και συγγενικά είδη είναι πολύ τοξικά επειδή περιέχουν κολχικίνη. Τα συμπτώματα ξεκινούν 2 με 5 ώρες μετά τη λήψη και περιλαμβάνουν αίσθημα καύσου στο στόμα και το λαιμό, πυρετό, εμετό, διάρροια, κοιλιακό άλγος και νεφρική ανεπάρκεια. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανισθούν ακόμα και 24 ώρες μετά την έκθεση. Πολυοργανική ανεπάρκεια μπορεί να συμβεί εντός 24 με 72 ωρών, οδηγώντας στο θάνατο. Ανάρρωση είναι πιθανή μέσα σε 6 με 8 ημέρες.<br />ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο. Βοηθάει η ζέστη, η ξεκούραση, ο έμετος και η διάρροια.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://st4.depositphotos.com/1029907/20886/i/1600/depositphotos_208864760-stock-photo-white-henbane-medicinal-plant-drug.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://st4.depositphotos.com/1029907/20886/i/1600/depositphotos_208864760-stock-photo-white-henbane-medicinal-plant-drug.jpg" alt="ΥΟΣΚΥΑΜΟΣ"></amp-img></figure><p><strong> ΥΟΣΚΥΑΜΟΣ (Hyoscyamus Niger)</strong><br />Γνωστός και ως γέρος, δοντόχορτο, γιατρός, μπελελός, λιτσάρμο, μηλόχορτο, στρουμπάρα, δαιμοναριά. Περιέχει αλκαλοειδή στα οποία οφείλει τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, αλλά και τη δηλητηριώδη του δράση. Η ανακάλυψη των παραισθησιογόνων ιδιοτήτων του αποδίδεται στον Ηρακλή.</p><p>Χρησιμοποιήθηκε ως σπασμολυτικό, ναρκωτικό, αναλγητικό και αφροδισιακό.<br />Η κατανάλωσή του προκαλεί παραισθήσεις και αίσθηση πτήσης. Το Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε πολύ σε συνδυασμό με άλλα φυτά για την παρασκευή «μαγικών φίλτρων» με ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες. Οι μάγισσες αλείφονταν με μαγικό φίλτρο από υοσκύαμο και μπελαντόνα, το οποίο μετά την απορρόφηση από το δέρμα δημιουργούσε την ψευδαίσθηση της πτήσης με σκουπόξυλο. Οι κυνηγοί μαγισσών χρησιμοποιούσαν το ίδιο φίλτρο για άλλο σκοπό. Άλειφαν την κρέμα στο δέρμα και στον κόλπο, γεγονός που προκαλούσε στην κατηγορούμενη σπασμούς και παραισθήσεις «αποδεικνύοντας» ότι ήταν μάγισσα. Ο θρύλος λέει ότι ο υοσκύαμος, αναμειγμένος με άλλα φυτά πλημμυρισμένα με μυστικά, μπορεί να ταξιδέψει την ψυχή σε άγνωστες διαστάσεις. Ορισμένοι θεωρούν ότι ήταν το συστατικό που εκχύθηκε στο αυτί του πατέρα του Άμλετ στην Πράξη 1, Σκηνή V. Αν και μπορεί να γίνει θανατηφόρο σε μικρές ποσότητες – είναι τόσο τοξικό που και μόνο η οσμή του άνθους επιφέρει ζάλη – κάποτε χρησιμοποιήθηκε για τον αρωματισμό της μπίρας.</p><p>Υπερβολική δόση προκαλεί πονοκέφαλο, ζάλη, ισχυρή δίψα, έμετο, πυρετό, υπέρταση, διαταραχές στην όραση, σπασμούς, κώμα και θάνατο από αναπνευστική ή καρδιακή ανακοπή.</p><p>ΑΝΤΙΔΟΤΑ:Εκτός από τον έμετο ως κοινή αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων, στη δηλητηρίαση από τον υοσκύαμο βοηθά: Η πόση μεγάλης ποσότητας μελόνερου και γάλακτος και μάλιστα γαϊδουριού, ή αν δεν υπάρχει, κατσικίσιου ή αγελαδινού, το αφέψημα ξερών σύκων, τα κουκουνάρια, ο σπόρος του αγγουριού με γλυκό κρασί, αλμυρό κρασί με φρέσκο χοιρινό λίπος, γλυκό κρασί και νερό, ο σπόρος της τσουκνίδας, η σόδα με το νερό, το ραδίκι, το σινάπι, το κάρδαμο, το ραπάνι, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα (το καθένα μαζί με κρασί). Τα θύματα πρέπει να εξαναγκάζονται να ηρεμούν για να χωνέψουν το κρασί που ήπιαν.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" class="lazy" src="" data-src="https://previews.123rf.com/images/ivusakzkrabice/ivusakzkrabice1711/ivusakzkrabice171100092/89104556-taxus-baccata-el-tejo-europeo-es-un-arbusto-de-con%C3%ADferas-con-bayas-rojas-maduras-venenosas-y-amargas.jpg" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://previews.123rf.com/images/ivusakzkrabice/ivusakzkrabice1711/ivusakzkrabice171100092/89104556-taxus-baccata-el-tejo-europeo-es-un-arbusto-de-con%C3%ADferas-con-bayas-rojas-maduras-venenosas-y-amargas.jpg" alt="ΙΤΑΜΟΣ (Taxus Baccata)"></amp-img></figure><p><strong>ΙΤΑΜΟΣ (Taxus Baccata)</strong><br />Το «ήμερο έλατο» ή «δέντρο του θανάτου». Συναντάται αυτοφυές στη χώρα μας κυρίως σε μεγάλο υψόμετρο, σε δάση ελάτων ή οξυάς. Όλα τα μέρη του είναι πολύ τοξικά και δηλητηριώδη αν φαγωθούν εκτός από τον φλοιό του περικαρπίου. Τρώγοντας ή απλά μασώντας τους σπόρους του μπορεί να προκληθεί θάνατος. Έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο αυτοκτονίας.</p><p>Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ο ίταμος ήταν αφιερωμένος στις Ερινύες, οι οποίες τιμωρούσαν τους ανθρώπους με το δηλητήριό του. Πίστευαν ότι δεν πρέπει να κοιμηθεί κανείς κοντά του διότι αναδίδει δηλητηριώδεις ατμούς. Η θεά Άρτεμις χρησιμοποιούσε βέλη εμποτισμένα σε δηλητήριο ιτάμου. Με εντολή της μητέρας της Λητούς σκότωσε με τέτοια βέλη τα παιδιά της Νιόβης, η οποία καυχήθηκε για την πολυτεκνία της. Η χρήση του ξύλου ίταμου στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη ήταν πολύ διαδεδομένη στην κατασκευή μεγάλων μεσαιωνικών τόξων των στρατευμάτων. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι ναυτία, κράμπες, ξηρότητα του στόματος, κοιλιακό άλγος, κρυάδες, δυσαρθρία, δύσπνοια, μυικοί σπασμοί, λήθαργος, μυδρίαση, καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια, σοκ. Συχνά ο θάνατος επέρχεται τόσο γρήγορα που τα συμπτώματα μπορεί να μην προλάβουν καν να εμφανισθούν (3-4 λεπτά).</p><p><a class='info' href="http://nyctophilia.gr/%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CE%B9/" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή"></a></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-36839571914795523722019-03-11T07:34:00.000+02:002019-03-11T07:34:31.179+02:0010 πραγματικές υποθέσεις και πώς έγιναν επεισόδια στη “10η Εντολή” <div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStHB6CpRfeCv_KQi_kNVto0c13jbOc7lYyYMCmFevoYjBlTdfaY-dOyQIY7VPjC-V1u3KFCTJzkT2PwMcte2NjTjIum5C2Gt8WZW-YZRLDYNMzPk37rbLpAq76eiZ2BNNPJeBuSY0yrU/s1600/10-entolh-alithines-istories.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div>
<p>ΕΝΑΣ ΗΣΥΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ – Υπόθεση <a href="https://www.aetos-apokalypsis.com/2018/09/o-taksitsis-dolofonos.html">Δημήτρη Βακρινού</a><br />Είναι από τα επεισόδια του οποίου η μεταφορά ταιριάζει περισσότερο με τις πραγματικές ομολογίες του ίδιου του θύτη, του Δημήτρη Βακρινού. Επρόκειτο για έναν οδηγό ταξί, ο οποίος έγινε κατά συρροή δολοφόνος σκοτώνοντας στο σύνολο 5 άτομα με ασήμαντες αφορμές.</p>
<div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Οι περισσότερες από τις δολοφονίες του Δημήτρη Βακρινού ταιριάζουν με αυτές που κάνει ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στο επεισόδιο. Δολοφόνησε το 1987 τον Π. Γαγλία με σιδερολοστό για να μην τον καταγγείλει στην αστυνομία, επειδή δεν του επέστρεφε την κυνηγετική καραμπίνα που του δανείστηκε· το 1993 την Α. Σιμιτζή καίγοντάς την ζωντανή, επειδή αρνήθηκε να κάνει σ@ξ μαζί του όταν την πήρε πελάτισσα στο ταξί· το 1994 τον συνάδελφό του Θ. Ανδρεάδη πυροβολώντας τον μέσα στο ταξί του, επειδή πριν μήνες λογομάχησαν σε μια πιάτσα και προσποιήθηκε τον πελάτη για να περάσει απαρατήρητος· και τέλος, το 1995, τους Κ. & Α. Σπυρόπουλο, στην προσπάθεια να κλέψει ένα αυτοκίνητο το οποίο ο ίδιος τους είχε πουλήσει. </p><p>Οι λόγοι των δολοφονιών ήταν συνήθως ασήμαντοι ενώ σύμφωνα με το επεισόδιο όλοι οι φόνοι ήταν αποτέλεσμα της καταπίεσης και του συμπλέγματος που είχε λόγω της σωματικής του διάπλασης (ήταν αρκετά κοντός, αδύνατος και καχεκτικός άνθρωπος).</p><p>Υπάρχουν φορές που το επεισόδιο τον παρουσιάζει ως θύμα και φορές που μας τον δείχνει ως ψυχολογικά διαταγμένο δολοφόνο. Η ουσιαστική διαφορά των δύο ιστοριών είναι πως στη 10η Εντολή ζητάει από τη γυναίκα που αγαπάει να τον σκοτώσει, ενώ στην πραγματικότητα ο Βακρινός αυτοκτόνησε στη φυλακή, καθώς κρεμάστηκε με τα κορδόνια των παπουτσιών του.</p><p><strong> ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ – Υπόθεση Μαρίας Σαμπανιώτη</strong><br />Αυτή η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στο πανελλήνιο, δίνοντας στη Μαρία Σαμπανιώτη την ονομασία «η φόνισσα με τα τηγανόψωμα». Όλα έγιναν τον Ιανουάριο του 1992, όταν η Μαρία Σαμπανιώτη πήγε σε δύο γειτόνισσές της, στην Ελένη Μουστοπούλου και την Ειρήνη Κλημτσά λίγο ζυμάρι για να φτιάσουν τηγανόψωμα και ψωμί, μιας και η ίδια είχε δουλειές και θα της χαλούσε. Ώρες αργότερα 7 άτομα οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο με βαριά συμπτώματα τροφικής δηλητηρίασης.</p><p>Σύμφωνα με τις έρευνες της αστυνομίας, μέσα στο ζυμάρι από το οποίο έφτιαξαν τα τηγανόψωμα βρέθηκαν φωσφορικοί εστέρες και παραθείο, στοιχεία που υπάρχουν σε γεωργικά φάρμακα και εντομοκτόνα. Η βασική ύποπτος για το περιστατικό; Η Μαρία Σαμπανιώτη. Το κίνητρό της; Σύμφωνα με την κοινή γνώμη, η Σαμπανιώτη ήθελε να εκδικηθεί τις οικογένειες Μουστοπούλου και Κλημτσά, επειδή οι γιοι των οικογενειών δεν δέχονταν τα προξενιά της Σαμπανιώτη που ήθελε να τους παντρέψει με τις κόρες της.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B19.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B19.jpg"></amp-img></figure>
<p>Η ίδια η Σαμπανιώτη στην κατάθεσή της υποστηρίζει πως δεν το έκανε αυτή, πως δεν ήταν λάθος και πως κάποιος έβαλε το δηλητήριο στη ζύμη όταν αυτή έλειπε για να την κατηγορήσει. Σε όλες της τις καταθέσεις η Σαμπανιώτη δηλώνει αθώα, ενώ και η κόρη της στην κατάθεσή της δήλωσε πως δεν ήθελε η ίδια το προξενιό.</p> <p>Η μεταφορά, λοιπόν, αυτής της ιστορίας διαφέρει αρκετά από τα πραγματικά γεγονότα. Το επεισόδιο παρουσιάζει μια γυναίκα, τη Βιργινία, η οποία έβλεπε την κόρη της να καταρρέει και να διαλύεται εξαιτίας ενός διαλυμένου αρραβώνα, και ταυτόχρονα τους παραλίγο συμπέθερους να αδιαφορούν για την κόρη της και να προσπαθούν να παντρέψουν τον γιο τους με μια πιο οικονομικά ευκατάστατη κοπέλα. </p><p>Το ποτήρι όμως ξεχείλισε, όταν η κόρη της Βιργινίας έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Τότε είναι που θόλωσε και προσέφερε η ίδια ένα πιάτο με σκαλτσούνια – που ήταν η σπεσιαλιτέ της – στους γείτονες την ημέρα των αρραβώνων. Τα θανατηφόρα αυτά σκαλτσούνια τους σκότωσαν όλους και η ίδια η Βιργινία ουδεμία στιγμή δεν αρνήθηκε την πράξη της. Αντίθετα, δε μετανιώνει γι’ αυτό που έκανε γιατί τους άξιζε.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B110.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B110.jpg"></amp-img></figure>
<p><strong> ΕΚΠΤΩΤΟΣ – Υπόθεση Βασίλη Ξανθόπουλου</strong><br />Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό επεισόδιο που εξερευνά μια πολύ περίεργη υπόθεση δολοφονίας, της οποία τα πραγματικά κίνητρα δε γνωρίζουμε ακόμα και σήμερα. Η υπόθεση συνδέεται με το όνομα του Βασίλη Ξανθόπουλου, ο οποίος ωστόσο δεν αφορά καθόλου την υπόθεση του συγκεκριμένου επεισοδίου.</p><p>Ο Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν Έλληνας φυσικομαθηματικός και μάλιστα ένας από τους κορυφαίους ειδικούς της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Η δολοφονία του έγινε στις 27 Νοεμβρίου του 1990, την ώρα που δίδασκε ένα μάθημα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μαζί δολοφονήθηκε και ο Στέφανος Πνευματικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπεύθυνος της δολοφονίας ήταν ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης, ο οποίος ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής εμφανίστηκε στην αίθουσα όπου δίδασκε ο Ξανθόπουλος και σκότωσε τους δύο καθηγητές. Ο Πετροδασκαλάκης δεν συνελήφθη ποτέ . 7 μήνες μετά βρέθηκε κρεμασμένος από ένα δέντρο, 500 μέτρα από ένα εκκλησάκι, στα όρια των νομών Ηρακλείου-Λασιθίου.</p><p>Το επεισόδιο της 10ης Εντολής καλείται να γεμίσει τα κενά της υπόθεσης και συγκεκριμένα το λόγο του δολοφονικού επεισοδίου. Γι’ αυτόν το λόγο, πρωταγωνιστής της ιστορίας δε γίνεται ο καθηγητής αλλά ο φοιτητής. Ο Γιώργος Καραμίχος γίνεται ο Κωστής, ο οποίος ενώ έχει δουλέψει σκληρά για να τελειώσει το μεταπτυχιακό του βλέπει τη δουλειά του να γίνεται καπνός, καθώς συνειδητοποιεί πως κάποιος άλλος έχει εκδώσει το μεταπτυχιακό του πριν απ’ αυτόν. Αυτό τον κάνει έξαλλο και τον στρέφει εναντίον όλων, γιατί πιστεύει πως όλοι θέλουν το κακό του.</p> <p> Το κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός ότι ο καθηγητής, τον οποίο εμπιστευόταν για το μεταπτυχιακό του, τα είχε φτιάξει με την κοπέλα που τα είχε αυτός στο παρελθόν – και η οποία τελικά του είχε κλέψει την εργασία! Όλα αυτά βλέπουμε πως τελικά τον οδήγησαν στο να πάρει το νόμο στα χέρια του και να τους σκοτώσει εν ψυχρώ μέσα στην πανεπιστημιακή αίθουσα, μαζί με τον καθηγητή που έκανε τη διάλεξη. Το τέλος τους βρίσκει και τους δύο – και τον Κωστή αλλά και τον Πετροδασκαλάκη – να αυτοκτονούν.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B112.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B112.jpg"></amp-img></figure>
<p><strong>ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΒΑΘΜΟ – Υπόθεση Μανώλη Δουρή</strong><br />Κι εδώ έχουμε μια υπόθεση η οποία σόκαρε την ελληνική κοινή γνώμη το 1993. Η υπόθεση αφορά τον Μανώλη Δουρή, ο οποίος καταδικάστηκε για τον βιασμό και δολοφονία του 6χρονου γιου του. Η τηλεοπτική μεταφορά, για λόγους ευνόητους άλλαξε κατά πολύ την υπόθεση καταφέρνοντας ωστόσο να μας κάνει να νιώσουμε κάτι παρεμφερές.</p><p>Στην πραγματική υπόθεση του Μανώλη Δουρή βλέπουμε έναν άντρα οικογενειάρχη, ο οποίος ζει μαζί με τη γυναίκα του και τα 7 παιδιά τους στην Ερμιόνη. Ξαφνικά, στις 31 Δεκέμβρη 1993, εξαφανίζεται ο 6χρονος γιος τους. Η αστυνομία κινητοποιείται για να τον βρει και τελικά τον βρίσκει ο Δουρής, μαζί με έναν εκ των γιων του κρυμμένο στο μαντρότοιχο μιας αλάνας εκεί κοντά. Αρχικά ο Δουρής φαινόταν ως ο δυστυχισμένος πατέρας που έχασε το γιο του, σταδιακά όμως αποκαλύφθηκε η αλήθεια.</p><p> Ο ίδιος ομολόγησε για το έγκλημά του και επισήμανε πως τον κυριεύει μια ασθένεια που τον μεταμορφώνει και τον κάνει να μη βλέπει μπροστά του. Παρόλα αυτά, αργότερα αρνιόταν πως τα ομολόγησε και αρνήθηκε την ενοχή του, κατηγορώντας την γυναίκα του και τον εραστή της. Όπως και να ‘χε, η κοινή γνώμη τον χαρακτήριζε ως «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος» ενώ ο ίδιος μετά τη φυλάκισή του έπειτα από χρόνια κακοποίησης στη φυλακή αυτοκτόνησε.</p><p>Η ιστορία του επεισοδίου αλλάζει αισθητά καθώς έχουμε έναν πατέρα, τον Κυριάκο, ο οποίος όσο αυταρχικός και απότομος είναι με τη γυναίκα του και το γιο του τόσο τρυφερός και προστατευτικός είναι με την κόρη του, τη Μαρίνα. Μην μπορώντας να ελέγξει αυτή του την τάση αρχίζει να κρατάει την κόρη του στο σπίτι, αφού πρώτα όμως έχει ήδη απομακρύνει και το γιο του και τη γυναίκα του. Βιάζει την κόρη του και η ίδια, μην μπορώντας να μιλήσει γι’ αυτό, προσπαθεί να το σκάσει.</p><p> Μένει έγκυος από τον πατέρα της και τελικά ο γιος του τον πυροβολεί και καταλήγει να φυλακιστεί για το θάνατο του πατέρα του. Παρόλο που είναι αισθητά διαφορετική, καταφέρνει να μας κάνει να μισήσουμε τον χαρακτήρα του Δουρή, ενώ παράλληλα δεν παρουσιάζει τις σκληρές εικόνες ενός πατέρα να βιάζει τον 6χρονο γιο του και να τον σκοτώνει με ασφυξία. Ο πραγματικός θάνατος του 6χρονου παιδιού γίνεται πνευματικός θάνατος της κόρης και η αυτοκτονία στη φυλακή γίνεται δολοφονία από τον ίδιο του το γιο.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B113.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://www.thinkdrops.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B113.jpg"></amp-img></figure>
<p><strong>ΤΟ ΔΩΡΟ – Υπόθεση Άλεξ</strong><br />Η τελευταία και πιο επίκαιρη υπόθεση προέρχεται από τα καινούρια επεισόδια της 10ης Εντολής, που ξεκίνησαν να μεταδίδονται πέρσι το χειμώνα. Η υπόθεση αφορά την εξαφάνιση και δολοφονία του Άλεξ Μεσχισβίλι. Πρόκειται για μια υπόθεση που ακόμα και σήμερα θεωρείται ανοιχτή, καθώς το πτώμα του Άλεξ δεν έχει βρεθεί. Αντίθετα, το επεισόδιο της σειράς είναι ένας καλός τρόπος ώστε να δοθεί ένα κλείσιμο της υπόθεσης, μιας και παρακολουθούμε τη μάνα να μονολογεί στο πτώμα του νεκρού παιδιού της λίγο πριν του χαρίσει το δώρο της.</p><p>Η πραγματική υπόθεση του Άλεξ μάς πάει στη Βέροια, όπου μια «σκληρή» παρέα ομολογεί για τη δολοφονία του παιδιού. Λίγο καιρό μετά, όμως, όλοι κατέθεσαν πως δεν είχαν καμία ανάμειξη με τη δολοφονία και την εξαφάνιση. Όλοι εκτός από έναν, ο οποίος κατέθεσε πως μετά από έναν καβγά ο Άλεξ βρέθηκε νεκρός και πανικόβλητοι τον άφησαν σε ένα ακατοίκητο σπίτι. Από εκεί τον πήραν 2 μέρες μετά, τον έβαλαν σε ένα καροτσάκι και τον πέταξαν στο ποτάμι. Αυτή την υπόθεση προσπάθησαν να συγκαλύψουν και οι γονείς των παιδιών, οι οποίοι λέγεται πως βοήθησαν στο να εξαφανίσουν το πτώμα. </p><p>Το επεισόδιο, από την άλλη, παρουσιάζει μια αλλοδαπή μάνα από την Ουκρανία, την Αλίνα, η οποία ζει με την κόρη της, τη Μίνα. Όταν ανακοινώνεται πως η Μίνα θα γίνει σημαιοφόρος, όλοι οι συμμαθητές της γυρνάνε την πλάτη και η κλειστή κοινωνία του σχολείου δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει αυτή την κακοποίηση του παιδιού. Τα πράγματα όμως χειροτερεύουν, όταν η Μίνα εξαφανίζεται και κανείς δεν ξέρει πού έχει πάει. </p><p>Τελικά η εξιχνίαση του εγκλήματος γίνεται από την Αλίνα, η οποία είδε μια φίλη της Μίνας να φοράει τα παπούτσια που της είχε πάρει η ίδια στα γενέθλιά της. Το επεισόδιο ουσιαστικά προσπαθεί να κλείσει μια ιστορία που παραμένει ακόμα και σήμερα ανοιχτή μέσα από την τιμωρία των ενόχων, αλλά και την απόδειξη πως τελικά η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Ποια είναι όμως τελικά η αλήθεια; Μπορούμε να την ξέρουμε ή απλώς θα πρέπει να εικάζουμε τι μπορεί να συνέβη;</p> <p> Τι μπορεί λοιπόν να πει κανείς γι’ αυτές τις 5 υποθέσεις και τις εναλλαγές τους, ώστε να χωρέσουν στο τηλεοπτικό format των 40 λεπτών;</p><p>Από τη μία έχουμε την ιστορία ενός κατά συρροή δολοφόνου που έστω και την τελευταία στιγμή ζητάει να αυτοκτονήσει, μην αντέχοντας τις τύψεις τη στιγμή που στην πραγματικότητα έχουμε έναν φυλακισμένο αυτόχειρα. Από την άλλη έχουμε μια μάνα που δεν μετανιώνει ούτε μια στιγμή για τις πράξεις της να έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματική ιστορία μιας γυναίκας, που ακόμα και μετά την αποφυλάκισή της συνεχίζει να δηλώνει αθώα. Στη συνέχεια βλέπουμε μια ιστορία που μας εξηγεί πως τελικά οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αυτό που βλέπουμε, αλλά ουσιαστικά αυτό που δεν βλέπουμε. </p><p> Μπορεί ο δολοφόνος να ήταν ένας αδικημένος φοιτητής και το θύμα να ήταν κάποιος που εκμεταλλεύεται τους κόπους των άλλων και καρπώνεται τις επιτυχίες του. Μια άλλη ιστορία μας φέρνει αντιμέτωπους με μια αλήθεια που κανείς δεν θέλει να ξέρει και που ίσως να μην μπορεί και να αντέξει. Γι’ αυτό παρουσιάζεται με τέτοιον τρόπο που να δίνει παρόμοια νοήματα αλλά με λιγότερο σοκαριστικές εικόνες. Και, τέλος, μπορεί μια ιστορία να αποτελεί έναν επίλογο σε ένα θέμα το οποίο αποτελεί ακόμα ανοιχτή πληγή και που ίσως να προσπαθεί να το επουλώσει με έμμεσο τρόπο.Στην τελική, αυτό που έχει σημασία είναι να μην παρακολουθούμε τα γεγονότα, αλλά αντίθετα να ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτά και να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο.</p><p><a class='info' href="https://www.thinkdrops.gr/2015/09/30/10-pragmatikes-ypotheseis-kai-pos-eginan-epeisodia-sti-dekati-entoli-2/" rel='external nofollow' target="_blank" title="πηγή"></a></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-33944873839579684472019-03-10T20:13:00.000+02:002019-03-10T20:15:26.982+02:00Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ (1965 - 1975) ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕΡΟΣ Α<div id="postimg"><!-- <figure class='post-image'><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8obczmDhXbdM0FgjIbo2IpLR8tdJuXre5IakNYIXKj4QvL886uQVGRjR1TmYTH395QznDIQUI5CDEEsV9EYGW3sQ4nWS1O2QdZFvBnwMTWz_XSLkktTeZ7nt2ZZeiBfVBMiUPRpGlLwA/s1600/130096-294482.jpg" width="600" height="360"/></figure> --></div><p><strong>Πόλεμος του Βιετνάμ Γενικά </strong><br /> Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ίσως η μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Θεωρητικά η μάχη ήταν μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ) και της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ).</p><div class='adsense-88' id="adsense88"></div><p>Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας πόλεμος μέσω αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, ένας από τους πολλούς που έγιναν λόγω της απροθυμίας των υπερδυνάμεων να εμπλακούν σε απευθείας πόλεμο μεταξύ τους που ίσως θα κατέληγε σε πυρηνική καταστροφή. Αμερικανοί στρατιώτες είχαν ήδη εμπλακεί από το 1959, αλλά σε μεγάλους αριθμούς κατέφθασαν κατά το 1965. Εγκατέλειψαν τη χώρα το 1973, κάτι που οδήγησε τελικά στην παράδοση του Νότου στις 30 Απριλίου 1975.</p><p> <strong>Γεωγραφία Περιοχής </strong><br /> Το Βιετνάμ βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου της Ινδοκίνας, 1300 χλμ. δυτικά των Φιλιππίνων, και έχει έκταση 329.600 τετρ. χλμ. Συνορεύει βόρεια με την Κίνα, ανατολικά και νότια βρέχεται από τη Νότια Σινική Θάλασσα και δυτικά συνορεύει με τηνΚαμπότζη και το Λάος. Το δυτικό τμήμα του Βιετνάμ είναι ορεινό. Οι πεδινές περιοχές διαρρέονται από πολλούς ποταμούς, με κυριότερους τον Σονγκ Χονγκ (Ερυθρό Ποταμό) στο βορρά και τον Μεγκόγκ στο νότο.</p><p>Οι ποταμοί αυτοί στις εξόδους τους σχηματίζουν ευρέα δέλτα, τα οποία μαζί με τα έλη, την πλούσια άγρια βλάστηση και τις ρυζοκαλλιέργειες καθιστούν το έδαφος σχεδόν αδιάβατο. Η χώρα δέχεται πολλές βροχοπτώσεις κυρίως κατά την περίοδο των Μουσώνων, με αποτέλεσμα το έδαφος να καλύπτεται από πυκνή βλάστηση. Ο πληθυσμός του Βιετνάμ στη δεκαετία του 1960 ήταν περίπου 45.000.000 και ήταν μοιρασμένος εξίσου στο βόρειο και το νότιο τμήμα.</p><p><strong>Ιστορική Αναδρομή </strong><br /> Οι αρχαίοι κάτοικοι του Βιετνάμ ίδρυσαν το βασίλειο των Ναμ Βιέτ το 208 π.Χ.. Το 43 π.Χ. οι Κινέζοι κατέλυσαν την αυτονομία του βασιλείου για μια χιλιετία περίπου. Το 939 μ.Χ. οι Βιετναμέζοι εξεγέρθηκαν και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Στη συνέχεια, για 800 περίπου χρόνια, υπήρξε διαδοχή Βιετναμέζων αυτοκρατόρων μέχρι το 1800, οπότε η χώρα έγινε γαλλική αποικία. Στα πρώτα χρόνια οι Γάλλοι αντιμετώπισαν δυσκολίες, αρχικά µε τους Κινέζους και στη συνέχεια µε τους Βιετναμέζους. Μετά την ολοκλήρωση της διοικητικής οργάνωσης από τους Γάλλους ακολούθησε µία σχετικά ειρηνική περίοδος. Ο βιετναμέζικος εθνικισμός όμως υπέβοσκε και εξαπλωνόταν µε την πάροδο του χρόνου.</p><figure class="post-imageleft" id="div4"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUueEEjHPQcCj5jWL8bkw5ZpZRMCufPUFzpcy-eTITI_BzehvqSJzSP6ONYSjAKUo824Cv2uEMteO6ck8kHxKpuh8aKxc_4YnwIhX7EKJk-36L2W39DbsTAqThDUE53DXaunpvb3DkHKAr/s400/SHA_65_0290_VN.jpg" alt=""/>--><amp-img width="250" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUueEEjHPQcCj5jWL8bkw5ZpZRMCufPUFzpcy-eTITI_BzehvqSJzSP6ONYSjAKUo824Cv2uEMteO6ck8kHxKpuh8aKxc_4YnwIhX7EKJk-36L2W39DbsTAqThDUE53DXaunpvb3DkHKAr/s400/SHA_65_0290_VN.jpg"></amp-img></figure><p><strong>Ο πόλεμος του Βιετνάμ </strong><br /> Από το 1925 είχαν αρχίσει να δημιουργούνται μεταξύ των μορφωμένων νέων Βιετναμέζων, κομμουνιστικά και άλλα απελευθερωτικά κινήματα. Σημαντικότερο από αυτά ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδοκίνας που ιδρύθηκε το 1930 από τον Νγκουγιέν Αϊ Κουόγκ ή Χο Τσι Μινχ. Τα κινήματα αυτά οργάνωσαν ταραχές και εξεγέρσεις κατά των αποικιοκρατών χωρίς να επιτύχουν την εκδίωξή τους. Με διάφορες οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, μέτρα ανάπτυξης και παραχώριση ημιαυτονομιών, σε συνδυασμό με βίαιες καταστολές των εξεγέρσεων (φυλακίσεις, εκτελέσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.λπ.), η γαλλική αποικιοκρατία έφτασε μέχρι το 1940.</p><p>Κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ το Βιετνάμ, όπως και ολόκληρη η χερσόνησος της Ινδοκίνας, καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες, οι οποίοι την κατέστησαν βάση των επιχειρήσεών τους στη νοτιοανατολική Ασία. Παρά όμως την Ιαπωνική κατοχή, την τοπική εξουσία συνέχισαν να ασκούν οι Γάλλοι, οι οποίοι διέθεταν εκεί στρατό 60.000 ανδρών. Το 1941 ο Χο Τσι Μινχ ίδρυσε την «Ένωση για την Ανεξαρτησία του Βιετνάμ», η οποία υποστηριζόμενη από τους τότε συμμάχους Κινέζους και Αμερικανούς αγωνίστηκε κατά της Γάλλο-Ιαπωνικής κατοχής.</p><p>Τον Μάρτιο του 1945 οι Ιάπωνες αφόπλισαν τα Γαλλικά στρατεύματα και εκδίωξαν τους Γάλλους από την εξουσία. Με την ήττα και την παράδοση των Ιαπώνων, τον Αύγουστο του 1945, το βόρειο τμήμα του Βιετνάμ καταλήφθηκε από την Κίνα και το νότιο από Βρετανικά στρατεύματα. Ο Χο Τσι Μινχ με τους αντάρτες Βιετμίνχ, κατέλαβε το Ανόι (πρωτεύουσα του Β. Βιετνάμ) και στις 2 Σεπτεμβρίου ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Βιετνάμ, το οποίο ονόμασε Λαϊκή Δημοκρατία. Οι Βρετανοί απελευθέρωσαν τους Γάλλους που κρατούνταν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων και τους επανεξόπλισαν. Τα Γαλλικά αυτά τμήματα, μαζί με άλλα που αποβιβάστηκαν στο νότιο Βιετνάμ και τη βοήθεια των Βρετανών επανέκτησαν τον έλεγχο της περιοχής.</p><figure class="post-imageleft" id="div4"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge5KHlA5NjqkOc1oc6TXWEZ4dVPXqFTW-RuFz3QVQawfcjijRxwpT-MCmRE6086mstH7HvrNec1N9xtBeshxenNYWrJy2HRU6ZAM_6qV5GUwZExx8MAtO0QL7VMcaLhereD9DRxSiSmA_8/s400/vietnam_war_map.jpg" alt=""/>--><amp-img width="173" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge5KHlA5NjqkOc1oc6TXWEZ4dVPXqFTW-RuFz3QVQawfcjijRxwpT-MCmRE6086mstH7HvrNec1N9xtBeshxenNYWrJy2HRU6ZAM_6qV5GUwZExx8MAtO0QL7VMcaLhereD9DRxSiSmA_8/s400/vietnam_war_map.jpg"></amp-img></figure><p>Τον Μάρτιο του 1946 ο Χο Τσι Μινχ αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Η Γαλλία αναγνώρισε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ ως μέλος της «Γαλλικής Ένωσης». Ο Χο Τσι Μινχ όμως που ζητούσε πλήρη ανεξαρτησία δεν δέχτηκε τη γαλλική πρόταση στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στο Παρίσι και οι Γάλλοι, για να την επιβάλουν, στις 23 Νοεμβρίου 1946 βομβάρδισαν τη Χαϊφόγκ, με συνέπεια να φονευθούν 6.000 άνθρωποι. Σε απάντηση, οι κομμουνιστές επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στις 19 Δεκεμβρίου κατά των γαλλικών φρουρών στο Ανόι και σε άλλες πόλεις. Οι Γάλλοι απέκρουσαν τις επιθέσεις και διέκοψαν κάθε σχέση με τον Χο Τσι Μινχ ο οποίος κατέφυγε στα βουνά του Βορείου Βιετνάμ για να οργανώσει τον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Γάλλων.</p><p><strong>Πόλεμος για Ανεξαρτησία από τη Γαλλική Αποικιοκρατία </strong><br /> Το απελευθερωτικό κίνημα, εκμεταλλευόμενο την απέχθεια του λαού κατά της αποικιοκρατίας, πέτυχε να αποσπάσει τη συμπάθεια και τη συμπαράσταση της μεγάλης πλειονότητας των Βιετναμέζων. Οι Βιετμίνχ με συνεχείς επιθέσεις προξενούσαν σημαντικές απώλειες, έσπερναν τον φόβο και διατηρούσαν τα Γαλλικά στρατεύματα κατοχής σε κατάσταση συνεχούς επαγρύπνησης και εγρήγορσης.</p><p>Το 1947 οι Γαλλικές δυνάμεις ανέλαβαν εκτεταμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και πέτυχαν να ελέγξουν τις μεγάλες πόλεις, τις σιδηροδρομικές-οδικές αρτηρίες και τις περιοχές με στρατηγική σημασία της χώρας, χωρίς όμως να μπορέσουν να καταστρέψουν τα αντάρτικα τμήματα. Οι Βιετμίνχ κατάφεραν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και άρχισαν να συγκροτούν μεγάλες μονάδες. Οι Γάλλοι, επειδή δε μπορούσαν να ελέγξουν όλη τη χώρα, απέσυραν τις δυνάμεις τους από τις ορεινές περιοχές του Βορείου Βιετνάμ και επικέντρωσαν την προσπάθειά τους στον έλεγχο των πεδινών περιοχών και κυρίως στο δέλτα του Ερυθρού Ποταμού, που κατάφεραν να ελέγξουν πλήρως.</p><p>Το 1949, ο Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος είχε επικρατήσει στην Κίνα, αναγνώρισε την κυβέρνηση του Χο Τσι Μινχ και μαζί με τη Σοβιετική Ένωση εφοδίασε με σύγχρονα όπλα τους Βιετναμέζους κομμουνιστές. Στη συνέχεια οι συγκρούσεις εντάθηκαν και πολλές φορές έφτασαν μέχρι το γειτονικό Λάος. Τα γαλλικά στρατεύματα που υποστηρίζονταν από 160.000 Βιετναμέζους, έδωσαν σκληρές μάχες στην προσπάθειά τους να εξοντώσουν τους 100.000 περίπου Βιετμίνχ, χωρίς όμως να καταφέρει να νικήσει η μία ή η άλλη πλευρά.</p><p>Ο Γάλλος αρχιστράτηγος Ναβάρ, για να μπορέσει να εκδιώξει τους αντάρτες από το δέλτα του Ερυθρού Ποταμού, αποφάσισε τον Νοέμβριο του 1953 να δημιουργήσει μια τεράστια οχυρωμένη βάση στην περιοχή της πόλης Ντιέν Μπιέν Φου. Οι Βιετμίνχ αποφάσισαν να ρίξουν όλο το βάρος των επιχειρήσεων στο Ντιέν Μπιέν Φου. Έτσι, αφού συγκέντρωσαν δύναμη 100.000 ανδρών, στις αρχές Μαρτίου του 1954 επιτέθηκαν κατά της οχυρωμένης βάσης.</p><p>Μετά από σκληρότατο αγώνα, στις 7 Μαΐου 1954 κατέβαλαν την αντίσταση των αμυνόμενων και τους ανάγκασαν να παραδοθούν. Περίπου 10.000 Γάλλοι παραδόθηκαν, ενώ 4.000 έχασαν τη ζωή τους. Από την πλευρά των ανταρτών υπήρξαν 8.000 νεκροί και 10.000 τραυματίες. Μετά την πτώση του οχυρού οι αντάρτες συνέχισαν τις επιθέσεις τους σε άλλες περιοχές και τελικά η Γαλλία αναγκάστηκε να ζητήσει ανακωχή.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKhkEM-p_vMECWwh1upZuOPyWdIy3s8ejhXm1MIeF9MYokj2hlwXIpi2MjDdlt1WvbvlCgmLGpRc9UAe3eSdcmzVV88kNKdcjcUi6NNZYMRuFi_ACeMrI0Xc4hx2p8DeaCxEwzOt2H0hv/s400/Ho_Chi_Minh_1946_and_signature.jpg" alt="" />--><amp-img width="150" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKhkEM-p_vMECWwh1upZuOPyWdIy3s8ejhXm1MIeF9MYokj2hlwXIpi2MjDdlt1WvbvlCgmLGpRc9UAe3eSdcmzVV88kNKdcjcUi6NNZYMRuFi_ACeMrI0Xc4hx2p8DeaCxEwzOt2H0hv/s400/Ho_Chi_Minh_1946_and_signature.jpg"></amp-img></figure><p>Η διάσκεψη της Γενεύης, αμέσως μετά, κατέληξε στον διαχωρισμό του Βιετνάμ σε δύο τμήματα στον 17ο παράλληλο. Το Β. Βιετνάμ, υπό την κομμουνιστική σφαίρα επιρροής, που αποτέλεσε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ, με πρόεδρο τον Χο Τσι Μινχ και με διακηρυγμένο στόχο την απελευθέρωση όλης της χώρας, και το Νότιο στο οποίο οι Γάλλοι έδωσαν μια αυτονομία διατηρώντας συμβολική παρουσία, η οποία μεταβιβάστηκε στους Αμερικανούς στην αρχή της δεκαετίας του '60. Έτσι τελείωσε η γαλλική αποικιοκρατία στο Βιετνάμ.<strong>Πώς Οδηγήθηκαν οι ΗΠΑ στον Πόλεμο </strong><br /> Όταν μετά 8 χρόνια αιματηρού ανταρτοπολέμου οι Γάλλοι ηττήθηκαν στην κρίσιμη μάχη του Ντιέν Μπιέν Φου (1954) και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Βιετνάμ, την σκυτάλη ανάλαβαν οι ΗΠΑ για να μην πέσει η Ινδοκίνα στα χέρια των κομμουνιστών.Πριν ακόμα ο αντάρτικος στρατός του Χο Τσι Μινχ προλάβει να πάρει την εξουσία στο βόρειο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ άρχισαν να επεμβαίνουν για να στήσουν μιά δική τους κυβέρνηση μαριονέτα στο νότο, διορίζοντας τον Πρόεδρο του νότιου Βιετνάμ τον Ντιέμ. Λίγους μήνες μετά, με την συμφωνία της Γενεύης, χωρίστηκε «προσωρινά» η χώρα στα δύο στον 17ο παράλληλο, με την δέσμευση ότι σύντομα θα γινόντουσαν εκλογές σ΄όλη τη χώρα για να ενοποιηθεί πάλι το Βιετνάμ.</p><p>Βέβαια, οι ΗΠΑ, δεν ήθελαν με τίποτα αυτές τις εκλογές, που σίγουρα θα κέρδιζε ο Χο Τσι Μινχ. Έτσι, οι ΗΠΑ στήριξαν τον Πρόεδρο Ντιέμ και ανέβαλαν επ’ αόριστο αυτές τις εκλογές. Η κυβέρνηση όμως του Ντιέμ δεν κέρδισε ποτέ την υποστήριξη του Βιετναμέζικου λαού. Και πως θα μπορούσε αφού στο βορρά παίρνανε τη γη από τους τσιφλικάδες και την μοιράζανε στους φτωχούς αγρότες, ενώ στο νότο οι γαιοκτήμονες και οι συμμορίες του Ντιέμ λυμαίνονταν τις πόλεις.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh06WQPMzXMeFiKuYhgHN48mkcq5kodmKwx8A3O35tZGJttYKJYF7Y7l7EUJDbNBg545m2fOPNzNPzRQVXy0rf5REAADYF0cWAV4WnaTqv55BanM_Icvwctiws9j-9ClD06Zm1nlsPLMgx_/s400/4959466740_cdf85934c0_b.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh06WQPMzXMeFiKuYhgHN48mkcq5kodmKwx8A3O35tZGJttYKJYF7Y7l7EUJDbNBg545m2fOPNzNPzRQVXy0rf5REAADYF0cWAV4WnaTqv55BanM_Icvwctiws9j-9ClD06Zm1nlsPLMgx_/s400/4959466740_cdf85934c0_b.jpg"></amp-img></figure><p>Οι Βιετκόνγκ, ή αλλιώς οι νότιοι Βιετμίνχ, ξεκίνησαν αντάρτικο ενάντια στο καθεστώς που έστηναν οι ιμπεριαλιστές. Η αδυναμία όμως της κυβέρνησης μαριονέτας των ΗΠΑ στον νότο να αντιμετωπίσει τους Βιετκόνγκ, ανάγκασε τελικά, το 1964, την κυβέρνηση των ΗΠΑ να επέμβει άμεσα με τον αμερικάνικο στρατό, για να εμποδίσει την κατάρρευση του σαθρού καθεστώτος του Ντιέμ.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSh6zTzmtA0x8xUyCVAIK0fx0NpYHguS2N0y3uCHnGm9Hnm6CJkPwjouUYPg4T-V4PQ72fTgp-xymIeULs2X4deYyvhMat1nU5s2PSxorTRLTWMMG5DUgUCbtQTkJwRh3IcCAFHhkka_v1/s400/4959467514_5a24a05d0c_b.jpg" alt="" />--><amp-img width="173" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSh6zTzmtA0x8xUyCVAIK0fx0NpYHguS2N0y3uCHnGm9Hnm6CJkPwjouUYPg4T-V4PQ72fTgp-xymIeULs2X4deYyvhMat1nU5s2PSxorTRLTWMMG5DUgUCbtQTkJwRh3IcCAFHhkka_v1/s400/4959467514_5a24a05d0c_b.jpg"></amp-img></figure><p><strong>Το «Σχέδιο 34Α» Φέρνει Πόλεμο στο Βιετνάμ </strong><br /> Την 1η του Φλεβάρη με την καμουφλαρισμένη ονομασία «Σχέδιο επιχείρησης 34Α»,αρχίζει ένας μυστικός πόλεμος, που διατάχθηκε από τον Πρόεδρο Τζόνσον, έπειτα από σύσταση του υπουργού των Στρατιωτικών, Μακναμάρα.</p><p>Η κλιμάκωση του σχεδίου έπρεπε να γίνει σε τρεις φάσεις. <br /> - Η πρώτη φάση περιλάμβανε την ενίσχυση των μυστικών επιδρομών με τη συγκαλυμμένη υποστήριξη των ΗΠΑ. <br /> - Η δεύτερη περιλάμβανε τη ναρκοθέτηση περιοχών του Βορείου Βιετνάμ και αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τις δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ <br /> - Η τρίτη φάση περιλάμβανε τους καταιγιστικούς βομβαρδισμούς από το πολεμικό ναυτικό και τις αεροπορικές επιθέσεις από τις δυνάμεις των ΗΠΑ <br /> Το Κογκρέσο δεν πληροφορείται για τις μυστικές αυτές επιχειρήσεις. <br /> Επιχείρηση Παραπλάνησης του Κογκρέσου <br /> Αντ' αυτού, όμως, κατά διαταγή του Λευκού Οίκου στις 25 του Μάη, ετοιμάστηκε το σχέδιο μιας απόφασης που έπρεπε να εγκριθεί την κατάλληλη στιγμή από το Κογκρέσο. Με την απόφαση αυτή, δίνεται πραγματικά δικαίωμα στον Πρόεδρο να κηρύξει τον πόλεμο κατά της ΛΔ του Βιετνάμ. Ταυτοχρόνως, καταρτίστηκε ένας κατάλογος 94 στόχων για αεροπορικές επιθέσεις στο Βόρειο Βιετνάμ.</p><figure class="post-imageleft" id="div4"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVs0_x9PT7OeHY8P3Y3RlgwQhXlGrPT37P836OyPQP3xoorE7ERlClka0-QFdzQEl23rJR68SiT1y3b0WQm-p2MelwiLbF3bYuD0u-6gB2Rb6977GmDZQUQ3HDS_nc1g7AXBDpAaURzr2/s400/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF+%CE%B1%CF%80%CF%8C+24pw4nr.jpg" alt=""/>--><amp-img width="173" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVs0_x9PT7OeHY8P3Y3RlgwQhXlGrPT37P836OyPQP3xoorE7ERlClka0-QFdzQEl23rJR68SiT1y3b0WQm-p2MelwiLbF3bYuD0u-6gB2Rb6977GmDZQUQ3HDS_nc1g7AXBDpAaURzr2/s400/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF+%CE%B1%CF%80%CF%8C+24pw4nr.jpg"></amp-img></figure><p>Στα τέλη του Ιούλη-αρχές Αυγούστου, νοτιοβιετναμέζικες ναυτικές μονάδες καταδρομών, κάτω από τις διαταγές του Αμερικανού στρατηγού Ουεστμόρλαντ, διεξάγουν επιχειρήσεις από θάλασσα και ξηρά στο Βόρειο Βιετνάμ. Πολύ κοντά στο χώρο των επιχειρήσεων, στον κόλπο του Τονκίνου, περιπολούν τα αμερικανικά αντιτορπιλικά «Μάντοξ» και «Τέρνερ Τζόι».</p><p><strong>Αντιτορπιλικά - Δολώματα </strong><br /> Τα δύο πλοία παίζουν το ρόλο δολωμάτων. Οι Αμερικανοί υπολογίζουν ότι θα δεχτούν επίθεση από πολεμικά της ΛΔ του Βιετνάμ και έτσι θα έχουν το πρόσχημα για την έναρξη της αεροπορικής επιδρομής. Στις 4 του Αυγούστου, στις 9.20 π.μ. έφτασε στο Πεντάγωνο η είδηση, ότι επίκειται, ίσως άμεσα, η επίθεση κατά του «Μάντοξ» και του «Τέρνερ Τζόι». Στο σήμα αναφέρεται ότι τα δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά υπέκλεψαν βορειοβιετναμέζικες ραδιοεκπομπές, οι οποίες υπονοούσαν προετοιμασίες για επίθεση.</p><p>Στις 11 π.μ. έφτασε νεότερο σήμα ότι και τα δυο αντιτορπιλικά μπλέχτηκαν σε μια ναυμαχία. Πριν περάσουν 10 λεπτά της ώρας ο Μακναμάρα συγκεντρώνει στην αίθουσα επιχειρήσεων τους επιτελάρχες, για να συζητήσει και τυπικά τα από καιρό καθορισμένα «μέτρα αντιποίνων». Την ίδια ώρα συγκαλείται κατεπειγόντως στο Λευκό Οίκο μια σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας.</p><figure class="post-imageleft" id="div4"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0qMRa9MYqFza0nYybST38N2DkMqsRtTYBoxrfNO8fczLRv6dI_cebdW8tWuv4QMlSqGFtFGNKltNrzp94_psR3pzxu9yG1EDd8sIfHlo5ReH1KpOkgmNCG2tmicyPXWpxSvbtVyAkUeIP/s400/vietnam-war-us-navy-granger.jpg" alt=""/>--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0qMRa9MYqFza0nYybST38N2DkMqsRtTYBoxrfNO8fczLRv6dI_cebdW8tWuv4QMlSqGFtFGNKltNrzp94_psR3pzxu9yG1EDd8sIfHlo5ReH1KpOkgmNCG2tmicyPXWpxSvbtVyAkUeIP/s400/vietnam-war-us-navy-granger.jpg"></amp-img></figure><p><strong>Πολεμικό Κλίμα</strong><br /> Ετσι, λίγες ώρες αργότερα η μοίρα του αμερικανικού στόλου βρισκόταν κιόλας στην από καιρό σχεδιασμένη διάταξη. Ολα ήταν έτοιμα για την έναρξη των αεροπορικών βομβαρδισμών. Στο μεταξύ, στις ΗΠΑ, τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδες διαμόρφωσαν το «κατάλληλο» πολεμικό κλίμα.</p><p>Στις 7 του Αυγούστου, επικυρώνεται από το Κογκρέσο η από καιρό ετοιμασμένη απόφαση της κυβέρνησης Τζόνσον. Ωστόσο, μέχρι την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση κρατάει μυστική την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει αυτή την απόφαση ως κήρυξη πολέμου. Ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο πέτυχαν το στόχο τους: Επιτέλους, έχουν ελεύθερα τα χέρια τους για την επέκταση του πολέμου. Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι ενθουσιασμένο.</p><p><strong>Επικρατεί Σύγχυση! </strong><br /> Αρκετά αργότερα αποκαλύπτεται ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο ήταν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από τις αμερικανικές υπηρεσίες. Και οι αποδείξεις είναι συντριπτικές.</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGKG6Hlt9EObs5utsHbAfQCuwh8Loc8La_cewvKwa6yIvnE8TCNty_jVlSPAagSETaoC00PngXOzbR2E63Ay-nUOoEIPyjHbhMUxRVOdNVZVxSINqJPxs9EGHvnka79SJ92KTYnsGr_yFe/s400/4958873219_7ecfb96ce8_b.jpg" alt="" />--><amp-img layout='responsive' width="300" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGKG6Hlt9EObs5utsHbAfQCuwh8Loc8La_cewvKwa6yIvnE8TCNty_jVlSPAagSETaoC00PngXOzbR2E63Ay-nUOoEIPyjHbhMUxRVOdNVZVxSINqJPxs9EGHvnka79SJ92KTYnsGr_yFe/s400/4958873219_7ecfb96ce8_b.jpg"></amp-img></figure><p>Ηδη, στις 4 του Αυγούστου, στις 4 μ.μ., ο ναύαρχος Σαρπ τηλεφώνησε στον υπουργό πολέμου, Μακναμάρα, και του ανακοίνωσε ότι «στη Χονολουλού επικρατεί κάποια σύγχυση, γιατί δεν ξέρουν συγκεκριμένα αν γενικά έγινε επίθεση ενάντια στα αντιτορπιλικά». Ομως, ο υπουργός δηλώνει στο ναύαρχο ότι έτσι κι αλλιώς οι διαταγές παρέμειναν σε ισχύ..</p><p>Μυστικό κρατείται, επίσης, και το παρακάτω ραδιοτηλεγράφημα του πλοιάρχου του αντιτορπιλικού «Μάντοξ», Χένικ: «Ο έλεγχος της επιχείρησης δημιουργεί αμφιβολίες για πολλές επαφές με τα ραντάρ και για τα φράγματα τορπιλών. Οι επιδράσεις του παράξενου καιρού και οι υπερδραστήριες υποκλοπές των ειδικών μπόρεσαν να αποτελέσουν το αίτιο μερικών ειδήσεων». Ο Χένικ υπογραμμίζει ότι «δεν εντοπίστηκαν ύποπτες κινήσεις» από το «Μάντοξ»</p><figure class="post-imageright" id="div3"><!--<img title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhppJAwxgRdxQkFUYMv-IR20Mvj6wWTDS0Dqst-Nkn74cm7EJr25QKboeKZsavmtivqfr7OkmTOUt2ROUnQXj2VuIXHk4b7Fk4celo5CaIh06lpbrBDGAXYiGfq1LW8aJAQIgNrHjkFceWl/s400/19650322-Vietnam-ArmeChimique.jpg" alt="" />--><amp-img width="173" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhppJAwxgRdxQkFUYMv-IR20Mvj6wWTDS0Dqst-Nkn74cm7EJr25QKboeKZsavmtivqfr7OkmTOUt2ROUnQXj2VuIXHk4b7Fk4celo5CaIh06lpbrBDGAXYiGfq1LW8aJAQIgNrHjkFceWl/s400/19650322-Vietnam-ArmeChimique.jpg"></amp-img></figure><p>Ο πλοίαρχος, που βρίσκεται στον τόπο του «συμβάντος», δηλώνει ότι το πλοίο του δε δέχτηκε καμία επίθεση και ότι δε βλέπει πουθενά βορειοβιετναμέζικο πλοίο. Παρ' όλα αυτά η Ουάσιγκτον στα γρήγορα έβαλε σε κίνηση έναν μηχανισμό επικίνδυνης κλιμάκωσης για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Ετσι άρχισε ένας δεκάχρονος αμείλικτος πόλεμος, ο οποίος όχι μόνο στοίχισε τη ζωή απειράριθμων ανθρώπων, αλλά, ταυτόχρονα, περιέκλειε μέσα του τον κίνδυνο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου.</p>
george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-50556222453564105342019-02-18T07:44:00.001+02:002019-02-18T07:44:26.448+02:00Η ζωή ενός φαροφύλακα στην Μονεμβασιά: «Ο φάρος δεν σβήνει ποτέ»<figure class="post-image"><img alt="Η ζωή ενός φαροφύλακα στην Μονεμβασιά: «Ο φάρος δεν σβήνει ποτέ»" itemprop="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2c1h8hpTSn-nIuM4kvULYrcMWn3AAGs24BoqhmTSN8ZWdSEhhRlooNTMAfSfZNR3EnB7QbIquRJKYXH0raLK4At82V5m84ETvMrZdMUp-w4f_4rOXjZ1Qldwk-UNcvxsVVyE22AwEQlI/s1600/i-zoi-enos-farofylaka-stin-monemvasia-o-faros-den-svinei-pote.jpg" title="Η ζωή ενός φαροφύλακα στην Μονεμβασιά: «Ο φάρος δεν σβήνει ποτέ»" width="600" max-height="300"/></figure>
<p>Ο Νίκος Τσάκωνας θα φτάσει με το αυτοκίνητό του στην είσοδο της Μονεμβασιάς, στο επιβλητικό κάστρο. Θα παρκάρει, θα φορτωθεί τις προμήθειές του – νερό, φαγητό και ότι άλλο χρειάζεται για να περάσει τουλάχιστον 5 ημέρες- και θα συνεχίσει πεζός τον δρόμο του για πάνω από μισό χιλιόμετρο. Θα περάσει μέσα από το κάστρο, στα στενά μονοπάτια της Μονεμβασιάς, θα βγει από τα τείχη και μετά θα διασχίσει το μικρό μονοπάτι για να φτάσει στο άκρο Μίνωα. Εκεί που είναι ο Φάρος της Μονεμβασιάς.</p>
<p>Ο Νίκος είναι ο ένας από τους δύο φαροφύλακες που έχουν τοποθετηθεί στον συγκεκριμένο φάρο. Δεν κάνουν όμως βάρδια μαζί. Μια ο ένας, μια ο άλλος. Αυτοκίνητο δεν φτάνει ως εκεί. Γι’ αυτό θα πρέπει να κάνει την ίδια διαδρομή με τα πόδια κάθε φορά που έχει βάρδια. Η βάρδια είναι συνήθως πέντε 24ωρα σερί. Και άμα έχει καιρό, μπορεί και να αποκλειστεί. </p><div class='adsense-88' ><aside><ins class="adsbygoogle adslot_2" data-ad-client="ca-pub-3379411555389950" data-ad-slot="9151459828"></ins><script>(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});</script></aside></div>
<p>«Μου έχει τύχει να αποκλειστώ και πέντε ημέρες, χωρίς να μπορώ να βγω καθόλου από τον φάρο. Η θάλασσα τον σκέπαζε όλο και δεν μπορούσα ούτε την πόρτα να ανοίξω», μου διηγείται. «Και γενικά, οπότε βγάζει βοριά, δεν μπορείς να περπατήσεις στο μονοπάτι γιατί η θάλασσα ανεβαίνει πάνω. Εδώ το χειμώνα είναι δύσκολα. Εάν όμως είσαι προετοιμασμένος, είναι εντάξει. Θα πρέπει να έχεις νερά, φαγητά, βιβλία, ταινίες. Μόνο έτσι περνάει ο χρόνος», μου λέει.</p>
<p>Πριν υπηρέτησε σχεδόν 10 χρόνια στο Γύθειο, που τα πράγματα ήταν λίγο πιο εύκολα. Τουλάχιστον έφτανε το αυτοκίνητο μέχρι τον φάρο και δεν χρειαζόταν να κουβαλήσει στα χέρια τις προμήθειες. Αλλά και εκεί είχε τύχει να αποκλειστεί.</p>
<p>Ο Νίκος σήμερα είναι 35 χρονών και είναι ένας από τους συνολικά 61 φαροφύλακες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Τόσοι έμειναν με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Παλαιότερα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Οι φάροι δεν ήταν αυτόματοι, τα ραντάρ στα πλοία δεν υπήρχαν και αυτό το φως μέσα στη νύχτα ήταν το μοναδικό σημάδι που έδειχνε τον δρόμο ή τον κίνδυνο στους ναυτικούς. Και αλίμονο αν έσβηναν.</p><p>«Παλιότερα ο φαροφύλακας τη νύχτα δεν μπορούσε καν να κοιμηθεί. Οι φάροι ήταν κουρδιστοί και έπρεπε να κουρδίζονται κάθε μισή ώρα. Και οι συνθήκες διαβίωσης δεν ήταν όπως σήμερα. Τότε δεν υπήρχε ούτε νερό, ούτε ηλεκτρικό, ούτε τηλέφωνα, ούτε ίντερνετ. Οι άνθρωποι μπορεί να πήγαιναν σε μια βραχονησίδα για 10 ημέρες βάρδια και να καθόντουσαν τρεις μήνες μόνοι τους, γιατί τους είχε κόψει ο καιρός. Να ψάχνεις για φαγητό και νερό στο νησί. Να κάνει παιχνίδια το μυαλό. Έχω ακούσει άπειρες ιστορίες. Νόμιζαν ότι έβλεπαν φαντάσματα, ναυάγια, ή άλλα πράγματα μέσα στη θάλασσα. Ακόμα και οι ίδιοι το καταλάβαιναν όμως ότι μετά από τόσες μέρες σε δύσκολες συνθήκες, το μυαλό κατασκευάζει πράγματα».</p>
<p>Εκτός από το Γύθειο και τη Μονεμβασιά, ο Νίκος έχει περάσει για κάποιες μέρες και από τον φάρο του Κάβο Μαλιά, στο δύσκολο Ακρωτήρι Μαλέας -ή Ξυλοχάφτη όπως είναι γνωστό επειδή εκεί έχουν βυθιστεί πολλά πλοία. Είχε χρειαστεί να αντικαταστήσει έναν συνάδελφο που είχε αρρωστήσει. Εκεί, λόγω των δύσκολων συνθηκών, δεν υπάρχει ποτέ ένας μόνο φαροφύλακας, αλλά δύο. Και η βάρδια είναι 10 ημέρες. «Γενικά η βάρδια καθορίζεται από το πόσο δυσπρόσιτο είναι το σημείο. Στα σημεία που είναι δύσκολη η πρόσβαση, είναι μεγαλύτερης διάρκειας για να μην χρειαστεί να κάνεις τη διαδρομή πολλές φορές μέσα στον μήνα» μου εξηγεί.</p><p>Για να φτάσει κανείς στον φάρο του Κάβο Μαλιά, θα πρέπει να διανύσει μια απόσταση 5 χιλιομέτρων με τα πόδια σε ένα στενό μονομάτι. Τα πράγματα και οι προμήθειες φτάνουν με μουλάρια. Λειτουργεί με φωτοβολταϊκά και πολλές φορές δεν έχει ρεύμα, ενώ δεν έχει δίκτυο ούτε για νερό, οπότε οι φαροφύλακες καλύπτουν τις ανάγκες τους με το βρόχινο νερό που συγκεντρώνεται σε μια στέρνα. Οι φάροι υπάγονται στην Υπηρεσία Φάρων, που είναι ο αρμόδιος κρατικός φορέας για την εγκατάσταση και λειτουργία του συνόλου των πυρσών του Φαρικού Δικτύου της χώρας. Ο φορέας υπάγεται στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.</p>
<p>Ο Νίκος, πριν γίνει φαροφύλακας, δεν ήξερε καν ότι υπήρχαν ακόμη φαροφύλακες στην Ελλάδα.<br />
-Το φανταζόσουν ότι θα είναι έτσι;<br />
-Όχι, δεν το είχα καν στο μυαλό μου. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν φαροφύλακες. Είχα έναν φίλο στο στρατό, που έχει γνωρίσει φαροφύλακα στο Καστελόριζο και όταν έκανα τη θητεία μου στο ναυτικό, έτυχε να βγει προκήρυξη. Μου έλεγε ο φίλος μου να μπω, εγώ στην αρχή ήμουν πολύ αρνητικός, γιατί σκεφτόμουν βραχονησίδες, απομόνωση, και τα λοιπά. Ήμουν μόλις 19 χρονών. Τελικά -με δυσκολία- με έπεισαν. Ο πρώτος και ο δεύτερος χρόνος ήταν λίγο δύσκολα αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ καλή επιλογή. Τώρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ να κάνω κάτι άλλο.</p><p>Το 2003 μπήκε στο ναυτικό και το 2005 εγκαταστάθηκε στον πρώτο του φάρο.
«Ένα χρόνο περίπου κάναμε ταξίδια σε όλη τη χώρα. Γνωρίσαμε όλο το φαρικό δίκτυο, φτιάξαμε όλους τους φάρους της Ελλάδος για να αποκτήσουμε εμπειρία και μετά από δύο χρόνια περίπου μας έστειλαν σε φάρος».</p>
<p>Οικογένεια δεν έχει ακόμα. «Λείπω πολύ γενικά», θα μου πει.<br />
-Χάνεις πολλά. Χάνεις γιορτές, χάνεις το παιδί σου να μεγαλώνει, το ξέρω από άλλους φαροφύλακες. Προσωπικά το ζω με το βαφτιστήρι μου και την αδερφούλα του που τα έχω σαν παιδιά μου. Εγώ έχω συνηθίσει αυτό τον τρόπο ζωής, αλλά είναι δύσκολο να κάνεις οικογένεια και να λείπεις. Σκεφτείτε ότι εγώ λείπω το μισό μήνα.</p><p>-Έχει πολλή μοναξιά από ότι καταλαβαίνω αυτό το επάγγελμα.<br />
-Ναι, έχει, ειδικά το χειμώνα. Υπάρχουν μέρες που κάνεις να μιλήσεις με άνθρωπο και 10 μέρες.<br />
-Και αυτό πως είναι;</p><p>-Να ’ναι καλά η τεχνολογία και το ίντερνετ (γέλια). Καλή είναι όμως και η αποχή από την καθημερινότητα και τη βαβούρα. Κάνει καλό. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Εμείς ξέρουμε ότι θα έρθουμε στον φάρο και θα ηρεμήσουμε, θα σκεφτούμε. Έχω φίλους που έχουν μείνει εδώ και στις δύο μέρες να μην αντέχουν. Γιατί έχουν συνηθίσει σε άλλους ρυθμούς. Εμείς πια είμαστε εντάξει.</p><p>Ο φάρος της Μονεμβασιάς κατασκευάστηκε το 1896, αλλά επισκευάστηκε το 2015, μέσω ΕΣΠΑ. Είναι ένας από τους 22 φάρους που έχει αποκαταστήσει η Υπηρεσία Φάρων (είτε μέσω ΕΣΠΑ, είτε με χορηγούς) την τελευταία δεκαετία. Το ύψος του πύργου του είναι 7 μέτρα και το εστιακό του ύψος 17 μέτρα. Εκτός από το φαρόσπιτο, έχει και ένα μουσείο ανοικτό για το κοινό, όπου οι επισκέπτες μπορούν να μάθουν για την ιστορία των φάρων στην Ελλάδα.</p><p>Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο Νίκος το πρωί θα είναι να υψώσει τη σημαία. Μετά θα πρέπει να ελέγξει τα μηχανήματα, αν λειτουργούν σωστά. «Ο φάρος μου λειτουργεί με μπαταρίες κατά τη διάρκεια της νύχτας και φορτίζουν την ημέρα. Θα πρέπει να ελέγξω ότι όλα λειτουργούν σωστά».</p>
<p>Μετά ενημερώνεται η Υπηρεσία Φάρων για τον έλεγχο, ενημερώνεται ο Νίκος εάν χρειάζεται να κάνει κάποια τακτική ή έκτακτη συντήρηση, καθαριότητες, τυχόν επισκευές στο κτήριο. Όπως μου εξηγεί, ο κάθε φαροφύλακας δεν είναι υπεύθυνος μόνο για τον φάρο του. Για παράδειγμα, οι φαροφύλακες που είναι στη Λακωνία είναι υπεύθυνοι για όλους τους πυρσούς της περιοχής που δεν είναι επανδρωμένοι.</p>
<p>«Ότι είναι σε λιμάνι, ότι είναι σε βράχο, όλο το Φαρικό Δίκτυο της Λακωνίας, το έχουμε υπό την επίβλεψη μας, για οποιαδήποτε επισκευή. Αν σβήσει ένα φανάρι πρέπει να τρέξουμε εμείς. Η Ελλάδα έχει φάρους και σε δύσκολα σημεία, όπως για παράδειγμα στην Κρήτη. Υπάρχει ένας σε υψόμετρο 200 μέτρων. Έχουμε ανέβει σε αυτά τα βουνά και έχουμε βάλει καινούργιους φάρους. Όσο εύκολη ακούγεται η δουλειά μας, είναι αρκετά επικίνδυνη. Ακόμα και στον φάρο, που πολλές φορές είναι βαρετά, αν σου τύχει στραβή είναι πρόβλημα. Μία φορά στο Γύθειο είχε πέσει κεραυνός στο φάρο –ενώ ήμουν μέσα- και τα είχε κάψει όλα».</p>
<p>Επίσης μου εξηγεί ότι, πέρα από τον φάρο, και τα κτήρια χρειάζονται επισκευές συχνά, λόγω της υγρασίας. Πρέπει να ανοίγεται συχνά, για να φεύγει η υγρασία, αλλιώς διαβρώνονται τα μεταλλικά τους στοιχεία και οι τοίχοι. «Σκεφτείτε ότι κι εγώ που είμαι στη Μονεμβασιά και δεν κλείνει ποτέ ο φάρος, κάθε μήνα οι τοίχοι θα χρειαστούν δουλειά». </p>
<p>Όπως μου εξηγούν από την Υπηρεσία Φάρων, οτιδήποτε φωτίζει μέσα στη θάλασσα λέγονται πυρσοί και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τους γνωστούς σε όλους φάρους, τους φανούς, που είναι στα λιμάνια και τους φωτοσημαντήρες, που είναι πλωτοί. Οι φανοί (στα λιμάνια δηλαδή) είναι κόκκινοι και πράσινοι και βάσει των κανόνων που ισχύουν παγκοσμίως στη ναυσιπλοΐα, στο βόρειο ημισφαίριο δεξιά των εισερχομένων βρίσκεται ο πράσινος φανός και αριστερά ο κόκκινος.</p>
<p>Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη HuffPost Greece η Υπηρεσία Φάρων, συνολικά στη χώρα υπάρχουν συνολικά περίπου 1.600 πυρσοί, ενώ οι καταγεγραμμένοι πέτρινοι φάροι είναι 144. Από αυτούς τους φάρους, επανδρωμένοι είναι οι 59, ενώ στο σύνολό τους οι φαροφύλακες είναι 61.</p><p>Να σημειωθεί ότι μέχρι το 1980 η Υπηρεσία Φάρων απασχολούσε περίπου 320 φαροφύλακες. Ήταν εκείνη η περίοδος που άρχισε η αυτοματοποίηση των φάρων και μοιραία, μειώθηκε ο αριθμός των φαροφυλάκων, αφού η παρουσία τους ήταν πλέον περιττή.</p>
<p>Μόλις όμως έγινε αντιληπτό ότι οι φάροι άρχισαν να διαβρώνονται λόγω της υγρασίας και κινδύνευαν να χαθούν σημαντικά μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, άρχισε η αποκατάστασή τους. Από το 2007 έχουν αποκατασταθεί 22 φάροι, μεταξύ των οποίων στο Ταίναρο, στον Κάβο Μαλιά, στο Φισκάρδο και στη Μονεμβασιά. </p>
<p>«Δεν υπάρχει ίδιος φάρος, όλοι είναι διαφορετικοί», θα μου πει κάποια στιγμή ο Νίκος. Και αναφερόταν στη μοναδικότητά τους. Υπάρχουν οι φάροι πορείας, όπως είναι της Μονεμβασιάς, που βοηθούν το καράβι να πάρει στίγμα και να συνεχίζει την πορεία του, καθώς και οι φάροι επικινδυνότητας, που σηματοδοτούν ότι σε εκείνο το σημείο υπάρχει κάποιος κίνδυνος.</p>
<p>Δεν υπάρχει ίδιος φάρος, όλοι είναι διαφορετικοί. Αλλάζει ο τρόπος που αναβοσβήνουν, ο χαρακτήρας τους, για να μπορούν να τους αναγνωρίζουν τα πλοία μέσα στο σκοτάδι.</p>
<p>Το πιο βασικό χαρακτηριστικό των φάρων, που είναι αυτό που λέμε «ο χαρακτήρας του», η ταυτότητά του, είναι ο τρόπος που αναβοσβήνει και έτσι μπορούν τα πλοία να τους αναγνωρίσουν τη νύχτα, χρησιμοποιώντας τον φαροδείκτη, ένα βιβλίο που δείχνει τη σειρά διαδοχής περιόδου σκότους και φωτός του κάθε φάρου. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν δύο φάροι με το ίδιο χαρακτηριστικό στην ίδια γεωγραφική περιοχή. Γι’ αυτό και είναι μοναδικοί.</p><p>«Ο δικός μου ο φάρος έχει τρεις αναλαμπές ανά 5 δευτερόλεπτα. Στο Γύθειο είχε τρεις αναλαμπές ανά 20 δευτερόλεπτα. Και με τη βοήθεια του φαροδείκτη το πλοίο μπορεί να καταλάβει ποιος φάρος είναι», μου εξηγεί ο Νίκος.</p>
<p>-Ο χαρακτήρας του δικού σου φάρου σου αρέσει;
<br />
-Προσωπικά προτιμώ τους περιστροφικούς. Είναι πιο παραδοσιακός. Στο Ταίναρο για παράδειγμα είναι περιστροφικός. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε περιστροφική κίνηση και η ταχύτητα προσδιορίζει την αναλαμπή.
<br />
-Μετά από 13 χρόνια περίπου σε φάρο, μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να έκανες άλλη δουλειά;
<br />
-Τώρα όχι. Είμαι πολύ τυχερός που κάνω αυτή τη δουλειά και δεν θα την άλλαζα.</p><p>
<script async='async' custom-element='amp-youtube' src='https://cdn.ampproject.org/v0/amp-youtube-0.1.js'></script><amp-youtube data-videoid="_XdnOU6W-P0" class="kentro" layout="responsive" width="620" height="350"></amp-youtube></p>
<p><a class='info' href="https://www.sahiel.gr/2019/02/i-zoi-enos-farofylaka-stin-monemvasia-o-faros-den-svinei-pote.html" rel='external nofollow' target="new" title="πηγή"></a></p>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-2453758865572875252019-02-13T13:54:00.000+02:002019-02-13T13:54:57.761+02:00Η σάλπιγγα του θανάτου,μια απο τις άγνωστες εφευρέσεις του Γκιολβα<figure class="post-image"><img alt="Η σάλπιγγα του θανάτου,μια απο τις άγνωστες εφευρέσεις του Γκιολβα" itemprop="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_DgIg7rTxec88O6WYaOcCy_hXBKxuoPNV1DKmC1-x8PMxE3WCElcqElY-bLxiJsdq19-W70O3fgOcZjhxV7WdWwXuUhJxRQ10yZJPEhG7hNQbxkGsaflVoTyaMBiEL6nVtpvgL6T-AXs/s1600/h-aktina-thanato-tou-giolva-673x360.webp" title="Η σάλπιγγα του θανάτου,μια απο τις άγνωστες εφευρέσεις του Γκιολβα" width="600" max-height="300"></figure><p>Κανείς δεν θα πίστευε ότι ο τρόπος που γκρεμίστηκαν τα φοβερά τείχη της Ιεριχούς θα μπορούσε να βρει σήμερα εφαρμογή. Και όμως ο Έλληνας ερευνητής Γ. Γκιόλβας · ο εφευρέτης του... «Άρτεμις» · ισχυρίζεται ότι ένα τέτοιο τρομερό υπερόπλο έχει ήδη κατασκευαστεί με δικά του σχέδια! βλέπε φώτο που έχουν φτιάξει ηδη τέτοια όπλα!</p><div class='adsense-88'><aside><ins class="adsbygoogle adslot_2" data-ad-client="ca-pub-3379411555389950" data-ad-slot="9151459828"></ins><script>(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});</script></aside></div><p>Μπορεί να κάνει σκόνη μια πόλη σε τρία λεπτά με την ακτινοβολία του, της οποίας τα αποτελέσματα δοκίμαζαν πριν λίγα χρόνια · σε ήπια βέβαια μορφή .Εφευρέτης του πασίγνωστου «Άρτεμις», πειραματίζεται με τη σύντηξη του ατομικού πυρήνα και μάλιστα στην Ελλάδα… Φιλοδοξεί να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα με όντως ρεαλιστικές και – γιατί όχι; – εφαρμόσιμες ιδέες. Αυτά και πολλά άλλα ήταν όσα μας είχε πει τότε, συν την εντυπωσιακή δήλωση του ότι σχετίζεται με την μυστήρια «ομάδα Ε» και τα υπερόπλα της…</p><p>Αυτή τη φορά επανέρχεται και μας περιγράφει μια άλλη του -πράγματι εντυπωσιακή – εφεύρεση. Ο κ. Γκιόλβας ονομάζει αυτή του την ανακάλυψη «Σάλπιγγα του θανάτου»εμπνεόμενος από τις βιβλικές σάλπιγγες που αναφέρεται ότι γκρέμισαν τα απόρθητα τείχη της Ιεριχούς!Πιστεύει μάλιστα ότι και εκείνες λειτούργησαν με βάση την ίδια αρχή της εκμετάλλευσης των υποήχων, αλλά αφήνει για μια άλλη φορά την εξήγηση, της ύπαρξης τότε τέτοιας εξελιγμένης τεχνολογίας…</p> <p>Το σημαντικό δεν είναι πλέον να πιστέψουμε ή όχι την δυνατότητα κατασκευής ενός τέτοιου υπερόπλου.<br />Είναι ότι κάποιοι, σύμφωνα με τον κ. Γκιόλβα, το έχουν ήδη κατασκευάσει και μάλιστα επειδή το ελληνικό κράτος – για οποιουσδήποτε λόγους – αδιαφόρησε! Δεν νομίζουμε ότι θα υπάρξει κάποιος, που τουλάχιστον δεν θα προβληματιστεί από τα όσα ακολουθούν παρακάτω. Πιστεύουμε μάλιστα ότι αυτός ο προβληματισμός θα ενισχυθεί, όταν διαβαστούν τα περί των γνωστών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν πριν λίγα χρόνια οι τηλεφωνήτριες του ΟΤΕ, προβλήματα τα οποία ο κ. Γκιόλβας ισχυρίζεται ότι αυτός έλυσε, στηριζόμενος στην ίδια αρχή! Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας πει πώς έχουν τα πράγματα:</p><p>Το 1970 εργαζόμουν οτο εργαστήριο, πάνω σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενο: στο πρόγραμμα GG-4, της φωτοδέσμης πλάσματος. Εν τούτοις, κάποιες παράξενες συμπτώσεις με έκαναν να διακόψω για λίγο και να στραφώ σε κάτι εξ ίσου ενδιαφέρον επιστημονικά, αλλά – μπορώ να πω – συναρπαστικότερο εφ’ όσον τα αποτελέσματα του προβλέπονταν άμεσα…</p><p>Παρατηρούσα ότι στον συγκεκριμένο χώρο του εργαστηρίου είχα αρχίσει να αισθάνομαι σωματικά άσχημα, δηλαδή ζαλάδες, πόνους στο στομάχι, ναυτία κλπ. Αυτό συνεχιζόταν επί μήνα και πλέον. Στην αρχή το απέδωσα σε τυχόν οργανικά αίτια, ώσπου μια μέρα παρατήρησα ρωγμές και πτώση σοβάδων στο κτίριο του εργαστηρίου! Σαν από διαίσθηση συνδύασα τα δύο συμβάντα και έτσι αποφάσισα να ερευνήσω το θέμα.</p><p>Υποπτευόμουν ότι κάτι έπρεπε να συμβαίνει μέσα στο εργαστήριο από κάποια άγνωστη ακτινοβολία.<br />Συνέπεσε τότε να διαβάσω στη Βίβλο το σχετικό εδάφιο για τις περίφημες Σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα ονομαστά τείχη της Ιεριχούς, πάχους επτά μέτρων(!) (Ωσηέ 6-20), εισέβαλαν οι Ισραηλίτες στην πόλη, την κατέλαβαν και κατέσφαξαν τους Φιλισταίους (Κρήτες).</p><p>Άλλη φορά θα αναπτύξω ποιος και πώς – κατά τη γνώμη μου – κατασκεύασε και παρέδωσε στους Ισραηλίτες τις Σάλπιγγες που παρήγαγαν τους καταστρεπτικούς υποήχους. Γιατί περί αυτού πρόκειται!<br />Την επόμενη μέρα σταμάτησα τις εργασίες του προγράμματος GG-4 και ασχολήθηκα πλέον με το σοβαρό θέμα εντοπισμού του φαινομένου της περίεργης αδιαθεσίας μου και των ρωγμών στο κτίριο του εργαστηρίου. Πρέπει να σημειώσω ότι στο εργαστήριο υπάρχουν πάνω από 60 ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά μηχανήματα και όργανα, τα οποία λειτουργούν και μάλιστα πολλές φορές όλα μαζί.</p><p>Τηλεφώνησα σ’ ένα φίλο μου στην Αμερική, ο οποίος εργάζεται στην ΝΑΣΑ και του ζήτησα μια συσκευή μετρήσεως των Decibel των ήχων. Όταν σε λίγες μέρες μου την έστειλε και έβαλα σε λειτουργία όλες τις συσκευές και τα ηλεκτρονικά όργανα του εργαστηρίου μετρώντας τα Decibel των ήχων, διεπίστωσα με μεγάλη μου απογοήτευση ότι από τέτοιας απόψεως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, που να δικαιολογεί τα φαινόμενα που παρουσίαζα νταν μέσα στο εργαστήριο.</p><p>Απογοητεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η διαίσθηση μου μου έλεγε να προχωρήσω. Συνέχισα τις έρευνες για το θέμα και μετά από πολλές σκέψεις και μελέτες διερωτήθηκα μήπως πρόκειται για υπόηχους. Πώς όμως να τους ανιχνεύσω, δεδομένου ότι κανείς μέχρι τότε επιστήμονας δεν είχε ασχοληθεί σε βάθος με αυτούς και δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο σχετική επιστημονική μελέτη, ούτε είχε εκδοθεί κάποιο βιβλίο για το θέμα;<br />Αφού επιβάλονταν οπωσδήποτε να λύσω το πρόβλημα – είμαι πολύ πείσμων σε τέτοιες περιπτώσεις – αποφάσισα να κατασκευάσω εγώ το κατάλληλο ηλεκτρονικό όργανο που θα μετρούσε την ακτινοβολία των υποήχων, για να διαπιστώσω αν από αυτούς προέρχεται το φαινόμενο των ρωγμών, της αδιαθεσίας μου κτλ.</p><figure class="post-imageleft" ><img class="sepa" title="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj5s7hq8tsM8MDZ_yriYXmoz27Kkd_8whq-rcNLrAGyy0vbRWMavsQJ2AIrILXLGh15ro2iOr4uVEklwTm5NEoA07T9uz1cvNL03H6GfmaUD7DgUfwpVliYpU05gk6h-zTn7KhC8QTpiU/s400/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B9.jpg" alt=""></figure>p>Αποσυναρμολόγησα λοιπόν την συσκευή που μου έστειλε ο φίλος από τη ΝΑ8Α, την μελέτησα λεπτομερώς και βάσει αυτής κατασκεύασα τον δικό μου εντοπιστή υποήχων πλέον. Και πράγματι είχα δίκιο. Αμέσως εντόπισα το σημείο που παρήγαγε τα υποηχητικά κύματα χαμηλής συχνότητας, τα οποία ανέπτυσαν ισχύ 1250 \Λ/ΑΤΤ και εξέπεμπαν ακτινοβολία συχνότητας κάτω των 4,3 ΗΕRΤΖ.</p><p>Ήταν λοιπόν επόμενο με τέτοια ακτινοβολία να μου δημιουργούνται οι σωματικές διαταραχές και να ραγίζουν οι τοίχοι. Μοιάζει πίστευτο, αλλά αν δεν ανεκάλυπτα εγκαίρως το φαινόμενο αυτό, υπήρχε περίπτωση να θαφτώ κάτω από τα ερείπια του εργαστηρίου, δεδομένου ότι οι υπόηχοι παράγουν “σκληρές” παλμικές δονήσεις στην ατμόσφαιρα και διασπούν τα μόρια της ύλης και κυρίως το σκυρόδεμα που είναι χτισμένα τα κτίρια. Επιπλέον καθώς επιδρούν στον εγκέφαλο μέσω των παλμικών δονήσεων και των πιέσεων της ατμόσφαιρας, προκαλούν τραύμα στο νευρικό σύστημα, ναυτία, κοκκίνισμα του δέρματος, ισχυρούς πονοκεφάλους και γενικά σωματική κατάπτωση. Αυτά τα φαινόμενα υφίσταντο άλλωστε επί χρόνια από την συγκεκριμένη αιτία οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ! Επίσης, όπως κατέληξαν οι σύγχρονες πλέον έρευνες, οι γυναίκες που εκτίθενται στην ακτινοβολία αυτή προσβά-λονται πλήρως από στείρωση. Τέλος, λίγο ισχυρότερη τέτοια ακτινοβολία επιφέρει τον θάνατο!</p><p>Οταν κατάλαβα ότι ήξερα αρκετά για τη φύση των υποήχων, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις ιδιότητες τους και να θέσω τα αποτελέσματα των μελετών μου στη διάθεση της Ελλάδας. Ύστερα από επισταμένα και εκτεταμένα πειράματα πάνω στο θέμα και τις μελέτες εκμετάλευοης της ακτινοβολίας αυτής, εκπόνησα σχέδια και περιγραφές, τα κατέθεσα στο αρμόδιο Υπουργείο στις 20/11/70 και έλαβα το υπ’ αριθμόν 41297 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πριν όμως πάρω το δίπλωμα, τα σχέδια και η μελέτη γενικά εξετάστηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως ορίζει ο νόμος. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν οι εφευρέσεις αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας. Αν διαπιστωθεί κάποιο ενδιαφέρον δεσμεύονται από το Υπουργείο Αμυνας, ως άκρως απόρρητες για να χρησιμοποιηθούν από το στρατό.</p> <p>Προς μεγάλη μου όμως έκπληξη, η ειδική αυτή επιτροπή έδωσε τη συγκατάθεση στο Υπουργείο να μου δώσει ελεύθερα το δίπλωμα ευρεσιτεχνείας, παρόλο που διαπίστωσαν ότι εγώ, για λόγους ασφαλείας του απορρήτου των σχεδίων, τα κατέθεσα στο Υπουργείο (με πρακτικό μυστικότητας για ένα χρόνο) για να πάρω μόνο την προτεραιότητα της εφευρέσεως μου.!</p><p>Μετά, εφόσον το Υπουργείο Άμυνας δεν θεωρούσε την πατέντα απαραίτητη για την άμυνα της χώρας, τότε μόνον θα ζητούσα το δίπλωμα ώστε να έχω το δικαίωμα να πωλήσω την πατέντα στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό. Πράγμα που βέβαια, τελικά συνέβη… Νομίζω έκτοτε, ότι σ’ αυτές τις ειδικές επιτροπές θα έπρεπε να συμμετέχουν ικανοί επιστήμονες για να μη διαφεύγουν στο εξωτερικό αξιόλογες μελέτες που αφορούν τουλάχιστον την άμυνα της χώρας.</p><p>Πεπεισμένος για τις δυνατότητες της εφεύρεσης, στράφηκα στο εξωτερικό. Σε κάποια χώρα της Ευρώπης είχα έναν συνεργάτη και φίλο, υπέργηρο καθηγητή της Ραδιοακουστικής ο οποίος διεύθυνε το Ινστιτούτο Ερευνών του κράτους αυτού. Ο ίδιος μάλιστα ήταν πάρα πολύ φιλέλληνας, με αγαπούσε σαν παιδί του και ευχόταν να είχε γεννηθεί Έλληνας…</p><p>Πήγα και τον επισκέφθηκα όπως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο για επιστημονική συνεργασία και του μίλησα για το «ηχητικόκανόνι». Ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με την καινοτομία αυτή και με παρακάλεσε να παραχωρήσω την πατέντα στη χώρα του. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν διστακτικός. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους και επειδή του είχα μεγάλη υποχρέωση από την επιστημονική συνεργασία μας, του παρέδωσα τα σχέδια και την μελέτη του ηχητικούκανονιούκαι έφυγα.</p><p>Μετά από 50 ημέρες περίπου με κάλεσαν στην Πρεσβεία αυτής της χώρας και μου παράδωσαν ένα τσεκ 2.500.000 δραχμών. Υπέγραψα ορισμένα χαρτιά καθώς και μια «δήλωση τιμής», να μην αποκαλύψω ποτέ σε ποιο κράτος παραχώρησα την πατέντα αυτή.</p><p>Ύστερα από έξι μήνες περίπου κατασκεύασαν ένα από τα τρομερότερα μυστικά όπλα, ένα κανόνι οκτώ μέτρων μήκους, το οποίο μπορεί με ένα πάτημα ενός διακόπτη να κόψει στα δύο ένα ολόκληρο αεροπλανοφόρο!</p><p>Για τα σχετικά πειράματα ίδρυσαν μια ολόκληρη μεταλλική «πόλη», εκατό χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή και κατασκεύασαν τα εργαστήρια δοκιμής του κανονιού, δεδομένου ότι οι παλμικές δονήσεις της ατμόσφαιρας προκαλούν τη διάλυση της δομής της ύλης, με αποτέλεσμα να καταρρέουν τα μέγαρα σαν χάρτινοι πύργοι εντός τριών λεπτών της ώρας (όπως συνέβη πριν τέσσερα χρόνια με το μέγαρο του αρχιτέκτονα κ. Ρωμαίου στη Λεωφόρο Κηφισίας)! Επίσης αναγκάστηκαν να φτιάξουν και ειδικές στολές για τους επιστήμονες.</p><p>Όμως η εν λόγω εφεύρεση δεν είχε μόνο πολεμικές εφαρμογές. Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη, μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει… Έτσι χρησιμοποίησαν την μέθοδο μου αυτή και κατασκεύασαν ιατρικές συσκευές, οι οποίες διαλύουν με υποήχους τους λίθους των νεφρών και της χολής και σε πολλές άλλες εφαρμογές χρήσιμες για την ανθρωπότητα.<br />Οι επιπτώσεις και οι αλλαγές που έχουν ήδη επέλθη στην στρατηγική από την παραπάνω εφαρμογή, είναι φοβερές! Όταν θελήσει ένα κράτος να βλάψει ένα άλλο χωρ/ς πόλεμο, μπορεί να βάλει μυστικά στις μεγαλύτερες πόλεις, ένα ή δύο ηχητικά κανόνια τοποθετώντας τα σε κατάλληλες θέσεις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο τους, σε ένα χωράφι π.χ. κάτω από ένα αντίσκηνο και να τα θέσει σε λειτουργία για μισή ώρα. θα δει κανείς τότε τα κτίρια να γίνονται σωροί σκόνης και τους ανθρώπους, όσοι γλυτώσουν, να είναι ζωντανά πτώματα που δεν θα είναι σε θέση να αμυνθούν! Έτσι όσο οχυρωμένη και αν είναι η πόλη ο εχθρός θα την καταλάβει χωρίς να «ακουστεί» ούτε μία πιστολιά.</p><p>Το τρομερό αυτό λοιπόν όπλο σαν πατριώτης το πρόσφερα στην Ελλάδα, το απόρριψαν -χαρακτηρισμένο από την επιτροπή του ΓΕΣ «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας» – με αποτέλεσμα να εξυπηρετεί σήμερα άλλες Ένοπλες Δυνάμεις…</p><p>Πιστεύω ότι αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση της παρούσας πατέντας, αλλά συμβαίνει σε πολλές ελληνικές πατέντες-καινοτομίες. Οι κρατικοί μηχανισμοί που τις αξιολογούν, επειδή δεν είναι σε θέση να τις μελετήσουν, τις απορρίπτουν με αποτέλεσμα να τις χρησιμοποιούν οι ξένοι, που τις αγοράζουν αργότερα, εις βάρος της χώρας μας.<br />Ασφαλώς, πολλές από τις αιτίες αυτής της κατάστασης που συνεχίζεται, πρέπει να αναζητηθούν και στην πολιτική ψηφοθηρίας των κομμάτων, που διορίζουν ακατάλληλους ανθρώπους σε λάθος θέσεις…<br />Μια ακόμη αιτία έντονου προβληματισμού σχετικά με τις επιπτώσεις των υποήχων στον άνθρωπο, αποτελεί η γνωστή περίπτωση των τηλεφωνητριών, του ΟΤΕ, που λιποθυμούσαν κατά συρροή πριν δεκα πέντε χρόνια στο κτίριο της οδού Πατησίων.</p><figure class="post-imageright" ><img class="sepa" title="" src="https://encrypted-tbn2.google.com/images?q=tbn:ANd9GcSaU1oLGkC7IbT1V8UaK_M04tIWoLNMEBsq1B0QVRpuiXJ0pNbS" alt="" /></figure><p>Ο κ. Γκιόλβας ισχυρίζεται ότι αυτός απάλαξε τον Οργανισμό από αυτό το πρόβλημα και παράλληλα εκφράζει τα παράπονα του, γιατί ο ΟΤΕ δεν κράτησε τη «συμφωνία κυρίων» που είχε συνάψει.</p><p>Συγκεκριμένα – και σύμφωνα πάντα με τον κ. Γκιόλβα – το Νοέμβριο του 1978 ο τότε Υφυπουργός Συγκοινωνιών κ. Μούτσιος, κάλεσε στο γραφείο του τον Έλληνα ερευνητή και παρουσία της διοίκησης του ΟΤΕ κκ. Σέκερη, Ανδρειωμένου και Μουστάκα, του ανέθεσε να ερευνήσει το πιο πάνω πρόβλημα.</p><p>Πράγματι μετά από τις επιτόπιες έρευνες και μετρήσεις η αιτία εντοπίστηκε, εκεί που είχαν αποτύχει δεκάδες επιστημόνων Ελλήνων και ξένων επί δύο σχεδόν δεκαετίες! Ακολούθησε επιστολή του κ. Γκιόλβα, που γνωστοποιούσε στον ΟΤΕ ότι αναλάμβανε υπεύθυνα τη λύση του προβλήματος και ζητούσε γι’ αυτό 25.000.000 δραχμές, που ήταν η αμοιβή του και το κόστος των υλικών που θα χρησιμοποιούσε. Ο διοικητής του ΟΤΕ του ζήτησε να συνεχίσει την εργασία και για το θέμα της αμοιβής θα συνενοηθει με τον Υφυπουργό.</p><p>Κατόπιν αυτής της «προφορικής» εντολής και δεδομένου ότι είχαν ήδη εντοπιστεί οι πηγές των υποήχων που προκαλούσαν το φαινόμενο, ακολούθησε νέα σύσκεψη στην οποία ο κ. Γκιόλβας ανέπτυξε ότι οι αιτίες του προβλήματος δεν ήταν ούτε ο θόρυβος, ούτε ο κλιματισμός, ούτε τα ψυχολογικά προβλήματα των εργαζομένων…</p><figure class="post-imageright" ><img class="sepa" title="" src="https://www.hexapolis.com/wp-content/uploads/2015/08/Hi_tech_Laser_Weapon-System_Currently_Existing-770x437.jpg" alt="" /></figure><p>Υπό την πίεση της όξυνσης του φαινομένου, του ζητήθηκε να αποκαλύψει το μυστικό» με την υπόσχεση ότι δεν θα μάθαινε κανείς τίποτε, εκτός των τριών παρευρισκομένων.<br />Ο μοναδικός όρος που τέθηκε από τον κ. Γκιόλβα που τελικά δέχθηκε να αποκαλύψει την αιτία του φαινομένου, ήταν μια δοκιμαστική περίοδος τριών μηνών για να διαπιστωθεί αν πράγματι ή λύση ήταν η ενδεδειγμένη. Μετά θα έπρεπε να του καταβληθεί η ζητούμενη αμοιβή.</p><p>Η αιτία εξουδετερώθηκε και μέχρι σήμερα δεν εκδηλώθηκε ξανά παρόμοια σύμπτωμα! Μετά την παρέλευση ενός ολόκληρου χρόνου, ο κ. Γκιόλβας επικοινώνησε με τον κ. Σέκερη για την καταβολή του εγκριθέντος ποσού. Του ζητήθηκε μια επί πλέον παράταση χρόνου για να επιβεβαιώσουν πλήρως την επιτυχία της λύσης.</p><p>Αυτή η ανταλλαγή τηλεφωνημάτων συνεχίστηκε μέχρι τις εκλογές του 81, οπότε ήλθε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Όπως ήταν φυσικό η νέα διοίκηση επικαλέστηκε την έλλειψη εγγράφων στοιχείων, τα οποία θα την βοηθούσαν να διεκπεραιώσει την πληρωμή. Έκτοτε ο κ. Γκιόλβας έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον ΟΤΕ και όποτε περνά από τους θαλάμους των τηλεφωνητριών, γίνεται αντικείμενο θερμών ευχαριστιών. Πέρα από αυτές όμως, ο ίδιος ισχυρίζεταιι ότι δεν του έχουν καταβληθεί ούτε τα έξοδα που έκανε απασχολούμενος ένα μήνα μ’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα!</p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-41774319514065366702019-02-07T17:15:00.000+02:002019-02-07T17:15:51.268+02:00Όταν ο Τέσλα εξαφανίστηκε από τα ιστορικά βιβλία - Η σιωπηλή συνομωσία<figure class="post-image"><img alt="Όταν ο Τέσλα εξαφανίστηκε από τα ιστορικά βιβλία - Η σιωπηλή συνομωσία" itemprop="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pkfR4UCmeHOy65nBjkS10PqkYcJwakl62ydaWORzx5U9Su0UpN8nO3D_XIXhyphenhyphenneqj_QXlEZKzEvMURS-iPx1ryM7aVYq5z8BPLqGSTF-OxfktBAJOj8BAbWPZe6UwC2ndWb9Gf8FV8Y/s1600/i_synomosia_enantia_ston_tesla.jpg" title="Όταν ο Τέσλα εξαφανίστηκε από τα ιστορικά βιβλία - Η σιωπηλή συνομωσία" width="600" max-height="300"/></figure><p><strong>Πέρασα όλα μου τα χρόνια στη σχολή των ηλεκτρολόγων μηχανολόγων (1951-1956) χωρίς ν’ ακούσω το όνομα του Νίκολα Τέσλα, ακόμη και σ’ εκείνα τα μαθήματα που σαφώς αναφέρονται σε μηχανές εναλλασσόμενου ρεύματος ή σε μεταφορά ενέργειας ή σε ασύρματη επικοινωνία (ραδιόφωνο).</strong></p>
<p>Ξόδεψα αρκετό καιρό σε μια ιδιωτική εταιρεία τηλεπικοινωνιών, θυγατρική εταιρεία της RCA, όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετά σημαντικούς και έμπειρους ανθρώπους.</p>
<p>Ποτέ, σε τόσες πολλές διαλέξεις, συναντήσεις και συζητήσεις που είχα, δεν αναφέρθηκε πουθενά ο Τέσλα. Πάντως θυμάμαι καλά ονόματα λιγότερο σημαντικών πρωτοπόρων στο χώρο του ηλεκτρισμού. Αρκετοί συνάδελφοι και παλιοί συμφοιτητές μου είχαν παρόμοιες εμπειρίες. Ο Τέσλα ήταν ανύπαρκτος”. Max E. Valentinuzzi, Nikola Tesla: Was He So Much Resisted and Forgotten, Engineering in Medicine and Biology Magazine, 1998.</p> <div class='adsense-88' style="margin:5px;padding: 5px;"><aside><ins class="adsbygoogle adslot_2" data-ad-client="ca-pub-3379411555389950" data-ad-slot="9151459828"></ins><script>(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});</script></aside></div>
<p>Η βιογραφία του Νίκολα Τέσλα θα έπρεπε κανονικά να κοσμεί σχεδόν κάθε σχολική βιβλιοθήκη. Αντί γι’ αυτό όμως υπάρχουν μέσα στα σχολικά επιστημονικά εγχειρίδια μόνον κάποιες σειρές, που αναφέρονται σ’ αυτόν το μεγάλο επιστήμονα κι εφευρέτη, που «ανακάλυψε» τον 20ο αιώνα. Το όνομα του είναι σχεδόν διαγραμμένο από κάθε λεωφόρο της γνώσης. Αν κάποιος από εσάς πάει σε μια δημόσια βιβλιοθήκη δεν θα καταφέρει να βρει παρά μόνον μερικές αράδες για τον Τέσλα, οι οποίες μάλιστα θα περιέχουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του και σχεδόν τίποτε για την προσωπική του φιλοσοφία και τα ανθρωπιστικά του οράματα.</p>
<p>Αν και προσέφερε τόσα πολλά ο Τέσλα περιθωριοποιήθηκε, αγνοήθηκε σκόπιμα και λίγο έλειψε να θαφτεί στο απέραντο νεκροταφείο των αγνώστων της ιστορίας. Το επιστημονικό κατεστημένο φρόντισε να αγνοήσει αυτόν τον μεγάλο εφευρέτη, να περιθωριοποιήσει το έργο του και να το καταδικάσει στη λήθη. Και θα τα είχε καταφέρει, αν το έργο και οι ιδέες του Τέσλα δεν ήταν τόσο πρωτοποριακές και μεγαλειώδεις, ώστε να είναι αδύνατον να συγκαλυφθούν εντελώς.</p>
<p>Στα τέλη του 19ου αιώνα κανείς δεν ήταν τόσο πασίγνωστος στην αφρόκρεμα της Νεοϋορκέζικης κοινωνίας, όσο ο Σέρβος εφευρέτης Νίκολα <a href="https://www.aetos-apokalypsis.com/2015/03/kataferan-na-metaferoun-ilektriko-reuma-meso-aeros.html">Τέσλα</a>. Ωστόσο όμως, στην εποχή του θανάτου του, τα αξιοθαύμαστα επιτεύγματά του, της «χρυσής» δεκαετίας του 1890, είχαν σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί. Αντίθετα, αυτό που κυρίως θυμόταν ο κόσμος ήταν οι διάφορες εκκεντρικότητες του Τέσλα, όπως για παράδειγμα ο υπερβολικός του φόβος για τα μικρόβια και η στοργική αφοσίωση του στα περιστέρια.</p>
<p><strong>Ένας Αουτσάϊντερ Επιστήμονας</strong><br />
Ο Τέσλα ήταν ένας «αουτσάιντερ», ένας «μη επαγγελματίας» επιστήμονας, που δεν θέλησε να ενταχθεί στο επιστημονικό σύστημα. Αυτός όμως δεν ήταν και ο κύριος λόγος που ο Τέσλα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως η πιο «ξεχασμένη μεγαλοφυΐα» του 20ου αιώνα. Πολλοί υποψιάζονται την ύπαρξη μιας οργανωμένης συνωμοσίας ενάντια στον οραματιστή εφευρέτη.</p><p>Σύμφωνα μ’ αυτούς ο Τέσλα εξαφανίστηκε από τα ιστορικά βιβλία εξ αιτίας μιας ενορχηστρωμένης συνωμοσίας όλων εκείνων που απειλήθηκαν από τα οράματα του για την Ελεύθερη Ενέργεια. Γι’ αυτό και σήμερα οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο έχουν την εντύπωση ότι το μόνο που είχε εφεύρει ήταν το Πηνίο Τέσλα και ότι υπάρχει μια μονάδα μέτρησης με τ’ όνομά του. Δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο. Το όνομα του Τέσλα είναι άγνωστο στο ευρύτερο κοινό.</p>
<p><strong>Αν οι ισχυροί μεγιστάνες δεν προσπαθούσαν να διαγράψουν τη μεγαλοφυΐα του Τέσλα από τη μνήμη του κόσμου, η στρατηγική αυτή δεν θα είχε στεφθεί με τόση αξιοζήλευτη επιτυχία.</strong><br />
Δεν ήταν όμως μόνον οι οικονομικοί παράγοντες που σκόπιμα απαξίωσαν τον εφευρέτη. Ορισμένοι συγγραφείς ερμηνεύουν την πτώση του Τέσλα ως αποτέλεσμα της έντονης αντίδρασης της ακαδημαϊκής κοινότητας στο έργο του. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Τέσλα δεν θέλησε ποτέ του να παίξει το «παιχνίδι» της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δεν τον ενδιέφερε να δημοσιεύσει κανένα άρθρο σε ακαδημαϊκά έντυπα.</p> <p>Ο ιστορικός Stephen S. Hall πιστεύει πως η πρωτοφανής επιτυχία του «αουτσάιντερ» εφευρέτη, ιδιαίτερα μετά την Παγκόσμια Έκθεση στο Σικάγο (1893), προκάλεσε μεγάλη «επαγγελματική αντιζηλία». Υπάρχει ωστόσο κι ένας άλλος λόγος.</p><p>Ο Τέσλα ήταν πάντα ένα μεγάλο μυστήριο για τους συγχρόνους του: «Οι ιδέες του για την επιστήμη και τη βιομηχανία ήταν τόσο πιο μπροστά από την εποχή του, ώστε ήταν αδύνατον να κατανοήσουν την ουσία και το σκοπό τους» (O. Nichelson).</p> <p>Υπήρχε άραγε κάποια απόφαση, που πάρθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, με την οποία όχι μόνον μποϊκοταρίστηκε οικονομικά ο Τέσλα, αλλά και το όνομα του εξοστρακίστηκε από την επίσημη ιστορία και στη θέση του μπήκε ο Έντισον, ο οποίος και αναγνωρίστηκε ως ο «πατέρας» της ηλεκτρικής εποχής. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σ’ αυτό με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο είναι πως διάφορες «ομάδες ειδικών συμφερόντων» επιχείρησαν να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη διαγράφοντας τον Τέσλα.</p>
<p>Το 1929, περισσότερα από 50 μέλη της στρατιωτικο-βιομηχανικής ελίτ των ΗΠΑ (ανάμεσα τους ο Τζον Ροκφέλερερ και ο Χένρι Φορντ) συγκρότησαν μιαν επιτροπή για τον εορτασμό της επετείου του μισού αιώνα από τη γέννηση του ηλεκτρικού φωτός. Η επιτροπή αυτή αναγνώρισε τον Τόμας Άλβα Έντισον ως τον «πατέρα» του ηλεκτρικού φωτός. </p> <p>Στα πλαίσια αυτής της τιμητικής γιορτής ο γνωστός στιχουργός George M. Cohan έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο Τόμας Έντισον: Ο Άνθρωπος-Θαύμα, το οποίο και στάλθηκε στους επικεφαλείς της εκπαιδευτικής κοινότητας ως ένα «εγκώμιο στον μεγαλύτερο ζώντα Αμερικάνο…».</p><p>Η κοινή γνώμη και τα λαϊκά συναισθήματα απέναντι στον Τέσλα θα κινούνταν σε διαφορετική κατεύθυνση αν είχαν πει στους ανθρώπους ότι ο εφευρέτης είχε επικηρυχτεί από το κατεστημένο επειδή ήθελε να προσφέρει στον καθένα ελεύθερη πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια. Αντίθετα όμως με τους εγκωμιαστικούς ύμνους του κατεστημένου προς τον Έντισον, ο Τέσλα ποτέ δεν τιμήθηκε από μια παρόμοια επιτροπή</p> <p>Κι αν κάποια βιβλία αναφέρονταν στις σημειώσεις τους στο έργο του, εστιάζονταν κυρίως στις υπερβολές του χαρακτήρα του και στις εκκεντρικότητές του και όχι στις επιστημονικές του ανακαλύψεις.</p>
<p>Δεν ήταν όμως ο Έντισον ο μοναδικός εφευρέτης, που «έκλεψε» τη δόξα του Τέσλα. Ήταν και ο Μαρκόνι, ο «εφευρέτης» του ραδιοφώνου. Το 1901, όταν ο Γουλιέλμο Μαρκόνι έστειλε το περιβόητο σήμα του (το γράμμα «S») από τη μία όχθη του Ατλαντικού στην άλλη, ο Τέσλα είχε πει: «Ας συνεχίσει. Χρησιμοποιεί όμως δεκαεπτά δικές μου πατέντες».</p><p>Μπορεί το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το 1943, λίγους μήνες μετά το <a href="https://www.aetos-apokalypsis.com/2013/09/nikola-tesla-cia-edison.html">θάνατο</a> να αναγνώρισε με απόφαση του ότι ο Μαρκόνι δεν ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του ραδιοφώνου, αλλά τα σχολικά και ιστορικά βιβλία συνεχίζουν να τον αναφέρουν ως τέτοιο. Ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Μαρκόνι είναι ο «πατέρας» του ραδιοφώνου και όχι ο Τέσλα.</p>
<p><strong>Ο Θρύλος του Τέσλα Αντιστέκεται</strong><br />
Παρά τη σιωπηλή συνωμοσία εναντίον του ο θρύλος του Τέσλα δεν έσβησε. Έναν αιώνα μετά τις ένδοξες ημέρες του το έργο και οι ιδέες του ξαναήρθαν στο προσκήνιο. Τα έντυπα και οι συγγραφείς, που ασχολούνται με το ζήτημα της ελεύθερης ενέργειας, έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον τους για το έργο του Τέσλα.</p> <p>Δεκαετίες μετά το θάνατό του πολυάριθμοι ερευνητές και ερασιτέχνες της ηλεκτροτεχνικής ανά τον κόσμο, έσκυψαν με ζήλο πάνω στο έργο και στις ιδέες του Τέσλα προσπαθώντας να ξεκλειδώσουν τα μυστικά τους. Ένας αυξανόμενος αριθμός νέων ερευνητών μελετά πλέον τις ευρεσιτεχνίες του Τέσλα, προσπαθώντας να τις εξελίξει. Οι ερευνητές αυτοί βρίσκονται σε όλο τον κόσμο και τους συνδέει το γεγονός ότι εμπνέονται από το έργο και τα οράματα του Τέσλα.</p>
<p>Σήμερα σχεδόν κάθε βιβλιοπωλείο στην Αμερική διαθέτει και μια βιογραφία του Τέσλα. Από το τέλος της δεκαετίας του 1970 παρατηρήθηκε μια ανανέωση του ενδιαφέροντος του κοινού για τη ζωή και τις έρευνες του Τέσλα. Ο Τέσλα, αυτή η ξεχασμένη μεγαλοφυΐα του 20ου αιώνα, ξανάγινε έτσι ήρωας, μια μορφή-σύμβολο της νέας εποχής, στην οποία η εναλλακτική τεχνολογία παίρνει τη θέση που της αξίζει.</p><p>Αρκετοί σύγχρονοι ερευνητές αντιλαμβάνονται τον Τέσλα ως τον πατέρα του σύγχρονου κινήματος της ελεύθερης ενέργειας, δίνοντας μάλιστα έμφαση στις δυσκολίες που υπέφερε για υποστηρίξει τις θέσεις του.</p>
<p>Οι οπαδοί του Τέσλα, που αυξάνονται με ρυθμό χιονοστιβάδας, είναι οργανωμένοι σε αρκετές ομάδες. Η μεγαλύτερη από αυτή είναι η International Tesla Society, που εδρεύει στο Κολοράντο Σπρινγκς και αριθμεί 9.000 μέλη. Επίσης ο Τέσλα έχει εμπνεύσει έναν μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων και εκδοτών, που έχουν αφιερώσει πολλές σελίδες στα περιοδικά τους για να περιγράψουν τη ζωή και το έργο του ανθρώπου που «ανακάλυψε» τον 20ο αιώνα.</p><!-- adsense --><a name='more'></a> <p>Ενώ κάποιοι σύγχρονοι υποστηρικτές του Τέσλα συνεχίζουν τις έρευνές του, κάποιοι άλλοι προσπαθούν να σιγουρεύσουν ότι το όνομά του δεν θα ξεχαστεί από τις μελλοντικές γενιές. Ένας συνταξιούχος καθηγητής, ο John Wagner από το Ντέξτερ του Μίσιγκαν, έδωσε το δικό του αγώνα ώστε η επίσημη ιστορία να θυμάται τον Τέσλα για περισσότερα πράγματα από τις γνωστές εκκεντρικότητές του.</p>
<p>Για μια δεκαετία, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1993, ο John Wagner δίδασκε στην τάξη του ολόκληρη την ιστορία του Τέσλα, χωρίς να εστιάζεται μόνον στην περίοδο της παρακμής του. Ο ίδιος επισήμανε στους μαθητές ότι το Smithsonian, το επίσημο Μουσείο της Ουάσιγκτον, δεν φιλοξενούσε κανένα έκθεμα του εφευρέτη.</p>
<p>Και όχι μόνον αυτό, αλλά το ίδιο μουσείο φιλοξενούσε εφευρέσεις του Τέσλα τις οποίες τις παρουσίαζε στο μεγάλο τμήμα που είχε αφιερώσει στον Τόμας Έντισον! «Ένας αριθμός των εφευρέσεων του Τέσλα βρίσκονται μέσα στο μουσείο, αλλά το κοινό φεύγει με την εντύπωση ότι ο Έντισον είναι υπεύθυνος γι΄ αυτές», υποστήριξε ο καθηγητής Wagner.</p>
<p>Όπως ήταν αναμενόμενο οι μαθητές αντέδρασαν σ’ αυτή την ολοφάνερη αδικία, υποστηρίζοντας την εκστρατεία «κτυπήστε το Smithsonian» του καθηγητή τους. Όταν όμως προσέφεραν ως δωρεά στο μουσείο ένα άγαλμα του Τέσλα, ο διευθυντής του τμήματος για τον ηλεκτρισμό, Barney S. Finn, αρνήθηκε να το δεχτεί. Λεπτομέρεια: Ο Barney S. Finn είχε δημοσιεύσει το 1979 ένα βιβλίο σχετικά με τον Έντισον στο οποίο δεν υπήρχε ούτε μία λέξη για τον Τέσλα!</p><p><strong>Η Επιστροφή του Απαγορευμένου Επιστήμονα</strong><br />
Ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος μας συμπεριφέρεται στους εφευρέτες και γενικώς στους πρωτοπόρους, προσδιορίζει και τη μελλοντική του πορεία. Η συμπεριφορά του κατεστημένου απέναντι στον Τέσλα δεν επιτρέπει και μεγάλη αισιοδοξία. Εκείνο όμως που επιτρέπει την αισιοδοξία είναι οι πολυάριθμοι άνθρωποι, που μόνοι τους ενδιαφέρθηκαν και έμαθαν ολόκληρη την ιστορία του Τέσλα και σήμερα υπερασπίζονται το θρύλο του μεγάλου εφευρέτη.</p>
<p>Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν τον παρεξηγημένο και οραματιστή επιστήμονα, ανακάλυψαν ξανά το ξεχασμένο έργο του κι εντυπωσιάστηκαν από το πρωτοποριακό του πνεύμα. Έτσι ο Τέσλα έγινε σύντομα ο πιο δημοφιλής «απαγορευμένος επιστήμονας» του 20ου αιώνα, ένας ήρωας της ηλεκτρονικής εποχής, ο πιο διάσημος «χάκερ» όλων των εποχών!</p>
<p>Αναμφίβολα ο Νίκολα Τέσλα αποτελεί το αρχέτυπο του επιστήμονα του 20ου αιώνα. Ήταν ο άνθρωπος που επινόησε το αύριο. Ένας σύγχρονος Προμηθέας που έκλεψε το μυστικό του ηλεκτρισμού από τη Φύση και το χάρισε στην ανθρωπότητα. Συγκέντρωσε έτσι πάνω του την «οργή του Δία». Ωστόσο άντεξε. Μέχρι την τελευταία του πνοή συνέχιζε να ασχολείται με την ανακάλυψη αρχών, μεθόδων και τεχνολογιών, που θα απελευθέρωναν τον άνθρωπο από την ενεργειακή του σκλαβιά, που θα έκαναν την ανθρώπινη ζωή πιο άνετη και ειρηνική.</p>
<p>Ο <a href="https://www.aetos-apokalypsis.com/2014/11/to-neo-oplo-laeser-ths-amerikis.html">Τέσλα</a> έβλεπε πάντα μακριά στο μέλλον. Τα οράματα του βρίσκονταν πάντα πολύ μπροστά από τους διανοητικούς ορίζοντες των ανθρώπων της εποχής του. Ήταν ένας άνθρωπος που τόλμησε να ονειρευτεί πράγματα αδιανόητα ακόμη και για τη σημερινή εποχή. Έτσι το όνειρο της Ελεύθερης Ενέργειας, το οποίο τον είχε συνεπάρει πριν από έναν αιώνα, συνεχίζει να θεωρείται «απαγορευμένος καρπός» για τον κόσμο των αρχών του 21ου αιώνα.</p>
<p>Ο Τέσλα ήταν ίσως η πιο ανατρεπτική μεγαλοφυΐα του 20ου αιώνα. Γι’ αυτό και κατέληξε να είναι και η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ξεχασμένης μεγαλοφυΐας του προηγούμενου αιώνα. Σήμερα όμως ο θρύλος του απαγορευμένου επιστήμονα επιστρέφει και ο Τέσλα παίρνει σιγά-σιγά τη θέση που του αξίζει στο στερέωμα της παγκόσμιας ιστορίας.</p>
<p>Γιώργος Στάμκος απόσπασμα από το βιβλίο του «Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τέσλα» Εκδόσεις Άγνωστο</p>
<a class='info' href="http://www.terrapapers.com/?p=5619" rel='external nofollow' target="new" title="πηγή"></a>george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-21562879226184046662019-02-07T17:09:00.000+02:002019-02-07T17:33:18.767+02:00Ο «ασύλληπτος» Παλαιοκώστας - Mία ιστορία σαν κινηματογραφική ταινία<figure class="post-image"><img alt="BBC: Ο «ασύλληπτος» Παλαιοκώστας - Mία ιστορία σαν κινηματογραφική ταινία" itemprop="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgesDo0KGT-hTUo9vDapqyqkgoKqfm36MdaMkTvvNCQX8mrXSWIo3JKTCjVVYHGo6LrZd1ofDZfgAqoR4TuhNYC2N87V45CSRbPPZ0Jk33MTu6xuzR-KKKYGl0ob7pCImRwjk00Y-pV7zA/s650/BBCpalaiokostasag1.jpg" title="BBC: Ο «ασύλληπτος» Παλαιοκώστας - Mία ιστορία σαν κινηματογραφική ταινία"></figure><p><strong>«Έχει περάσει δεκαετίες παραβιάζοντας το νόμο. Έχει αποδράσει από τη φυλακή δύο φορές με ελικόπτερο. Έχει δώσει εκατομμύρια στους φτωχούς. Αυτή είναι η ιστορία του πιο καταζητούμενου άνδρα στην Ελλάδα που έγινε λαϊκός ήρωας», σημειώνει στην εισαγωγή του το BBC.</strong> </p> <p itemprop="description"><strong>Οι ληστείες ξανάρχισαν μία Τετάρτη</strong><br /> Ενας μασκοφόρος οδηγεί ένα κλεμμένο βαν μέσα στους ήσχυους δρόμους των Άσπρων Σπιτιών στην κεντρική Ελλάδα, μία σύγχυση λευκών κτιρίων με μαύρα τετράγωνα παράθυρα σαν παιχνίδι ντόμινο στον Κορινθιακό Κόλπο. </p> <p>Παρκάρει έξω από υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας και κατευθύνεται στο εσωτερικό της κουβαλώντας ένα Καλάσνικοφ. Δίνει εντολή στους υπαλλήλους να ανοίξουν το ΑΤΜ και αρπάζει 150.00 ευρώ. Στη συνέχεια αποσπά 100.000 ευρώ από τα χρηματοκιβώτια και σε λίγα λεπτά φεύγει. </p> <p>Ήταν Φεβρουάριος του 2010 και η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε κρίση, όπως πολλοί πίστευαν, από τη διαφθροά στις τράπεζες. Ένας άνδρας τις έκαναν να πληρώσουν. </p> <p>Τον Οκτώβριο φέρεται να λήστεψε δύο τράπεζες μέσα στην ίδια ημέρα. Στο Αιγίνιο, κοντά στη Θεσσαλονίκη, ένας ληστής εισβάλλει σπάζοντας τη τζαμαρία της Εθνικής Τράπεζας και στη συνέχεια έκανε το ίδιο στην Αγροτική, μόλις λίγα μέτρα παρακάτω, διαφεύγοντας με 240.000 ευρώ. </p> <p>Και επειδή ουδείς τραυματίστηκε -πράγμα ασύνηθες στις ελληνικές ληστείες- οι τοπικές αρχές κατέληξαν σε ένα συμπέρασμα: Είναι πολύ πιθανό να είναι δουλειά του Βασίλη Παλαιοκώστα. </p> <p>Σε μία «έκρηξη» εγκληματικότητας που μετρά τρεις δεκαετίες, ο άνδρας που είναι γνωστός ως ο Έλληνας «Ρομπέν των Δασών», έχει αρπάξει εκατομμύρια από κρατικές τράπεζας και απαγάγει βιομηχάνους, ενώ μοιράζει τα χρήματα σ' αυτούς που έχουν ανάγκη. </p> <p>Αν και διαφέρει από άλλους διάσημους ληστές, όπως ο Νέντ Κέλλι ή Billy the Kid - μην έχοντας δηλαδή τραυματίσει κανέναν κατά τη διάρκεια της εγκληματικής του δράση, παραμένει ένας από τους πιο καταζητούμενους ανθρώπους της Ευρώπης. </p> <p>Ένας από τους πρώην συγκρατουμένους του, ο Πολύκαρπος Γεωργιάδης, θυμάται: «Οι εγκληματίες κλέβουν πορτοφόλια από ηλικιωμένες. Ο Βασίλης ήταν σε άλλο επίπεδο: είναι ένας κοινωνικά αποδεκτός ληστής και ένας ήρωας». </p> <p>«Αλλά όπως και ο πραγματικός Ρομπέν των Δασών, ο Βασίλης Παλαιοκώστας περιφρονείται από τις Αρχές που «βασανίζει». Τον παρουσιάζουν ως βίαιο τρομοκράτη και οι Έλληνες δημοσιογράφοι έχουν όλως περιέργως αποφεύγουν να μιλήσουν για την απίστευτη ιστορία του», επισημαίνουν οι συντάκτες του βρετανικού δικτύου. </p> <p><strong>Παιδί από το βουνό</strong><br /> Γεννημένος το 1966, ο Παλαιοκώστας μεγάλωσε στο χωριό Μοσχόφυτο, ένα απομακρυσμένο σύμπλεγμα παραγκών στα χιονισμένα βουνά της κεντρικής Ελλάδας. </p> <p>Εκεί παρακολουθούσε τον πατέρα του να βόσκει τις κατσίκες και μεγάλωσε εξιδανικεύοντας τον αδελφό του, Νίκο. Οι χωρικοί ήταν γνωστοί στον τόπο ως «οι ήρωες» εξηγεί ο πατήρ Παναγιώτης, ο παπάς της περιοχής, όχι μόνο γιατί -όπως λέει- επιβίωσαν σε αντίξοες συνθήκες στο βουνό, αλλά και ότι «τα κατάφεραν χωρίς παπούτσια». </p> <p>«Ο Βασίλης μπορεί να έχει γίνει κλέφτης, αλλά ποτέ εγκληματίας. Ληστές σαν το Βασίλη -που κλέβει για να ταΐσει τους αγαπημένους του- δεν παραβλέπονται εύκολα», σημειώνει ο πατήρ Παναγιώτης. </p> <p>Όταν το χιόνι ήταν πολύ, ο Νίκος συνήθιζε να κουβαλά στους ώμους του τον Βασίλη τρία μίλια προς το πλησιέστερο σχολείο. Εκεί, ο παπάς ζέσταινε το παγωμένο παιδί μπροστά στη φωτιά πριν ξεκινήσει το μάθημα. </p> <p>Το 1979, η οικογένεια μετακόμισε στα Τρίκαλα. Ο Νίκος, 19 ετών τότε, έφυγε από το σπίτι για να βρει δουλειά στα πλοία, και ο Βασίλης, 13 ετών, έδινε μάχει για να γεμίσει τα παπούτσια του αδελφού του. Ο πατέρας τους, Λεωνίδας Παλαιοκώστας, θυμάται:. «Δούλεψε στην παραγωγή σε εργοστάσιο τυριού για δύο χρόνια. Ήταν ήσυχος και πολύ εσωστρεφής». </p> <p>Από το παράθυρο του εργοστασίου ο Βασίλης έβλεπε την ελληνική οικονομία να «φουσκώνει» και τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι, όταν η χώρα πλησίαζε στην ένταξη στην ΕΕ. </p> <p>«Ένα απόγευμα, έφυγε από το τυροκομείο και δεν επέστρεψε ποτέ. «Ο Βασίλης υπέστη καπιταλιστική εκμετάλλευση από το αφεντικό του, δουλεύοντας ως σκλάβος στο εργοστάσιο. Και έτσι στράφηκε εναντίον αυτών των αφεντικών», λέει ο φίλος του, ο Γεωργιάδης. </p> <p>«Ως παιδί του βουνού, δεν είχε άλλες ικανότητες, παρά μόνον να κλέβει για να ζήσει», λέει ο πατέρας Παναγιώτης με χαρακτηριστική γεναιοδωρία προς τον πρώην μαθητή του. Μεταξύ 1979 και 1986, ο Βασίλης και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Νίκος -ο οποίος δεν δούλεψε πολύ καιρό στη θάλασσα- θεωρήθηκαν υπαίτιοι για 27 κλοπές, κυρίως (μηχανημάτων) βίντεο. </p> <p>Ο Βασίλης, νέος στην ηλεκτρολογία, εθίστικε στις ταινίες δράσης -συχνά έμενε ξάγρυπνος όλη τη νύχτα- ,τους αγώνες του «Ρόκι», τους μύες του Σβαρτσενέγκερ και την «Απόδραση από το Αλκατράζ» του Κλιντ Ίστγουντ. </p> <p>Γύρω από εκείνη την εποχή, ο νεαρός ληστής συνάντησε μία αδελφή ψυχή, που έμελε να τον επηρεάσει πολύ. «Ο Βασίλης ήταν ένας ευγενικός κλέφτης, μέχρι που γνώρισε τον Κώστα Σαμαρά, τον «Καλλιτέχνη», λέει ο αστυνομικός Δημήτριος Γραβάνης. </p> <p>Μεγαλύτερος και πιο έμπειρος από τους αδελφούς Παλαιοκώστα, ο Σαμαράς ήταν ένας επίδοξος εγκληματικός εγκέφαλος, που σπούδαζε σχέδιο και ζωγράφιζε τις ληστείες σε σημειωματάριο. Μαζί με τους αδελφούς Παλαιοκώστα, ο Καλλιτέχνης «πήρε πτυχίο» στις ληστείες κοσμηματοπωλείων και τραπεζών. </p> <p>Ο Γραβάνης θυμάται την πρώτη τους ληστεία ως τρίο: «Ο Βασίλης σκαρφάλωσε στην κορυφή ενός λόφου και άρχισε να ρίχνει με το όπλο για να τραβήξει την προσοχή των αστυνομικών (...) Πήρε κάποια λεπτά στους αστυνομικούς να ξεφύγουν από το αστυνομικό τμήμα και μέχρι να το κάνουν ο Καλλιτέχνης και ο Νίκος είχαν ήδη αδειάσει το κοσμηματοπωλείο. Όταν τελικά μπήκαμε στα περιπολικά είχαν αφήσει καρφιά στο δρόμο που έσκασαν τα λάστιχά μας. Από εκείνη τη στιγμή έγινε απώτερος στόχος μου να τους δω στη φυλακή». </p> <p>Ο μυστακιοφόρος αστυνομικός ήταν ένας διανοούμενος που προτιμούσε να εξιχνιάζει τα εγκλήματα με το μυαλό του παρά να παίρνει ομολογίες ξυλοκοπώντας υπόπτους. «Έχασα τον ύπνο μου με τους αδελφούς Παλαιοκώστα. Ξενυχτούσα δουλεύοντας για αυτήν την υπόθεση και όταν πήγαινα στο σπίτι μου 07.30 το πρωί, τότε η σύζυγός μου ξεκινούσε για τη δουλειά της», θυμάται. </p> <p><strong>Αλλά ο Παλαιοκώστας ήταν αδύνατο να συλληφθεί για ένα λόγο: μοίραζε τα χρήματα που έκλεβε στους φτωχούς.</strong><br /> Στη δεκαετία του 1980 προχώρησε σε σειρά εισβολών σε τράπεζες με τον Παλαιοκώστα να δίνει χρήματα σε όσους του πρόσφεραν καταφύγιο. </p> <p>Ο μαζικός πληθωρισμός στην Ελλάδα τετραπλασίασε την τιμή της μπύρας μεταξύ του 1985 και 1992. Ο λαός άρχισε να στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση και επέκρινε την διαφθορά στους κόλπους των κρατικών τραπεζών. Αυτό αύξησε τον αριθμό όσων ετοιμάζονταν να «πανηγυρίσουν» τη δράση των αδελφών Παλαιοκώστα. </p> <p><strong>Και άρχισε η εποχή του κυνηγιού της γάτας με το ποντίκι μεταξύ ληστών και αστυνομικών. </strong><br /> Τον Απρίλιο του 1990 ο Παλαιοκώστας συνελήφθη σε μία απόπειρα να βγάλει τον αδελφό του από τις φυλακές της Λάρισας, οδηγώντας ένα κλεμμένο βυτίο και σπάζοντας με αυτό τον τοίχο. Φυλακίστηκε, αλλά όχι για πολύ. </p> <p>Τον Ιανουάριο του 1991 δραπέτευσε από τις φυλακές της Χαλκίδας χρησιμοποιώντας σεντόνια για να σκαρφαλώσει πάνω από τον τοίχο. Αλλά παρά τα πλούτη που είχε μαζέψει από τις ληστείες, προτιμούσε να ξοδεύει μόνο σε όσα χρειαζόταν. </p> <p>Περιφρονούσε τα φανταχτερά αυτοκίνητα και ένα από τα λίγα ακριβά υπάρχοντά του ήταν ένας μυστηριώδης χρυσός σταυρός που κρεμόταν από το λαιμό του. Αργότερα έγινε το κλειδί για τουλάχιστον μία από τις επιτυχημένες του αποδράσεις. </p> <p><strong>Αλλαξε το «παιχνίδι»</strong><br /> Τον Ιούνιο του 1992, σημειώνει το BBC, οι ληστές σχεδίασαν μία ληστεία την πιο τολμηρή που είχαν κάνει ποτέ, στα Μετέωρα, στην Καλαμπάκα. Η περιοχή ήταν ανέκαθεν ιερό για ερημίτες, αλλά και δραπέτες σαν τον Παλαιοκώστα και την παρέα του. </p> <p>Είναι μία μικρή πόλη και η τράπεζα απέχει πολύ μικρή απόσταση από το τοπικό αστυνομικό τμήμα, κάτι που φαίνεται να διασκέδαζε τους ληστές στην ιδέα ότι «οι αστυνομικοί θα κοιτούσαν σαν βλάκες». Καθώς ο Νίκος κοιτούσε με τα κυάλια, ο Καλλιτέχνης σχεδίαζε την πλατεία σε ένα χαρτί. Ο Βασίλης φώναξε «ληστεία» και οι τρεις άνδρες εισέβαλαν στην τράπεζα ντυμένοι με στολές και γυαλιά και κρατώντας αυτόματα όπλα. Μέσα σε λίγα λεπτά άρπαξαν 125 εκατομμύρια δραχμές κάτω από τη μύτη των αστυνομικών. </p> <h3>Παραμένει η μεγαλύτερη ληστεία τράπεζας στην Ελλάδα και μία από τις μοναδικές που τα χρήματα μοιράστηκαν. </h3> <p><strong>Οι απαγωγή Χαϊτογλου</strong><br /> Την Παρασκεύη 15 Δεκεμβρίου 1995 στις 08.15 το πρωί ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης εργοστασίου χαλβαδοποιίας, Αλέξανδρος Χαΐτογλου έφυγε από τη βίλα του στη Θεσσαλονίκη για το σύντομο δρομολόγιο προς το εργοστάσιό του. Το αυτοκίνητό του εξαναγκάστηκε να βγει εκτός δρόμου και τότε οι αδελφοί Παλαιοκώστα τον έβαλαν με τη βία μέσα σε ένα τζιπ. Ο Βασίλης ζήτησε περισσότερα από 260 εκατομμύρια δραχμές ως λύτρα για την απελευθέρωσή του. </p> <p>Ο μεγιστάνας αργότερα παραδέχθηκε: «Ήταν μία καλοσχεδιασμένη απαγωγή. Η συμπεριφορά των απαγωγέων μου δεν ήταν κακή (...)». Μετά την ασφαλή επιστροφή του μία εφημερδία έγραψε τον βαρύγδουπο τίτλο: Εφαγαν χαλβά 260 εκατομμυρίων οι απαγωγείς. </p> <p>Οπως αναφέρει το βρετανικό δίκτυο, ο Παλαιοκώστας συνέχισε την αλά Ρομπέν των Δασών ρουτίνα του δίνοντας μέρος από τα λύτρα σε άστεγους και αγρότες. «Χάρισε 100.000 δραχμές σε ορφανά κορίτσια που τα χρειάζονταν για το γάμο τους», λέει ο πατέρας του. </p> <p>Ο Παλαιοκώστας πέρασε περισσότερα από τρία χρόνια διαφεύγοντας της σύλληψης και ζώντας ως φυγάς στα βουνά. Συχνά, μεταμφιεσμένος, πήγαινε βόλτες με αυτοκίνητο. Οπως λέει ο Γραβάνης, τελικά τον συνέλαβαν όταν προκάλεσε ατύχημα με το αυτοκίνητο. </p> <a name='more'></a> <p><strong>Η ζωή στη φυλακή και οι αποδράσεις</strong><br /> Το BBC περιγράφει το χρόνο που πέρασε ο Παλαιοκώστας στις φυλακές Κέρκυρας. Το 2003 οι φύλακες ειχαν βρει ένα λεπτομερές σχέδιο της φυλακής στο κελί του και αμέσως τον μετήγαγαν στις Φυλακές Κορυδαλλού. Εχοντας εκτίσει 6 και κάτι χρόνια από την 25ετή ποινή του, ο Παλαιοκώστας μπήκε στο κελί μαζί με τον Αλβανό Αλκέτ Ριζάι, με τον οποίο έγιναν φίλοι. </p> <p><strong>«Μού πήρε 20 χρόνια να σχεδιάσω την απόδρασή μας», είπε στον συντάκτη διά τηλεφώνου από τις φυλακές Πάτρας ο Ριζάι. </strong><br /> Μέχρι τον Ιούνιο του 2006 ο Παλαιοκώστας είχε γράψει 2.358 ημέρες στο ημερολόγιό του από τη μέρα που φυλακίστηκε. Στις 18:15, κοντά στην Αθήνα, ένας πιλότος εμπορικού ελικοπτέρου επιβιβάστηκε στο λευκό AS355N Eurocopter. Ο πρώην πιλότος της Π.Α. πραγματοποιούσε πτήσεις πάνω από την Αττική για ψυχαγωγία, αλλά πέντε λεπτά μετά την απογείωσή του ένας από τους δύο επιβάτες του έβαλε το πιστόλι στο λαιμό. Ήταν ο Νίκος Παλαιοκώστας και πήγαινε να σώσει τον αδελφό του. </p> <p>Μέσα σε δέκα λεπτά το αεροσκάφος έφτασε στις φυλακές Κορυδαλλού μειώνοντας την ταχύτητά του στα 70 mph. Και περιγράφει τη διαδικασία της απόδρασης... Μετά την απόδραση του 2006 οι Αλκέτ Ριζάι και Νίκος Παλαιοκώστας συνελήφθησαν γρήγορα, αλλά ο Βασίλης συνέχισε να διαφεύγει. </p> <p>Τον Ιούνιο του 2008 απήγαγε τον Γιώργο Μυλωνά, μεγιστάνα του αλουμινίου. Τα λύτρα που πήρε ήταν 12 εκατομμύρια ευρώ. Οι ελληνικές αρχές αναζήτησαν τα ίχνη του Παλαιοκώστα στο σπίτι που κρατούσε όμηρο τον Μυλωνά. Εκεί στις 2 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, καθώς ο φυγόδικος έβαζε ένα ποτήρι τσίπουρο και καθόταν να δει DVD οι αστυνομικοί έσπασαν την πόρτα και έκαναν έφοδο στο σπίτι. </p> <p>Εκεί βρήκαν ένα αντίγραφο DVD της ταινίας Ransom και του Heat με τον Αλ Πατσίνο. Διέφευγε 791 ημέρες όταν συνελήφθη και η αστυνομία ήταν περιχαρής με την επιτυχία της. </p> <p>Στις 22 Φεβρουαρίου 2009 ο Βασίλης Παλαιοκώστας θα γινόταν γνωστός σε όλον τον κόσμο. Για τους φρουρούς έμοιαζε ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα. Ο Παλαιοκώστας έκανε γυμναστική. Ο Ριζάι θυμάται: «Είμαι το είδος του ανθρώπου που έχει διαίσθηση. Νιώθω πράγματα, όταν είναι κάτι καλό να συμβεί το διαισθάνομαι» </p> <p>Στις 3 το μεσημέρι η Μητροπία του τηλεφωνεί στο ρολόι - κινητό τηλέφωνο που του είχε βάλει κρυφά στην τσέπη στο δικαστήριο. Είχε έρθει η ώρα. </p> <p>Οι σειρήνες ήχησαν στον Κορυδαλλό την ώρα που οι φρουροί διέταξαν τους έγκλειστους να απομακρυνθούν από το προαύλιο. Ήταν 15:45 την ημέρα πριν ξεκινήσει η δίκη του Παλαιοκώστα. Από πανω τους, ένας σκοπός αντιλήφθηκε τον ήχο του έλικα. Οταν το ελικόπτερο κατέβηκε πάνω από την τρίτη πτέρυγα άρπαξε το αυτόματο όπλο του και σήμανε συναγερμό. </p> <p>Το ελικόπτερο είχε «απαχθεί» από την Interjet "Η κυρία Αλεξάνδροβα είχε επιβιβαστεί στο AS355N στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Βγάζοντας μία χειροβομβίδα απο την τσάντα της απείλησε τον πιλότο λέγοντάς του: Πάμε να μαζέψουμε τα παιδιά. Φυλακές Κορυδαλλού, αλλιώς θα πεθάνεις (...)"</p> <p>Πέντε χρόνια μετά από την δραματική αυτή απόδραση ο Παλαιοκώστας παραμένει ασύλληπτος. Ο Τύπος πρόσφατα άρχισε να τον αποκαλεί «Φαντομά», ενώ οι ντόπιοι τον φωνάζουν «Βασιλιά των βουνών». ο Γραβάνης καταλήγει λέγοντας στον δημοσιογράφο του BBC: Δεν θα σταματήσω ποτέ να ψάχνω για τον Βασίλη. Δεν με νοιάζει αν θα χτυπήσει ξανά, αλλά το πότε» </p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7203184275858919201.post-56541890127237279422019-02-07T17:07:00.000+02:002019-02-07T17:16:10.086+02:00Σωκράτης: Όταν η φιλοσοφία κατέβηκε από τα άστρα στη γη<figure class="post-image"><img alt="Σωκράτης: Όταν η φιλοσοφία κατέβηκε από τα άστρα στη γη" itemprop="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMS3WTIFbBESyCylZ7uAjYsyNxhQpCAi8L6Zmnhtio62OKOi3cYvSKPOCXJXMf00oEiYlWNVMvj_o6Q4suj5FtCbJ1BXy89T_iLV5J4giarj6gpIyTl4hxTn9KZOeQXFrcpj74VTkpZJE/s1600/ufo-alien-disasters.jpg" title="Σωκράτης: Όταν η φιλοσοφία κατέβηκε από τα άστρα στη γη" width="600" max-height="300"/></figure>
<p><strong>Ο άνθρωπος που "κατέβασε τη φιλοσοφία από τα άστρα στη γη" πέθανε στις 5 Μαρτίου του 399 π.Χ., αφήνοντας ως παρακαταθήκη σε οπαδούς και αντίζηλους μερικές από τις πιο μεγάλες αλήθειες.</strong> Ο Σωκράτης παρά τη σοφία του, ήταν ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να... ομολογήσει πως γνώριζε μόνο ένα πράγμα, ότι δεν γνώριζε απολύτως τίποτα.</p>
<p>Το 399 π. Χ. τρεις πολίτες κατηγορούν τον Σωκράτη για διαφθορά της νεολαίας, ασέβεια προς τους θεούς και εισαγωγή νέων θεοτήτων. Κατά την απολογία του Αθηναίου φιλοσόφου, οι ψήφοι εναντίον του δεν ήταν πολλές. Μετά τις τρεις ψηφοφορίες που έγιναν ωστόσο, οι αμετάβλητες απόψεις του τον οδηγούν στην καταδίκη του θανάτου. Έτσι λοιπόν, σαν σήμερα εκείνο το μακρινό έτος, ο Σωκράτης ως αληθινός φιλόσοφος πίνει το κώνειο, δίνοντας τέλος στη ζωή του όπως ακριβώς πρόσταζε ο νόμος.</p> <div class='adsense-88' style="margin:5px;padding: 5px;"><aside><ins class="adsbygoogle adslot_2" data-ad-client="ca-pub-3379411555389950" data-ad-slot="9151459828"></ins><script>(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});</script></aside></div>
<p>Ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί εάν ήθελε, αφού οι μαθητές του είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει. Αρνήθηκε ωστόσο να οδηγηθεί στη σωτηρία γιατί εάν δραπέτευε, θα έπρεπε να να ζήσει εξόριστος μακριά από τον τόπο του και και αυτό δεν το ήθελε σε καμία περίπτωση. Άλλωστε για τον ίδιο, ο θάνατος που θα ερχόταν από το κώνειο δεν ήταν παρά μια επιτάχυνση του χρόνου που θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή ως φυσική συνέπεια του γήρατος.</p>
<p><strong>Ο Σωκράτης με τους μαθητές του μέχρι το τέλος</strong><br />
Πηγαίνοντας πίσω στο έτος της γέννησής του, το 470 π. Χ. θα αποδειχθεί ορόσημο από πολλούς ιστορικούς καθώς εκείνη την χρονιά ήρθε στον κόσμο μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος που ίδρυσαν τη δυτική φιλοσοφία. Ο Σωκράτης από πολύ νωρίς αποκτά πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες από όλη την Ελλάδα. Οι πιο γνωστοί από αυτούς ήταν ο Πλάτωνας, ο Αντισθένης, ο Ευκλείδης, ο Αρίστιππος. </p>
<p itemprop="description">Τα κείμενα του Πλάτωνα, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη και διάφορα γραπτά του Ξενοφώντα μάς ενημερώνουν για την μοναδικότητα με την οποία ο Αθηναίος φιλόσοφος προσέγγιζε κάθε θέμα. Ποια σημεία του έργου του γεννούν όμως φανατικούς αντίζηλους προς το πρόσωπό του; Η κυριότερη κατηγορία που του αποδόθηκε πριν καταδικαστεί σε θάνατο ήταν η διδασκαλία του, ο ανατρεπτικός και φιλελεύθερος λόγος ο οποίος ασκούσε σημαντική επιρροή στους νέους. Πολλοί θεωρούν πως η απόφαση του δικαστηρίου ήταν νοθευμένη, ποιος ήταν όμως ο πυρήνας που δημιούργησε αυτή την τόσο κριτική εναντίον του;</p>
<p><strong>Ενώ ετοίμαζαν το κώνειο, ο Σωκράτης μάθαινε μια μελωδία στον πλαγίαυλο. “Σε τι θα σου χρησιμεύσει;” τον ρώτησαν. “Μα να μάθω αυτή τη μελωδία πριν πεθάνω”</strong><br />
Ο Σωκράτης έζησε την ίδια εποχή με τους σοφιστές. Η βασική του αντιπαράθεση μαζί τους ήταν ως προς τη δυνατότητα της γνώσης και την απόκτηση της απόλυτης αλήθειας. Εκείνο που ξεχώριζε τον ίδιο από άλλους πνευματικούς ανθρώπους δεν ήταν οι γνώσεις του αλλά η μέθοδος που ακολουθούσε για να φτάσει στην αλήθεια. Όπως υποστήριζε ο ίδιος, ο σωστός τρόπος για να φτάσει κάποιος στη λύση ενός ζητήματος είναι να το προσεγγίσει σαν να μην ξέρει τίποτα γι’ αυτό, να απομονώσει κάθε προκατάληψη. </p><p><strong>Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι ατενίζουν με προβληματισμό το σήμερα</strong><br />
Τα δύο βασικά όπλα του φιλοσόφου ήταν η διαλεκτική και η μαιευτική. Η διαλεκτική λειτουργούσε ως το μέσο εκείνο που εξέταζε και οδηγούσε σε συμπεράσματα έπειτα από σταδιακή αναίρεση των θέσεων του συνομιλητή με σκοπό να γίνει μια νέα προσέγγιση της αλήθειας. Αναφορικά με τη μαιευτική μέθοδο που ακολουθεί και γίνεται γνωστή στους κύκλους των θαυμαστών και των εχθρών του, ο Σωκράτης ποτέ δεν παρέθετε από την αρχή κάποια άποψη ή έστω θεωρία. Αντίθετα, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βγάλει την αλήθεια από το στόμα του εκάστοτε συνομιλητή.</p>
<p><strong>Η παιδεία σαν την πλούσια χώρα παράγει όλα τα αγαθά”</strong><br />
Η μαιευτική κάνει ακριβώς ό,τι και η μαμή που βοηθάει την ετοιμόγεννη γυναίκα στον τοκετό. Ακολουθώντας ως παράδειγμα τη δουλειά της μητέρας του που ήταν μαία, ο Σωκράτης ισχυριζόταν πως καμία φιλοσοφική θεωρία δεν “γεννήθηκε” από τον ίδιο αλλά πως σαν μαία, βοηθούσε τον συνομιλητή του να “γεννήσει” από μέσα του την αλήθεια. Αυτό για τον ίδιο τον φιλόσοφο σήμαινε πως πίστευε πως οι άνθρωποι γνωρίζουν την αλήθεια, πως την έχουν μέσα τους και κάθε προσπάθεια φιλοσοφικής σκέψης τους βοηθάει να την ξαναθυμηθούν, να την επαναφέρουν στη μνήμη τους. </p> <!-- adsense --><a name='more'></a> <p>Ως ο άνθρωπος που “κατέβασε την φιλοσοφία από τα άστρα στη γη”, ο Σωκράτης θεωρείται ότι εστίασε το ενδιαφέρον του στον ίδιο τον άνθρωπο και την κοινωνία. Εκείνο που προσπαθούσε σε όλη του τη ζωή να πετύχει ήταν ένα “σταθερό έδαφος πάνω στο οποίο να καθοριστεί αυστηρά και αμετάκλητα κάθε έννοια του καλού, της αρετής, της σοφίας”. Προχώρησε στην ουσία, στην αναζήτηση του απόλυτου, απορρίπτοντας το σχετικό, επικεντρώθηκε στο βάθος της ηθικής και όχι στα ηθικά φαινόμενα.</p>
<p>Πολλοί ιστορικοί μέχρι σήμερα ισχυρίζονται πως ο θάνατος του Σωκράτη ήταν αποτέλεσμα της προβληματικής σχέσης του ατόμου με την ίδια την κοινωνία, την ίδια του την ύπαρξη, με τη δικαιοσύνη και τους νόμους της εποχής. Ο Σωκράτης από την άλλη, παρά την αδικία των συμπολιτών του, πίστευε πως αυτό δεν ήταν δικαιολογία για να διαπράξει και ο ίδιος αδικία αυτή την φορά, εναντίον των νόμων της πόλης του. Έτσι, ήπιε το κώνειο και συζητώντας με τους φίλους του για την αθανασία της ψυχής, πέθανε μέσα στο κελί του δεσμωτηρίου μια μέρα, όπως είναι η σημερινή.</p> george-aetoshttp://www.blogger.com/profile/06066652936788664199noreply@blogger.com0